جایزه هیئت داوران (فرانسوی: Prix du Jury) که توسط هیئت داوران جشنواره از میان فیلم‌های «بخش رسمی مسابقه» جشنواره کن انتخاب می‌شود. این جایزه از نظر اعتبار بعد از نخل طلا و جایزه بزرگ این جشنواره قرار می‌گیرد.
برندگان جایزه
فیلم‌های زیر برندهٔ جایزهٔ هیئت داوران کن شده‌اند:[1]
| سال | فیلم | کارگردان | ملیت کارگردان * | نام جایزه |
|---|---|---|---|---|
| ۱۹۴۶ | La Bataille du rail | رنه کلمان | فرانسه | جایزهٔ هیئت داوران بین‌المللی |
| ۱۹۴۷–۴۹ | بدون جایزه | |||
| ۱۹۵۱ | همه‌چیز درباره ایو | جوزف ال. منکیه‌ویچ | ایالات متحدهٔ آمریکا | جایزهٔ ویژهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۵۲ | Nous sommes tous des assassins | آندره کایات | فرانسه | |
| ۱۹۵۳ | بدون جایزه | |||
| ۱۹۵۴ | Knave of Hearts | رنه کلمان | فرانسه / بریتانیا | جایزهٔ ویژهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۵۵ | Lost Continent (Continente Perduto) | Enrico Gras Giorgio Moser Leonardo Bonzi | ایتالیا | |
| ۱۹۵۶ | معمای پیکاسو (Le mystère Picasso) | آنری-ژرژ کلوزو | فرانسه | |
| ۱۹۵۷ | کانال | آندری وایدا | لهستان | |
| مهر هفتم (Det sjunde inseglet) | اینگمار برگمان | سوئد | ||
| ۱۹۵۸ | دایی من | ژاک تاتی | فرانسه | |
| ۱۹۵۹ | ستاره‌ها (Sterne) | کنراد ولف | آلمان شرقی | |
| ۱۹۶۰ | ماجرا | میکل‌آنجلو آنتونیونی | ایتالیا | جایزهٔ هیئت داوران |
| کلید(Kagi) | کن ایچیکاوا | ژاپن | ||
| ۱۹۶۱ | مادر یوآنای فرشتگان (Matka Joanna od aniołów) | یژی کاوالروویچ | لهستان | جایزهٔ ویژهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۶۲ | محاکمه ژاندارک (Procès de Jeanne d'Arc) | روبر برسون | فرانسه | |
| کسوف | میکل‌آنجلو آنتونیونی | ایتالیا | ||
| ۱۹۶۳ | هاراکیری (Seppuku) | ماساکی کوبایاشی | ژاپن | |
| وقتی گربه می‌آید (Az prijde kocour) | وویچخ یاسنی | چکسلواکی | ||
| ۱۹۶۴ | زن در ریگ روان (Suna no onna) | تشیگاهارا هیروشی | ژاپن | |
| ۱۹۶۵ | کوایدان | ماساکی کوبایاشی | ژاپن | |
| ۱۹۶۶ | الفی | لوئیس گیلبرت | بریتانیا | |
| ۱۹۶۷ | بدون جایزه | |||
| ۱۹۶۹ | زد | کوستا گاوراس | یونان | جایزهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۷۰ | شاهین‌ها (Magasiskola) | István Gaál | مجارستان | |
| The Strawberry Statement | Stuart Hagmann | ایالات متحدهٔ آمریکا | ||
| ۱۹۷۱ | عشق (Szerelem) | کاروی ماک | مجارستان | |
| جو هیل | بو ویدربرگ | سوئد | ||
| ۱۹۷۲ | سلاخ‌خانه شماره پنج | جرج روی هیل | ایالات متحدهٔ آمریکا | |
| ۱۹۷۳ | The Hour-Glass Sanatorium (Sanatorium pod Klepsydrą) | وویچیخ یژی هاس | لهستان | |
| The Invitation (L'Invitation) | Claude Goretta | سوئیس | ||
| ۱۹۷۴–۱۹۷۹ | بدون جایزه | |||
| ۱۹۸۰ | The Constant Factor (Constans) | کشیشتف زانوسی | لهستان | جایزهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۸۱–۱۹۸۲ | بدون جایزه | |||
| ۱۹۸۳ | خاریج | مرینال سن | هند | جایزهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۸۴ | بدون جایزه | |||
| ۱۹۸۵ | سرهنگ ردل (Oberst Redl) | ایشتوان سابو | مجارستان | جایزهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۸۶ | Thérèse | آلن کاوالیه | فرانسه | |
| ۱۹۸۷ | Yeelen | سلیمان سیسه | مالی | |
| Shinran: Path to Purity | رنتارو میکونی | ژاپن | ||
| ۱۹۸۸ | فیلمی کوتاه درباره کشتن (Krótki film o zabijaniu) | کریشتوف کیشلوفسکی | لهستان | |
