بادپر نظامی
بادپری که در عملیات نظامی استفاده میشود. / From Wikipedia, the free encyclopedia
گلایدرهای نظامی یا بادپرهای نظامی گونهای از گلایدرهای معمولی بودند که در نیروی زمینی (ارتش) کشورهای مختلف برای حمل نیروها (پیادهنظام گلایدر) و تجهیزات سنگین به منطقه جنگی، عمدتاً در طول جنگ جهانی دوم، استفاده میشدند. چون گلایدرها موتور نداشتند؛ هواپیماهای ترابری نظامی مانند سی-۴۷ اسکایترین یا داکوتا یا بمبافکنهایی مانند شورت استرلینگ که به فعالیتهای ثانویه هم میپرداختند، آنها را با خود به سمت هدف میکشیدند. بیشتر گلایدرهای نظامی نمیتوانند به کمک هوا اوج بگیرند، اگرچه تلاشهایی برای ساخت چنین گلایدری نیز انجام شدهاست، مانند DFS 228.
پس از جدا شدن از هواپیمای کِشَنده، این گلایدرها باید در نزدیکی هدف در هر زمین باز مناسب فرود میآمدند و امید میداشتند که کمترین آسیب ممکن به محموله و خدمه وارد شود، زیرا اکثر مناطق فرود آرمانی نبودند. چون بیشتر ماموریتهای گلایدرها یکطرفه انجام میشد و به مبدأ برنمیگشتند؛ آنها از مواد معمول و ارزانقیمت مانند چوب ساخته میشدند. خیلی از کشورها بهطور جدی تلاش کردند تا جای ممکن آنها را بازیابی کنند و دوباره از آنها استفاده کنند، بنابراین آنها در ابتدا برای یکبار مصرف بودن در نظر گرفته نشده بودند، اگرچه کشورهای ثروتمند مانند آمریکا گاهی از آنها بهصورت یکبار مصرف استفاده میکردند، زیرا آسانتر از بازیابی آنها بود.[نیازمند منبع]
برای اشاره به سربازانی که همراه با گلایدر فرود میآیند، برخلاف چتربازان، از فرود هوایی استفاده میشود. فرود با چتر نجات باعث میشود که نیروها در یک منطقه بزرگ پراکنده شوند و از سایر تجهیزات پرتابشده مانند وسایل نقلیه و توپهای ضدتانک دور شوند. در سوی دیگر، گلایدرها میتوانند نیروها و تجهیزات جانبی را بهصورت متمرکزتر دقیقاً در منطقه فرود هدف رها کنند. افزون بر این، گلایدری که در فاصلهای از هدف واقعی رها میشود، عملاً ساکت است و شناسایی آن برای دشمن دشوار است. گلایدرهای بزرگتر برای فرود آوردن تجهیزات سنگین مانند توپهای ضدتانک، توپهای ضدهوایی، وسایل نقلیه کوچک مانند جیپها و همچنین تانکهای سبک (مثلاً تانک تترارک) ساخته شدند. این تجهیزات سنگینتر، نیروهای چترباز با سلاح سبک را به نیروی بسیار توانمندتری تبدیل کرد. شوروی همچنین روشهایی را برای انتقال تانکهای سبک از طریق هوا آزمایش کرد، از جمله آنتونوف ای-۴۰، یک تانک بادپر با بالهای جداشدنی.
تا زمان جنگ کره، بالگردها تقریباً جایگزین گلایدرها شده بودند. مزیت بالگردها این است که با دقت بیشتری هم میتوانند سربازان را به میدان نبرد برسانند و هم آنها برگردانند. همچنین پیشرفتهایی در هواپیماهای ترابری موتوردار رخ داده بود، تا جایی که میشد تانکهای سبک را نیز با چتر نجات رها کرد. افزون بر این پس از استفاده گسترده از رادار در جنگ، دیگر سکوت در هوا برای پنهان ماندن کافی نبود.