اداره سرزمینهای اشغالی دشمن
یک اداره نظامی در اوایل قرن ۲۰ در خاورمیانه / From Wikipedia, the free encyclopedia
ادارهٔ سرزمینهای اشغالی دشمن (به انگلیسی: Occupied Enemy Territory Administration)(اختصاری او-ای-تی-اِی) یک اداره نظامی مشترک میان بریتانیا، فرانسه و عربها بر استانهای شامی امپراتوری عثمانی سابق بین سالهای ۱۹۱۷ تا ۱۹۲۰ بود که در ۲۳ اکتبر ۱۹۱۷ به دنبال کمپین سینا و فلسطین و انقلاب عربی در جنگ جهانی اول تأسیس شد.[2] اگرچه اعلام موجودیت این اداره توسط ارتش بریتانیا، که کنترل منطقه را در دست داشتند، اعلام شد، اما در ۳۰ سپتامبر ۱۹۱۸ توافقی بین فرانسه و بریتانیا صورت گرفت که در آن توافق شد که بریتانیا در برخی موارد کنترل فرانسویها را در اختیار بگیرد. بر اساس «طرح شریفی» که توسط تواس لارنس مطرح شد، در نوامبر ۱۹۱۸ کنترل مشترک منطقه شرقی به هاشمیها داده شد.[3]
اداره سرزمینهای اشغالی دشمن | |||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۱۹۱۷–۱۹۲۰ | |||||||||||||||||||||||||||
پرچم بریتانیا، فرانسه و اعراب در اداره سرزمینهای اشغالی دشمن | |||||||||||||||||||||||||||
مناطق اداره سرزمینهای اشغالی دشمن، باتوجه به اسناد دولت بریتانیا
[1] | |||||||||||||||||||||||||||
وضعیت | سرزمین اشغالی | ||||||||||||||||||||||||||
زبان(های) رایج | عربی، عبری، ترکی عثمانی، انگلیسی، فرانسوی | ||||||||||||||||||||||||||
اراده | |||||||||||||||||||||||||||
تاریخ | |||||||||||||||||||||||||||
• بنیانگذاری | ۲۳ اکتبر ۱۹۱۷ | ||||||||||||||||||||||||||
• کنفرانس سن رمو | ۱۹ تا ۲۶ آوریل ۱۹۲۰ | ||||||||||||||||||||||||||
• فروپاشی | ۱۹۲۰ | ||||||||||||||||||||||||||
|
پس از اشغال ولایت آدانا (منطقه کیلیکیا) در دسامبر ۱۹۱۸، قلمرو جدیدی به نام او-ای-تی-اِی شمالی تأسیس شد. [2]
در سال ۱۹۲۰ پس از واگذاری قیمومیت سوریه و لبنان و قیمومت بریتانیا بر فلسطین در کنفرانس ۱۹–۲۶ آوریل ۱۹۲۰ در سن رمو، دولت او-ای-تی-اِی غربی و جنوبی پایان یافت.[2]
در او-ای-تی-اِی شرقی، اداره بریتانیا پس از خروج نیروهای بریتانیا از قلمرو در نوامبر ۱۹۱۹، و پس از آن اعلامیه پادشاهی عرب سوریه در همان منطقه پایان یافت. پس از شکست فرانسویان از ملک فیصل در ژوئیه ۱۹۲۰، این منطقه به دو بخش تقسیم شد. بخش شمالی این قلمرو با او-ای-تی-اِی غربی که توسط فرانسه اداره میشد ترکیب شد و بخش جنوبی به سرزمین هیچکس تبدیل شد و بعداً به امارت فرااردن تبدیل شد. [2]
به دلیل موفقیت در جنگ استقلال ترکیه، سنجقهای مرعش، عینتاب و اورفا از استان حلب سابق پس از سال ۱۹۲۱ در ترکیه باقی ماندند. همچنین، بخشهای آنتاکیا و اسکندرون سنجق حلب در سال ۱۹۳۸ به عنوان جمهوری ختای هم جدا شدند. سپس این جمهوری در سال ۱۹۳۹ بخشی از ترکیه شد.