انفجار مقر تفنگداران دریایی آمریکا در بیروت
حملۀ تروریستی / From Wikipedia, the free encyclopedia
انفجار مقر تفنگداران آمریکا در بیروت در ۲۳ اکتبر سال ۱۹۸۳ در بیروت اتفاق افتاد که در جریان آن ۲۴۱ نظامی آمریکایی، ۵۸ نظامی فرانسوی و ۶ غیرنظامی جان باختند. در این بمبگذاری حدود هزار کیلوگرم مواد منفجره با دو کامیون به داخل آسایشگاههای صلحبانان نیروهای چندملیتی در لبنان (MNF) مخصوصاً تفنگداران دریایی آمریکایی و نیروهای مسلح فرانسه منتقل و منفجر شدند. سربازان آمریکایی کشته و زخمی شده در آن حمله بخشی از نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد بودند که برای خاتمه دادن به جنگ داخلی لبنان در آن کشور مستقر شده بودند.
انفجار مقر تفنگداران دریایی آمریکا در بیروت | |
---|---|
موقعیت | |
تاریخ | ۲۳ اکتبر ۱۹۸۳ ۰۶:۲۲ |
گونه حمله | حمله انتحاری، خودرو انفجاری، کشتار جمعی، تروریسم |
کشتهها | جمعاً ۳۰۷ نفر، ۳۰۵ قربانی (۲۴۱ نفر صلحبان آمریکایی، ۵۸ نفر صلحبان فرانسوی، ۶ شهروند عادی) و دو نفر عامل انتحاری |
زخمیها | ۷۵ |
مرتکب | سازمان جهاد اسلامی (لبنان) |
سازمان جهاد اسلامی (لبنان) مسئولیت بمبگذاری را بر عهده گرفت، اما برخی منابع عاملان ترور را جمهوری اسلامی ایران و رهبر وقت آن خمینی میدانستند.[1][2] دولت جمهوری اسلامی هرگز ارتباط با این عملیات را نپذیرفتهاست؛ هر چند در سال ۲۰۰۴، خبرگزاریهای ایران گزارش کردند که ستون یادبودی به افتخار «شهدای عملیات مارینز» در قطعه شهدای جهان اسلام در گورستان بهشت زهرا نصب شدهاست. رسانههای خبری گفتند که این اقدام توسط «یک گروه تندرو» در جمهوری اسلامی صورت گرفتهاست.[3] آژانس امنیت ملی ایالات متحده آمریکا ارتباطات بین اطلاعات ایران و علی اکبر محتشمی پور سفیر وقت ایران در دمشق را شنود کرده که بر اساس آن به او دستور داده شده با گروه امل اسلامی برای «حرکتی بزرگ» علیه تفنگداران دریایی آمریکا تماس بگیرد.[4] رویس لمبرت قاضی دادگاه ناحیهای ایالات متحده برای ناحیه کلمبیا در حکمی در سال ۲۰۰۳ میلادی که بر این پیام رصد شده تکیه کرده ایران را مسئول حمایت مالی و لجستیک از حزبالله لبنان و انجام این حمله دانست و ایران را به پرداخت بیش از ۲٫۶ میلیارد دلار برای جبران خسارتهای آن محکوم کرد.[5] از نظر برخی مقامات رسمی آمریکا این پیام شنود شده شاهدی فرعی (و نه قطعی) بر درگیر بودن ایران بود.[6] در همان سال که حکم قاضی لمبرت صادر شد کاسپار واینبرگر وزیر دفاع وقت آمریکا گفت «ما هنوز اطلاعات واقعی از اینکه بمبگذاری بیروت توسط چه کسی انجام شدهاست نداریم، و البته آن زمان هم نداشتیم».[7] در مصاحبهای در سال ۲۰۰۱ میلادی، واینبرگر علت انجام ندادن حمله تلافی جویانه به ایران و سوریه را مطمئن نبودن از نقش آنها در این حادثه اعلام کرد.[8]