بنای یادبود واشنگتن
From Wikipedia, the free encyclopedia
بنای یادبود واشینگتن (به انگلیسی: Washington Monument) از بناهای مشهور شهر واشینگتن دی سی در آمریکا است. مقصود از این بنا بزرگداشت جرج واشینگتن میباشد. این ستون تا قبل از ساخت برج ایفل بلندترین سازه جهان شناخته میشد.
یادبود واشینگتن | |
---|---|
مکان | نشنال مال، واشینگتن، دی.سی.، آمریکا |
ناحیه | ۱۰۶٫۰۱ جریب فرنگی (۴۲٫۹۰ هکتار) |
بازدیدکنندگان | ۶۷۱٬۰۳۱ (in ۲۰۰۸) |
هیئت حاکمه | سازمان پارکهای ملی |
نام رسمی: Washington Monument | |
تعیین | ۱۵ اکتبر ۱۹۶۶ |
شمارهٔ ارجاع | ۶۶۰۰۰۰۳۵ |
ساخت بنای یادبود در سال ۱۸۴۸ آغاز شد و به مدت ۲۳ سال متوقف شد، از ۱۸۵۴ تا ۱۸۷۷ به دلیل کمبود بودجه، مبارزه برای کنترل انجمن یادبود ملی واشنگتن و جنگ داخلی آمریکا. اگرچه سازه سنگی در سال ۱۸۸۴ به اتمام رسیدهاست، اما ساخت داخل، سنگ آهن و نصب سنگهای یادبود تا سال ۱۸۸۸ به پایان نرسیدهاست. متوقف شد و بعداً با مرمر از منبع دیگری از سر گرفت. طرح اصلی توسط رابرت میلز (۱۸۵۵–۱۷۸۱) از کارولینای جنوبی بود، اما وی به دلیل کمبود بودجه، ستون پیشنهادی خود را در بر نگرفت و فقط با یک اelبِلیسک برهنه پیش رفت. سنگ بنای ۴ ژوئیه ۱۸۴۸ گذاشته شد. اولین سنگ در ۷ اوت ۱۸۸۰ در بالای کنده ناتمام گذاشته شد. سنگ قبر در ۶ دسامبر ۱۸۸۴ تنظیم شد. بنای یادبود تکمیل شده در ۲۱ فوریه ۱۸۸۵ تقدیم شد.[1] و بهطور رسمی در ۹ اکتبر ۱۸۸۸ افتتاح شد.
بنای یادبود واشنگتن یک ابلیسک سنگی توخالی به سبک مصری است که دارای ستونی با طول ۵۰۰ فوت (۱۵۲٫۴ متر) است و از یک هرم بلند ۵۵ پا (۱۶٫۸ متر) عبور میکند. ضخامت دیوارههای آن در پایه ۱۵ فوت (۴٫۶ متر) و در قسمت بالای آنها ضخامت یک و نیم فوت (۰٫۴۶ متر) است. هرم مرمریت دیوارههای نازکی دارد که فقط ۷ اینچ (۱۸ سانتیمتر) ضخامت دارند و توسط شش قوس پشتیبانی میشوند، دو عدد بین دیوارهای مخالف که از مرکز هرم عبور میکنند و چهار طاق گوشه کوچکتر. بالای هرمیدون یک سنگ قبر مرمر بزرگ است که در نوک آن یک هرم کوچک آلومینیومی قرار دارد و در چهار طرف آن کتیبههایی وجود دارد. کمترین اندازه ۱۵۰ فوت (۴۵٫۷ متر) از دیوارها، که در مرحله اول ۱۸۴۸–۱۸۵۴ ساخته شدهاست، از تلی از سنگهای قلوه سنگ گنیس (سنگهای تمام نشده) تشکیل شدهاست که توسط مقدار زیادی ملات با نمای نیمه سنگهای مرمر تمام شده با ضخامت حدود یک و یک چهارم فوت (۰٫۴ متر). ۳۵۰ فوت بالایی (۱۰۶٫۷ متر) دیوارها، که در مرحله دوم ۱۸۸۰–۱۸۸۴ ساخته شدهاند، از سنگهای سطح مرمر به پایان رسیده تشکیل شدهاست که نیمی از آنها به داخل دیوارها میریزند، که تا حدی توسط سنگهای گرانیت به پایان رسیدهاست.[2]
فضای داخلی توسط پلههای آهنی که به صورت مارپیچ به سمت دیوارها سوار شدهاند، در مرکز قرار دارد و یک آسانسور در مرکز قرار دارد که هر کدام توسط چهار ستون آهنی پشتیبانی میشوند، که از ساختار سنگی پشتیبانی نمیکنند. این پلهها شامل پنجاه قسمت است که بیشتر در دیوارهای شمالی و جنوبی قرار دارند و بسیاری از فرودهای طولانی در امتداد دیوارهای شرقی و غربی بین آنها کشیده شدهاست. این فرودها باعث میشد بسیاری از سنگهای یادبود منقوش در مواد و اندازههای مختلف در حالی که پلهها قابل دسترسی بودند (تا سال ۱۹۷۶) به راحتی مشاهده شوند، به علاوه یک سنگ یادبود بین پلهها که مشاهده آن دشوار است. هرم دارای هشت پنجره مشاهده، هر طرف دو عدد و هشت چراغ هشدار دهنده هواپیمای قرمز است که هر طرف دو عدد دارد. دو رعد و برق آلومینیومی که از طریق ستونهای نگهدارنده آسانسور به آبهای زیر زمینی متصل میشوند از این اثر محافظت میکنند. زیر بنای فعلی این بنای تاریخی ۳۷ فوت (۱۱٫۳ متر) ضخامت دارد که متشکل از نیمی از قلوه سنگ گنیس اصلی آن است که در بتن محصور شدهاست. در گوشه شمال شرقی پی، ۲۱ فوت (۶٫۴ متر) زیر زمین، سنگ بنای مرمر قرار دارد، از جمله یک روی روی پر از یادگاری. پنجاه پرچم آمریکایی بر روی یک دایره بزرگ از تیرهای مرکز این بنای تاریخی به پرواز درمی آیند.[3] در سال ۲۰۰۱، یک مرکز غربالگری موقت برای جلوگیری از حمله تروریستی به ورودی آن اضافه شد. یک زمین لرزه در سال ۲۰۱۱ کمی به این بنای تاریخی آسیب زد و تا سال ۲۰۱۴ بسته شد.[4] مجدداً برای تعمیرات سیستم آسانسور، ارتقاء امنیت و کاهش آلودگی خاک از اوت ۲۰۱۶ تا سپتامبر ۲۰۱۹ بسته شد.