جنگهای استقلال اسکاتلند
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگهای استقلال اسکاتلند (انگلیسی: Wars of Scottish Independence) به جنگهایی گفته میشود که میان انگلستان و اسکاتلند در اواخر قرن سیزدهم تا نیمه قرن چهاردهم بوقوع پیوستهاست.
این جنگها به سه بخش تقسیم میشوند. اولین جنگها (۱۲۹۶–۱۳۲۸) با تصرف زمینهای اسکاتلند توسط انگلستان در سال ۱۲۹۶ شروع شد و با امضای معاهده اینبورگ- نورتامتون در سال ۱۳۲۸ پایان یافت. دومین جنگ اسکاتلند (۱۳۳۲–۱۳۵۷) جنگ میان نیروهای ادوارد بالیول مورد حمایت انگلستان و گروه موسوم به محرومان در سال ۱۳۲۳ بود که در سال ۱۳۵۷ با امضای پیمان برویک به پایان رسید. این جنگها بخشی از بحران بزرگی بودند که اسکاتلند با آنها مواجه بود. در پایان هر دو جنگ اسکاتلند هویت مستقل خود را بازیافت. این جنگها به دلایل دیگری نیز اهمیت داشتند. یکی از این دلایل بهکارگیری کمان بزرگ به عنوان یک سلاح کلیدی در جنگهای قرون وسطی است. با پایان این جنگها اسکاتلند توانست حاکمیت مستقل خود را تثبیت کند.