From Wikipedia, the free encyclopedia
آندره پرهوین فرانسوی: André Previn، با نام اصلیِ آندرئاس لودویگ پریوین (به آلمانی: Andreas Ludwig Priwin) (زادهٔ ۶ آوریل ۱۹۲۹ – درگذشته ۲۸ فوریه ۲۰۱۹) نوازندهٔ پیانو، رهبر ارکستر، و آهنگساز نامدار آلمانی ـ آمریکایی بود.
آندره پرهوین برندهٔ جوایز اسکار و گرَمی برای نوازندگی پیانو، رهبری، و همچنین آهنگسازی بود. اولین درخشش او در زمینهٔ موسیقی فیلم در هالیوود برای تنظیم و آهنگسازی در سال ۱۹۴۸ بود.
آندره پرهوین در یک خانواده یهودی در برلین متولد شد. او با خانواده اش در سال ۱۹۳۹ از ترس آلمان نازی به ایالات متحده مهاجرت کرد. او در سال ۱۹۴۳ شهروند رسمی ایالات متحده شد و در لوس آنجلس بزرگ شد. در تابستان سال ۱۹۴۶ از «دبیرستان بورلی هیلز» فارغالتحصیل شد و به همره شرلی (نوازنده فلوت) دوئت نواخت. پرهوین پیانو نواخت و شرلی را آکومپانیمان کرد. به صورت اتفاقی هر دو در ۲۱ سالگی برنده جایزه اسکار برای موسیقی فیلمهای مختلف در یک سبک موسیقی شدند. پرهوین در سال ۱۹۶۷ رئیس ارکستر سمفونیک هوستون شد و در سال ۱۹۶۸ رهبری ارکستر سمفونیک لندن را به عهده گرفت و تا سال ۱۹۷۹ این منصب را حفظ کرد. در طول ریاست در ارکستر سمفونیک لندن چندین بار در برنامه موسیقی (موسیقی شبِ آندره پرهوین) همراه با این ارکستر ظاهر شد. از سال ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۴ ریاست ارکستر سمفونیک پیتزبورگ را به عهده گرفت و با این ارکستر در برنامه تلویزیونی (پرهوین و پیتزبرگ) شرکت کرد. وی همچنین رهبری عمده ارکستر فیلارمونیک لندن را به عهده داشت.
در ۱۹۸۴ وی رئیس فیلارمونیک لوس آنجلس شد و در ۱۹۸۵ موقعیت رسمی تری پیدا کرد. زمانی که پرهوین موسیقی رضایت بخشی با ارکسترش داشت دیگر رهبرها شامل کورت ساندرینگ، سیمون راتل و اسا پکا سالونن موقعیت بهتری در گیشه داشتند.
اغلب آثار ضبط شده پرهوین شامل ۳ باله اثر چایکوفسکی (دریاچه قو، زیبای خفته و فندقشکن) و همچنین کل سمفونیهای رالف وان ویلیامز با ارکستر سمفونیک لندن بود و با ارکستر فیلارمونیک لوس آنجلس آثار «سرگئی پروکفیف» (شامل سمفونی ۱ و ۵ و همچنین الکساندر نوسکی و سمفونی کنسرتو ارکستر و ویلون سل به همراهی سولیست ویلون سل به نام هانریش شیف) سمفونیهای دوژاک و هم عصرانش به نام ویلیام کرافت، جان هاربیسون و هارولد شاپرو بود.
پرهوین آهنگسازی موسیقی فیلم انجام میداد و البته در انواع دیگر موسیقی شامل کنسرتو ویلون سل و همچنین کنسرتو برای گیتار نوشت. او همچنین در جایگاه آهنگساز فیلم بسیار خوش درخشید که آثار مشهر وی شامل «بانوی زیبای من» , Kismet, Porgy and Bess, Paint Your Wagon که اغلب کارهایش برنده جوایز اسکار شد. وی چندین موسیقی فیلمش را با همکاری همسر دومش به نام «دوری پرهوین» انجام داد.
او در میانه سال ۱۹۵۰ به عنوان پیانیست جز در جای مختلف کنسرت برگزار کرد و در این سال به ضبط موسیقی معاصر پرداخت. او با شلی مِن،[1] لروی وینه گار،[2] بنی کارتر و … همکاری داشت. او آلبومی با «مِن و وینه گار» به نام «بانوی زیبای من» ضبط کرد که جزو پرفروشترین آلبومهای چندین سال پیاپی بود. آندره پرهوین دو آلبوم با «داینا شور» به عنوان تنظیم کننده، رهبر و آکومپانیمنت همکاری داشت و در برنامه «داینا شور چِوی شو»[3] در سال ۱۹۶۰ چندین بار ظاهر شد. او با جولی اندروز برای موسیقی کریسمس در سال ۱۹۶۶ همکاری داشت؛ و بر گوشهای کمیاب آندروز توجه کرد؛ و آلبومی پخش کردند که چندین سال جزو صفحات پر فروش بود که امروزه در سی دیها موجود میباشد.
در سالهای بعد بر روی آهنگسازی موسیقی کلاسیک متمرکز شد. او با تام استوپارد بر روی موسیقی «همهٔ پسران خوب قابل توجهاند»[4] که اولین بار در سال ۱۹۷۷ با ارکستر سمفونیک لندن به رهبری پرهوین اجرا شد. اولین اپرای پرهوین به نام «اتوبوسی به نام هوس»[5] که اولین بار در سال در ۱۹۹۸ اپرای سان فرانسیسکو اجرا شد؛ و دیگر کارهای بیشمار وی شامل کارهای آوازی، ارکستر مجلسی و سمفونیک است؛ و گهگاه با شرکت Telarc موسیقی جز ضبط میکرد.
آندره پِروین در طول زندگیش پنج بار ازدواج کرد. سه ازدواج اولیه او با بتی بنت،[6] دوری لانگن،[7] میا فارو بود که خود را در چشم عموم حفظ کرد. ازدواج چهارم وی (هدر اسندون[8] در سال ۱۹۸۲) که در سال ۲۰۰۲ پایان یافت. سپس با ویولنیست مشهور آلمانی به نام آنه-سوفی موتر ازدواج کرد که یک کنسرتو ویلون به وی تقدیم کرد. آنها در سال ۲۰۰۶ از هم جداشدند.
پرهوین یک سری خاطرات قدیمی اش را در هالیوود در کتاب "No minor chords" نوشت که در سال ۱۹۹۱ چاپ شد.
آندره پرهوین در ۲۸ فوریه ۲۰۱۹، در سن ۸۹ سالگی درگذشت.[9][10]
پرهوین در سال ۱۹۹۸ به خاطر همکاریش با موسیقی کلاسیک و اپرا در آمریکا از طرف افتخارات مرکز کندی[11] مورد تقدیر قرار گرفت. در سال ۱۹۹۶ از امپراتوری بریتانیا، شوالیه افتخاری گرفت؛ و نظر به این که او تابع امپراتوری بریتانیا نبود ملقب به سِر آندره پرهوین نشد. در سال ۲۰۰۵ پرهوین جایزه نقدی گلین گلد را به علت موفقیتهای بی شمارش کسب کرد. شو تلویزیونی وی به نام پرهوین و پیتزبورگ سه بار نامزد جوایز امی شد.
پرهوین ۱۳ بار نامزد بهترینهای آکادمی شد؛ که ۴ جایزه آن را در یافت کرد.
1960 Like Young with the David Rose Orchestra
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.