توقیعات
From Wikipedia, the free encyclopedia
توقیعات به پانوشتههایی در زبان عربی گفته میشد که حاکمان مسلمان و دیگر مقامداران در پایانِ نامههایشان مینگاشتند که معمولاً درخواستنامهها و شکایتنامههای مردمی بود. آنچه توقیعات را برجسته میکرد، در نگاه اول، نکتههای هوشمندانه و کوتاهی تأثیرگذار آن بود که بیشتر آیهای از قرآن، حکمتی پذیرفته، مثلی پرآوازه، بیتی از شعری مشهور بود. توقیعات در عصر عباسی بیش از هر دورهای رواج یافت.[1]
موضوع این مقاله ممکن است شرایط یادشده در رهنمود عمومی سرشناسی ویکیپدیا را برآورده نسازد. (فوریه ۲۰۲۴) |
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (فوریه ۲۰۲۴) |