الگول
زبان برنامهنویسی / From Wikipedia, the free encyclopedia
الگول (مخفف عبارت زبان الگوریتمی Algorithmic Language) از خانوادهٔ زبانهای برنامهنویسی امری کامپیوتری است و در اصل در میانههای سال ۱۹۵۰ توسعه یافته که بسیاری از زبانهای دیگر را تحت تأثیر قرار دادهاست. عملاً راهی شدهاست که الگوریتمها در کتابهای درسی و فعالیتهای علمی برای تقریباً ۳۰ سال آینده توصیف شوند. الگول برای دوری از برخی مشکلات که در فورترن دیده شده بود طراحی شد و سرانجام باعث پیشرفت بسیاری از زبانهای برنامهنویسی دیگر شد. الگول کدها را بهصورت بلوکی معرفی کرد و اولین زبانی بود که از دو جفت begin و end برای مرزبندی بلوکها استفاده کرد. قسمتهایی از الگول مانند syntax بعضی اوقات برای ثبت و یادداشت الگوریتمها استفاده میشود. به همین خاطر به آن Pidgin Algol (الگول دست و پا شکسته) میگفتند. سه خصوصیت اصلی الگول به شرح زیر است:
- الگول ۵۸ با عنوان IAL (زبان الگوریتمی جهانی) شناخته شد.
- الگول ۶۰ در سال ۱۹۶۳ عرضه شد.
- الگول ۶۸ در سال ۱۹۷۳ عرضه شد.
طراحی شده توسط | فردریش ال بائر، جان بکوس، جان مککارتی، پیتر نائور، آلن پرلیس و… |
---|---|
ظهوریافته در | ۱۹۵۸- ۵۵ سال پیش |
نیکلاس ورس Algol –W را در الگول ۶۰ قبل از توسعهٔ پاسکال پایهگذاری کرد. Algol –W به منظور نسل بعدی الگول در نظر گرفته شد. ولی کمیتهٔ الگول ۶۸ تصمیم به طراحی الگولی گرفتند که خیلی جامعتر و پیشرفتهتر از الگول ساده شدهٔ ۶۰ بود. نسخهٔ رسمی الگول بعد از یک سال از اولین انتشار آن نامگذاری شد. الگول ۶۸ در واقع متفاوت از الگول ۶۰ است اما به خوبی پذیرفته نشد و در نتیجه الگول رایج و عام الگول ۶۰ بود.