جایزه بهترین کارگردان جشنواره کن

جایزه بهترین کارگردان (به فرانسوی: Prix de la mise en scène) جایزه‌ایست که به صورت سالانه در جشنواره کن اهدا می‌شود. از بین فیلم‌هایی که در بخش انتخابیه رسمی به نمایش درمی‌آیند، این جایزه به کارگردان فیلمی می‌رسد که بهترین دستاوردها را در زمینهٔ کارگردانی داشته باشد (یعنی از بین فیلم‌هایی که در بخش اصلی برای بدست آوردن جایزه نخل طلا رقابت می‌کنند). این جایزه که توسط هیئت منصفه جشنواره اهدا می‌شود، اولین بار در سال ۱۹۴۶ به رنه کلمان رسید.

این جایزه ۱۲ بار در سال‌های ۱۹۴۷، ۱۹۵۳–۵۴، ۱۹۶۰، ۱۹۶۲–۶۴، ۱۹۷۱، ۱۹۷۳–۷۴، ۱۹۷۷، ۱۹۸۰ اهدا نشد. به علاوه، کل جشنواره هم در طی سال‌های ۱۹۴۸–۱۹۵۰ برگزار نشد و در سال ۱۹۶۸ هم چون جشنواره به خاطر اتفاقات ماه مه ناتمام ماند، هیچ جایزه‌ای اهدا نشد. همچنین شش بار طی سال‌های ۱۹۵۵، ۱۹۶۹، ۱۹۷۵، ۱۹۸۳، ۲۰۰۱، و ۲۰۰۲ رأی‌های هیئت منصفه برای چند فیلم برابر بودند و جایزه همزمان به چند فیلم اهدا شد. برندهٔ این جایزه، به ندرت جایزه نخل طلا که جایزه اصلی جشنواره است را هم می‌برد. این اتفاق در طول تاریخ چند دهه‌ای این جشنواره فقط دو بار افتاد. یکی در سال ۱۹۹۱ که برادران کوئن برای فیلم بارتون فینک هم دو جایزه را بردند، و یکی هم در سال ۲۰۰۳ که گاس ون سنت برای فیلم فیل هر دو جایزه بهترین کارگردان و نخل طلا را برد.

