آورو لنکستر
From Wikipedia, the free encyclopedia
آورو لانکاستر (به انگلیسی: Avro Lancaster) یک بمبافکن سنگین چهارموتورهٔ ساخت شرکت آورو در بریتانیا در دوره جنگ جهانی دوم بود. این هواگرد برای نیروی هوایی بریتانیا طراحی و تولید شد. این هواپیما فعالیت خود را در سال ۱۹۴۲ به عنوان بمب افکن استراتژیک برای فرماندهی بمب افکنهای نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا به گونهٔ فزایندهای بر فراز اروپا آغاز کرد و تبدیل به بمب افکن سنگین اصلی نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا , نیروی هوایی پادشاهی کانادا و اسکادرانهای دیگر کشورهای همسود و دیگر کشورهای اروپایی که در نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا فعالیت داشتند شد و بمب افکنهای همدورهٔ خود هندلی پیج هالیفاکس و شورت استرلینگ را به حاشیه راند. لانکاستر که به نام "لنک" هم شناخته میشد با پرتاب ۶۰۸٬۶۱۲ تن بزرگ بمب در ۱۵۶٬۰۰۰ سورتی پرواز یکی از مشهورترین و موفقترین بمب افکنهای شب پرواز جنگ جهانی دوم گردید.
آورو لانکاستر | |
---|---|
کاربری | بمبافکن سنگین |
تولیدکننده | آورو |
طراح | روی چادویک |
نخستین پرواز | ۹ ژانویهٔ ۱۹۴۱ |
معرفیشده در | فوریهٔ ۱۹۴۲ |
کاربر اصلی | نیروی هوایی بریتانیا نیروی هوایی کانادا نیروی هوایی استرالیا |
تعداد ساختهشده | ۷٬۳۷۷ فروند |
هزینه هر فروند | ۴۵٬۰۰۰ تا ۵۰٬۰۰۰ پوند |
توسعهیافته از | آورو منچستر |
گونهها | آورو لنکسترین |
توسعهیافته به | آورو یورک آورو لینکلن |
لانکاستر توسعه یافتهٔ بمب افکن دردسرساز آورو منچستر بود که به وسیلهٔ روی چادویک طراحی شد و دارای موتور رولز-رویس مرلین و در یک ورژن دارای موتور بریستول هرکیولس بود.
محفظهٔ دراز بمب در لانکاستر به این معنی بود که این هواپیما میتوانست بیشترین تعداد بمبها را در میان دیگر بمب افکنهای نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا حمل کند. این میزان شامل ۱۸۰۰ کیلوگرم، ۳۶۰۰ کیلوگرم و ۵۴۰۰ کیلوگرم بمب بزرگ میشد که در کنار این بمبها اغلب بمبهای کوچک تر یا آتشزا نیز حمل میگردید. چندمنظوره بودن لانکاستر به گونهای بود که برای تجهیز اسکادران ۶۱۷ نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا برگزیده شد و به منظور حمل بمب سدشکن آپکیپ برای عملیات چستایز که حمله به سدهای درهٔ رور آلمان بود بهینه گردید. گرچه لانکاستر در درجهٔ نخست یک بمب افکن شب پرواز بود، ولی نقش خود را برای بمباران دقیق در روز نیز به خوبی ایفا کرد. لانکاسترهایی که برای بمباران در روز به کار میرفتند برای حمل ۵۴۰۰ کیلوگرم بمب تالبوی و بعداً برای حمل ده هزار کیلوگرم بمبهای زمین لرزهای گرند اسلم بهینه شدند. بمبهای سدشکن و بمبهای گرند اسلم هر دو به وسیلهٔ بارنز ولیس طراحی شده بودند.
در سال ۱۹۴۳ یک فروند لانکاستر برای آزمایش موتور توربوجت متروپولیتن-ویکرز اف.۲ به کار گرفته شد. بعداً لانکاستر برای آزمایش چندین موتور گوناگون به کار رفت. از جمله این موتورها موتورهای توربوپراپ آرمسترانگ سیدلی مامبا، رولز-رویس دارت و آورو کندا ارندا و همچنین موتور توربوجت استال دوورن بودند. پس از جنگ لانکاستر جای خود ر در نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا به آورو لینکلن داد که در واقع یک لانکاستر بزرگتر و توسعه یافته تر بود. در عوض لانکاستر به عنوان هواپمیا گشتی ضدزیردریایی بلندبرد به کار گرفته شد که بعداً هواپیمای آورو شکلتن برای این منظور جایگزین گردید. همچنین لانکاستر پس از جنگ برای نجات هوادریا، شناسایی-عکاسی، نقشه برداری هوایی، سوختگیری هوایی به کار گرفته شد. یک ورژن آن به آورو لانکاسترین تغییر نام داده شد و به عنوان هواپیمای مسافربری ترااطلسی سریع و هواپیمای پستی به کار گرفته شد. در مارس ۱۹۴۶ یک فروند لانکاسترین بریتیش سوث امریکن ایرویز نخستین پرواز برنامهریزی شده را از فرودگاه هیترو لندن انجام داد.