تئودوره فون کارمان
From Wikipedia, the free encyclopedia
تئودوره فون کارمان (به مجاری: Theodore von Kármán) (زاده ۱۱ مه ۱۸۸۱ در بوداپست، مجارستان – درگذشته ۷ مه ۱۹۶۳ در آخن، آلمان) فیزیکدان و مهندس هوانوردی اتریشی-مجاری-آمریکایی بود. از او به عنوان یکی از پیشگامان آیرودینامیک مدرن و مهندسی هوانوردی و پدر علم پرواز فراصوتی یاد میشود.[3][4]
اطلاعات اجمالی تئودوره فون کارمان, زادهٔ ...
تئودوره فون کارمان | |
---|---|
زادهٔ | ۱۱ مهٔ ۱۸۸۱ بوداپست، اتریش-مجارستان |
درگذشت | ۶ مهٔ ۱۹۶۳ (۸۱ سال) آخن، آلمان غربی |
محل زندگی | مجارستان/آلمان/ ایالات متحده |
شهروندی | مجارستان-ایالات متحده |
محل تحصیل | Budapest University of Technology and Economics |
شناختهشده برای | سرعت فراصوت and hypersonic airflow characterization; مسیر پیچابی فون کارمان |
جایزه(ها) | ASME Medal (۱۹۴۱) John Fritz Medal (۱۹۴۸) مدال فرانکلین (۱۹۴۸) Wright Brothers Memorial Trophy (۱۹۵۴) Daniel Guggenheim Medal (۱۹۵۵) Timoshenko Medal (۱۹۵۸) نشان ملی علوم (۱۹۶۲) انجمن سلطنتی[1] |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | مهندسی هوافضا |
محل کار | دانشگاه گوتینگن دانشگاه فنی آخن مؤسسه فناوری کالیفرنیا von Karman Institute for Fluid Dynamics |
پایاننامه | Untersuchungen über Knickfestigkeit (۱۹۰۸) |
استاد راهنما | لودویگ پرانتل[2] |
دانشجویان دکتری | Tsien Hsue-sen چیا چیائو لین Hu Ning موریس انتونی بیو Ernest Sechler[2] |
بستن