فهرست برندگان

سال	کارگردان	فیلم	عنوان اصلی	کشور
دههٔ ۱۹۴۰
۱۹۴۶	رنه کلمان	The Battle of the Rails	La Bataille du rail	فرانسه
۱۹۴۷	بدون جایزه
۱۹۴۹	رنه کلمان	دیوارهای مالاپاگا	Au-delà des grilles	فرانسه
دههٔ ۱۹۵۰
۱۹۵۱	لوئیس بونوئل	فراموش‌شدگان	Los Olvidados	مکزیک
۱۹۵۲	کریستین-ژاک	Fanfan la Tulipe		فرانسه
۱۹۵۳	بدون جایزه
۱۹۵۴	بدون جایزه
۱۹۵۵	ژول داسن	ریفیفی	Du rififi chez les hommes	ایالات متحدهٔ آمریکا
	سرگئی واسیلیف	Heroes of Shipka	Герои Шипки (Geroi Shipki)	شوروی
۱۹۵۶	سرگی یوتکویچ	اتلو	Отелло	شوروی
۱۹۵۷	روبر برسون	محکوم‌به‌مرگی گریخته‌است	Un condamné à mort s'est échappé ou Le vent souffle où il veut	فرانسه
۱۹۵۸	اینگمار برگمان	آستانه زندگی	Nära livet	سوئد
۱۹۵۹	فرانسوا تروفو	چهارصد ضربه	Les Quatre Cents Coups	فرانسه
دههٔ ۱۹۶۰
۱۹۶۰	بدون جایزه
۱۹۶۱	یولیا سولنتسه وا	The Story of the Flaming Years	Повесть пламенных лет (Povest plamennykh let)	شوروی
۱۹۶۲	بدون جایزه
۱۹۶۳	بدون جایزه
۱۹۶۴	بدون جایزه
۱۹۶۵	لیویو سیولی	Forest of the Hanged	Pădurea spânzuraților	رومانی
۱۹۶۶	سرگی یوتکویچ	Lenin in Poland	Ленин в Польше (Lenin v Polshe)	شوروی
۱۹۶۷	فرنس کوشا	Ten Thousand Days	Tízezer nap	مجارستان
۱۹۶۸	جشنواره متوقف شد و هیچ جایزه‌ای اهدا نشد
۱۹۶۹	گلوبر روشا	Antonio das Mortes	O Dragão da Maldade contra o Santo Guerreiro	برزیل
	وویکش یاسنی	All My Compatriots	Všichni dobří rodáci	چکسلواکی
دههٔ ۱۹۷۰
۱۹۷۰	جان بورمن	Leo the Last		بریتانیا
۱۹۷۱	بدون جایزه
۱۹۷۲	میکلوش یانچو	سرود سرخ	Még kér a nép	مجارستان
۱۹۷۳	بدون جایزه
۱۹۷۴	بدون جایزه
۱۹۷۵	میشل بورو	Orderers	Les Ordres	کانادا
	کوستا گاوراس	بخش ویژه	Section spéciale	یونان
۱۹۷۶	اتوره اسکولا	زشت، کثیف و بد	Brutti, sporchi e cattivi	ایتالیا
۱۹۷۷	بدون جایزه
۱۹۷۸	ناگیسا اوشیما	امپراتوری هوس	愛の亡霊 (Ai no Bōrei)	ژاپن
۱۹۷۹	ترنس مالیک	روزهای بهشت	Days of Heaven	ایالات متحدهٔ آمریکا
دههٔ ۱۹۸۰
۱۹۸۰	بدون جایزه
۱۹۸۱	بدون جایزه
۱۹۸۲	ورنر هرتسوک	فیتزکارالدو	Fitzcarraldo	آلمان غربی
۱۹۸۳	روبر برسون	پول	L'Argent	فرانسه
	آندری تارکوفسکی	نوستالژی	Nostalghia	شوروی
۱۹۸۴	برتران تاورنیه	A Sunday in the Country	Un dimanche à la campagne	فرانسه
۱۹۸۵	آندره تشینه	قرار ملاقات	Rendez-vous	فرانسه
۱۹۸۶	مارتین اسکورسیزی	پس از ساعات اداری	After Hours	ایالات متحدهٔ آمریکا
۱۹۸۷	ویم وندرس	زیر آسمان برلین	Der Himmel über Berlin	آلمان غربی
۱۹۸۸	فرناندو سولاناس	جنوب	Sur	آرژانتین
۱۹۸۹	امیر کوستوریتسا	دوران کولی‌ها	Дом за вешање (Dom za vešanje)	یوگسلاوی
دههٔ ۱۹۹۰
۱۹۹۰	پاول لونگین	Taxi Blues	Такси-блюз (Taksi-Blyuz)	شوروی
۱۹۹۱	جوئل کوئن	بارتون فینک	Barton Fink	ایالات متحدهٔ آمریکا
۱۹۹۲	رابرت آلتمن	بازیگر	The Player	ایالات متحدهٔ آمریکا
۱۹۹۳	مایک لی	برهنه	Naked	بریتانیا
۱۹۹۴	نانی مورتی	خاطرات عزیز	Caro diario	ایتالیا
۱۹۹۵	متیو کاسوویتس	نفرت	La Haine	فرانسه
۱۹۹۶	جوئل کوئن	فارگو	Fargo	ایالات متحدهٔ آمریکا
۱۹۹۷	وونگ کار وای	شاد در کنار هم	春光乍洩	هنگ کنگ
۱۹۹۸	جان بورمن	ارتشبد	The General	بریتانیا
۱۹۹۹	پدرو آلمودوار	همه‌چیز درباره مادرم	Todo sobre mi madre	اسپانیا
دههٔ ۲۰۰۰
۲۰۰۰	ادوارد یانگ	یی یی	Yi Yi	تایوان
۲۰۰۱	جوئل کوئن	مردی که آنجا نبود	The Man Who Wasn't There	ایالات متحدهٔ آمریکا
	دیوید لینچ	جاده مالهالند	Mulholland Drive	ایالات متحدهٔ آمریکا
۲۰۰۲	ایم کوان-تا	Painted Fire	Chi-hwa-seon	کره جنوبی
	پل توماس اندرسن	عشق پریشان (فیلم)		ایالات متحدهٔ آمریکا
۲۰۰۳	گاس ون سنت	فیل	Elephant	ایالات متحدهٔ آمریکا
۲۰۰۴	تونی گاتلیف	تبعید	Exiles	فرانسه
۲۰۰۵	میشائل هانکه	پنهان	Caché	اتریش
۲۰۰۶	الخاندرو گونسالس اینیاریتو	بابل	Babel	مکزیک
۲۰۰۷	جولیان اشنابل	لباس غواصی و پروانه	Le Scaphandre et le Papillon	ایالات متحدهٔ آمریکا
۲۰۰۸	نوری بیلگه جیلان	سه میمون	Üç Maymun	ترکیه
۲۰۰۹	بریانته مندوزا	Butchered	Kinatay	فیلیپین
دههٔ ۲۰۱۰
۲۰۱۰	متیو آمالریک	On Tour	Tournée	فرانسه
۲۰۱۱	نیکلاس ویندینگ رفن	رانندگی	Drive	دانمارک
۲۰۱۲	کارلوس ریگاداس	پس از ظلمت، نور	Post Tenebras Lux	مکزیک
۲۰۱۳	آمات اسکالانته	هلی	Heli	مکزیک
۲۰۱۴	بنت میلر	فاکس‌کچر	Foxcatcher	ایالات متحدهٔ آمریکا
۲۰۱۵	هو شیائو-شین	آدم‌کش	刺客聶隱娘 (Cìkè Niè Yǐnniáng)	تایوان
۲۰۱۶	کریستین مونجیو	فارغ‌التحصیلی	Bacalaureat	رومانی
	اولیویه آسایاس	مأمور خرید شخصی	Personal Shopper	فرانسه
۲۰۱۷	سوفیا کوپولا	فریب‌خورده	The Beguiled	ایالات متحدهٔ آمریکا
۲۰۱۸	پاوو پاولیکوفسکی	جنگ سرد	Zimna wojna	لهستان
۲۰۱۹	برادران داردن	احمد جوان	Le Jeune Ahmed	بلژیک

کارگردانانی که چند بار این جایزه را برنده شدند

• ۳ بار – جوئل کوئن (با ایتن کوئن، نام او برده نشد) (۱۹۹۱، ۱۹۹۶، ۲۰۰۱)
• ۲ بار – رنه کلمان (۱۹۴۶، ۱۹۴۹)
• ۲ بار – سرگی یوتکویچ (۱۹۵۶، ۱۹۶۶)
• ۲ بار – روبر برسون (۱۹۵۷، ۱۹۸۳)
• ۲ بار – جان بورمن (۱۹۷۰، ۱۹۹۸)

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «(Best Director Award (Cannes Film Festival». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۱۹.

پیوند به بیرون

• وبگاه رسمی
• جشنواره کن در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها