آوانگارد[1] (به فرانسوی: avant-garde) یا پیشرو به هنرمندان یا آثاری به ویژه در حیطهٔ هنر، گفته می‌شود که ماهیتی تجربی، رادیکال یا نوآورانه دارند و در یک دورهٔ معین، پیشروترین اسلوب‌ها یا مضامین را در آثارشان استفاده کرده‌اند و اغلب بانی جنبش‌های نو بوده‌اند.[2]

Thumb
مارسل دوشان، چشمه
Thumb
اجرای یک تئاتر آوانگارد پرفورمانس با عنوان «به دادمان برسید»، در تماشاخانه «دا» شهر تهران

پیشرو بودن بیانگر گرایشی است که هنجارهای پذیرفته شده در اجتماع را عموماً در حیطهٔ فرهنگ به چالش می‌کشد. مفهوم وجود آوانگارد از نظر برخی، یکی از ویژگی‌های اصلی «شخصیت» نوگرایی به‌شمار می‌آید، که جدای از پست‌مدرنیسم است. بسیاری از هنرمندان، در دوران مدرن و همچنین در عصر حاضر، خود را مرتبط با جنبش پیشرو دانسته‌اند: از جنبش دادا از طریق موقعیت‌گرایان تا هنرمندان پسامدرنی همچون شاعران زبان.[3]

تعریف

آوانگارد اصطلاحی استعاری است که در نظریهٔ هنر و فلسفهٔ سیاسی به کار می‌رود. در زبان فرانسه، آوانگارد به‌طور تحت اللفظی به معنای طلایه دارِ ارتش است.[4] این اصطلاح در اصل برای توصیف بخشی از ارتش که در حال پیشروی در میدان نبرد بود، استفاده می‌شد، و امروزه به هر گروهی -به ویژه هنرمندان- گفته می‌شود که خود را نوآور و جلوتر از اکثریت مردم می‌داند.

در ابتدا این اصطلاح در عرصه سیاسی برای اشاره به گروه‌های سیاسی جمهوری‌خواه یا سوسیالیست به کار می‌رفت و هنر آوانگارد نیز هنری دانسته می‌شد که گرایش‌های اجتماعی پیشرفته به سوی سوسیالیسم را بازنمایی کند. این اصطلاح همچنین دلالت بر ترویج اصلاحات اجتماعی رادیکال داشت.[5] از سال ۱۸۸۰ اصطلاح آوانگارد با جنبش‌های مربوط به نظریه «هنر برای هنر» گره خورد، که اولویتشان در درجه اول گسترش مرزهای تجربه زیبایی‌شناختی بود، تا اصلاحات گستردهٔ اجتماعی. از این زمان هنر آوانگارد پدیده هنری و فرهنگی پیشتازی شد که با شیوه‌های روز یا سنت‌های گذشته که بی‌معنی شده‌اند درافتد و سبکی نو دراندازد.[6]

نظریه‌پردازی آوانگاردیسم

نویسندگان متعددی در تلاش برای تعیین شاخصه‌های فعالیت آوانگارد با موفقیتی محدود روبرو شدند. یکی از مفیدترین و مورد احترام‌ترین تحلیل‌ها از آوانگاردیسم به مثابه پدیده‌ای فرهنگی متعلق به رساله‌نویس ایتالیایی، رناتو پوجولی*[7] است که در کتابش به نام تئوری آوانگارد*[8] در سال ۱۹۶۲ مطرح شده‌است. پس از بررسی وجوه تاریخی، اجتماعی، روانشناختی و فلسفی آوانگاردیسم، پوجیولی گسترهٔ تعمیم خود را فراتر از نمونه‌های منحصر به فرد هنر، شعر و موسیقی قرار می‌دهد تا نشان دهد که آوانگاردیست‌ها را می‌توان گروهی با آرمان‌ها و ارزش‌هایی مشترک دانست که تجلی آن سبک زندگی عصیان‌گرایانه‌ای است که انتخاب کرده‌اند، و این‌که فرهنگ آوانگارد را می‌توان شاخه‌ای از سبک زندگی بوهمین*[9] به‌شمار آورد.

تئاتر آوانگارد

در حالی که آوانگارد سابقه قابل توجهی در موسیقی قرن بیستم دارد، در تئاتر و پرفورمنس آرت، و اغلب همراه با نوآوری های موسیقی و طراحی صدا، و همچنین پیشرفت در طراحی رسانه های بصری، بارزتر است. جنبش‌هایی در تاریخ تئاتر وجود دارد که مشخصه آنها کمک به سنت‌های آوانگارد در ایالات متحده و اروپا است. از جمله Fluxus، Happenings و Neo-Dada هستند.

پانویس

منابع

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.