![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9a/Bergen_Belsen_Liberation_03.jpg/640px-Bergen_Belsen_Liberation_03.jpg&w=640&q=50)
اردوگاه کار اجباری برگن-بلزن
From Wikipedia, the free encyclopedia
اردوگاه کار اجباری برگن ـ بلزن[1] (به آلمانی: KZ Bergen-Belsen) از بزرگترین اردوگاههای کار اجباری آلمان نازی بود که در سال ۱۹۴۰ در جنوب غرب شهر برگن بازگشایی شد.
اردوگاه کار اجباری برگن ـ بلزن | |
---|---|
توقیف | |
![]() | |
Location of Bergen-Belsen in نیدرزاکسن | |
دستگاه مختصات جغرافیایی | ۵۲°۴۵′۲۸″ شمالی ۹°۵۴′۲۸″ شرقی |
شناختهشده برای | First major concentration camp to be liberated by the متفقین جنگ جهانی دوم |
مکان | نیدرزاکسن، Northern Germany |
اداره شده توسط | ورماخت, later اساس (SS) |
فرمانده |
|
استفادهٔ اصلی | Prisoner of war camp, later civilian internment camp |
دورهٔ فعالیت | 1940–1945 |
انواع زندانیان | Jews, Poles, Soviets, Dutch, Czechs, Germans, Austrians |
تعداد زندانیان | 120,000 |
تعداد کشته | unknown (estimated 50,000 or more died in the concentration camp) |
آزاد شده توسط | United Kingdom and Canada, April 15, 1945 |
زندانیان برجسته | آنه فرانک و Margot Frank |
وبگاه | bergen-belsen |
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2e/Bergen-belsen.jpg/320px-Bergen-belsen.jpg)
در ابتدا به عنوان یک اردوگاه اسیران جنگی تأسیس شد،[2] و یک «اردوگاه تبادل» بود، جایی که گروگانهای یهودی با هدف تبادل آنها با اسیران جنگی آلمانی که در خارج از کشور نگهداری میشدند، نگهداری میشدند.[3] اردوگاه بعداً گسترش یافت تا یهودیان از دیگر اردوگاههای کار اجباری را نیز در خود جای دهد.
از سال ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۵، تقریباً ۲۰,۰۰۰ اسیر جنگی شوروی و ۵۰,۰۰۰ زندانی دیگر در آنجا جان باختند.[4] ازدحام بیش از حد، کمبود غذا و شرایط بهداشتی نامناسب باعث شیوع تیفوس، سل، تب تیفوئید و اسهال خونی شد که منجر به مرگ بیش از ۳۵,۰۰۰ نفر در چند ماه اول سال ۱۹۴۵، کمی قبل و بعد از آزادی شد.
این اردوگاه ۲ اردوگاه فرعی نیز داشت.
اردوگاه در ۱۵ آوریل ۱۹۴۵ توسط لشکر ۱۱ زرهی بریتانیا آزاد شد.[5] سربازان تقریباً ۶۰,۰۰۰ زندانی را در داخل اردوگاه کشف کردند که بیشتر آنها نیمهگرسنه و به شدت بیمار بودند،[6] و ۱۳,۰۰۰ جسد دیگر در اطراف اردوگاه بدون دفن افتاده بودند.[5]