| ۱۹۸۹ | Jesus of Montreal | دنیس آرکند | کانادا | |
| ۱۹۹۰ | Hidden Agenda | کن لوچ | بریتانیا | |
| ۱۹۹۱ | اروپا | لارس فون تریه | دانمارک | |
| بیرون از زندگی | مارون بغدادی | لبنان | ||
| ۱۹۹۲ | رؤیای روشنایی (El Sol del Membrillo) | ویکتور اریسه | اسپانیا | |
| An Independent Life | Vitali Kanevski | روسیه | ||
| ۱۹۹۳ | استاد عروسک‌گردان (Hsimeng Rensheng) | هو شیائو-شین | تایوان | |
| سنگ‌باران | کن لوچ | بریتانیا | ||
| ۱۹۹۴ | ملکه مارگو | پاتریس شرو | فرانسه | |
| ۱۹۹۵ | یادت نرود داری می‌میری | زاویه بووا | فرانسه | |
| کرینگتون | کریستوفر همپتون | بریتانیا | جایزهٔ ویژهٔ هیئت داوران | |
| ۱۹۹۶ | تصادف | دیوید کراننبرگ | کانادا | |
| ۱۹۹۷ | وسترن | Manuel Poirier | فرانسه | جایزهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۹۸ | Class Trip (La classe de neige) | کلود میلر | فرانسه | |
| جشن (Festen) | توماس وینتربرگ | دانمارک | ||
| ۱۹۹۹ | The Letter (A Carta) | مانوئل دی الیویرا | پرتغال | |
| ۲۰۰۰ | تخته‌سیاه (Takhte Siah) | سمیرا مخملباف | ایران | |
| آوازهایی از طبقه دوم (Sånger Från Andra Våningen) | روی آندرسون | سوئد | ||
| ۲۰۰۱ | بدون جایزه | |||
| ۲۰۰۲ | مداخله الهی (Yadon Ilaheyya) | ایلیا سلیمان | فلسطین | جایزهٔ هیئت داوران |
| ۲۰۰۳ | پنج عصر (Panj e asr) | سمیرا مخملباف | ایران | |
| ۲۰۰۴ | بیماری گرمسیری (Sud Pralad) | اپیچاتپونگ ویراستاکول | تایلند | |
| Actress ایرما پی. هال برای قاتلین پیرزن | برادران کوئن | ایالات متحدهٔ آمریکا | ||
| ۲۰۰۵ | Shanghai Dreams (Qing hong) | وانگ زیائوشوای | چین | |
| ۲۰۰۶ | رد رود | آندریا آرنولد | بریتانیا | |
| ۲۰۰۷ | پرسپولیس | مرجان ساتراپی ونسان پارونو | فرانسه | |
| نور خاموش (Luz Silenciosa) | کارلوس ریگاداس | مکزیک | ||
| ۲۰۰۸ | ایل دیوو | پائولو سورنتینو | ایتالیا | |
| ۲۰۰۹ | عطش (Bakjwi) | پارک چان-ووک | کره جنوبی | |
| تنگ ماهی | آندریا آرنولد | بریتانیا | ||
| ۲۰۱۰ | A Screaming Man (Un Homme qui crie) | محمد صالح هارون | چاد | |
| ۲۰۱۱ | Polisse | مایوین | فرانسه | |
| ۲۰۱۲ | سهم فرشتگان | کن لوچ | بریتانیا | |
| ۲۰۱۳ | پسر کو ندارد نشان از پدر | هیروکازو کورئیدا | ژاپن | |
| ۲۰۱۴ | مامان | زاویه دولان | کانادا | |
| خداحافظی با زبان (Adieu au Langage) | ژان-لوک گدار | فرانسه / سوئیس | ||
| ۲۰۱۵ | خرچنگ | یورگوس لانتیموس | یونان | |
| ۲۰۱۶ | عزیز آمریکایی | آندریا آرنولد | بریتانیا | |
| ۲۰۱۷ | بی‌عشق (Нелюбовь) | آندری زویاگینتسف | روسیه | |
| ۲۰۱۸ | کفرناحوم (کفرناحوم) | نادین لبکی | لبنان | |
| ۲۰۱۹ | قوش شب | کلبر مندونسا فیلیو | برزیل | |
| بینوایان | لج لی | فرانسه | ||
| ۲۰۲۰ | به علّت همه‌گیری کووید-۱۹ جشنواره برگزار نشد. | |||
| ۲۰۲۱ | زانوی احد | نداو لاپید | اسرائیل | |
| خاطرات | اپیچاتپونگ ویراستاکول | تایلند | ||
| ۲۰۲۲ | هشت کوه | فیلیکس ون گرینینگن و شارلوت واندرمیرش | بلژیک | |
| ئیو | یژی اسکولیموفسکی | لهستان | ||
| ۲۰۲۳ | برگ‌های افتاده | آکی کائوریسماکی | فنلاند | |
| ۲۰۲۴ | امیلیا پرز | ژاک اودیار | فرانسه | |
- * ملیت کارگردان در زمان دریافت جایزه.
جستارهای وابسته
پیوند به بیرون
- وب‌سایت رسمی جشنواره فیلم کن
- جشنواره فیلم کن بایگانی‌شده در ۱۱ آوریل ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها
منابع
پیوند به بیرون
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
