ابرنواخترهای نوع یکم بی و یکم سی

ابرنواخترهای نوع یکم بی و یکم سی (به انگلیسی: Type Ib and Ic supernovae) در دستهٔ ابرنواخترهایی قرار می‌گیرد که به دلیل رُمبش مغزهٔ ستاره‌های سنگین ایجاد می‌شوند. این ستاره‌ها پوشهٔ بیرونی هیدروژنی خود را افشانده یا از بین برده‌اند و در مقایسه با طیف ابرنواختر نوع یکم ای، خطوط جذبی سیلیکون را کم دارند. چنین انگاشته می‌شود که در مقایسه با نوع یکم بی، ابرنواخترهای نوع یکم سی، مقدار بیش‌تری از پوشهٔ آغازین خود را از دست داده باشند که شامل بیش‌تر هلیوم‌شان هم می‌شود. معمولاً از این دو نوع به عنوان ابرنواخترهای مغزه رُمبیدهٔ لخت یاد می‌شود.

ابرنواختر نوع یکم بی ابرنواختر 2008D ^[1][2] در کهکشان ان‌جی‌سی ۲۷۷۰ که در پرتو ایکس نشان داده شده‌است (سمت چپ) و نور مرئی (سمت راست، در مکان‌های مشابهی در هر دو تصویر. عکس از ناسا.^[3]

طیف

وقتی یک ابرنواختر رصد (نپاهیده) شد، می‌توان آن را بنابر رویهٔ مینکوفسکی-تسوئیکی دسته‌بندی کرد. این دسته (کتاگر) بر مبنای خطوط جذبی‌ای است که در طیفش نمایان می‌شود.^[4] یک ابرنواختر ابتدا بر مبنای این که نوع یک هست یا نوع دو دسته‌بندی می‌شود، بعد بر مبنای ویژگی‌های مشخص‌تری زیر-کتاگُریده می‌شود.

منابع

1. Malesani, D.; et al. (2008). "Early spectroscopic identification of SN 2008D". Astrophys. J. 692 (2): L84–L87. arXiv:0805.1188. Bibcode:2009ApJ...692L..84M. doi:10.1088/0004-637X/692/2/L84.
2. Soderberg, A.M.; et al. (2008). "An extremely luminous X-ray outburst at the birth of a supernova". Nature. 453 (7194): 469–74. arXiv:0802.1712. Bibcode:2008Natur.453..469S. doi:10.1038/nature06997. PMID 18497815.
3. Naeye, R.; Gutro, R. (21 May 2008). "NASA's Swift Satellite Catches First Supernova in the Act of Exploding". NASA/GSFC. Archived from the original on 15 May 2021. Retrieved 2008-05-22.
4. da Silva, L.A.L. (1993). "The Classification of Supernovae". Astrophysics and Space Science. 202 (2): 215–236. Bibcode:1993Ap&SS.202..215D. doi:10.1007/BF00626878.

• درگاه اخترشناسی