گئوبروه یکم
From Wikipedia, the free encyclopedia
گئوبروه (به پارسی باستان: 𐎥𐎢𐎲𐎽𐎢𐎺؛ نویسهگردانی: Gaubᵃruva[1]؛ به زبان یونانی باستان: Γωβρύης؛ نویسهگردانی: Gōbrúēs[2]؛ یا به زبان یونانی باستان: Γοβρύας؛ نویسهگردانی: Gobrúas[3]؛ به زبان ایلامی: Kambarma) یا اوگبارو (Ug-ba-ru)، حاکم سرزمین گوتیام (یعنی قسمت غربی ماد و شمال شرقی آشور در کوهستان زاگرس) و دستیار ارشد نظامی کوروش بزرگ بود. به عنوان فرمانده ارتش مادی-پارسی کوروش، گوبریاس بابل را بدون جنگ، مطابق با «سالشمار نبونئید» در ۱۲ اکتبر ۵۳۹ پ. م (۱۶ اُم ماه Tašrītu) فتح کرد. بعد از ورود موفقیتآمیزش به شهر، در ۲۹ اکتبر (۳ اُم ماه Araḫsamnu)، کوروش او را به سمت فرماندار بابل منصوب کرد، که خود گوبریاس (در اینجا با تلفظ متفات Gu-ba-ru خوانده میشود)، چند نفر را به عنوان افسران منطقهای در بابل منصوب کرد. از اینرو، به نظر میرسد که او اولین ایرانی بود که فرماندار بابل شد. با اینوجود، او مدت کوتاهی بعد، در ۱۱ اُم ماه Araḫsamnu همان سال (یعنی ۶ نوامبر ۵۳۹ پ. م)، یا به گفته ویلیام شا (William H. Shea)، در سال بعدترش (یعنی ۲۷ اکتبر ۵۳۸ پ. م) درگذشت.[4]