امارت ارمنیه ؛ نامی بود که اعراب مسلمان بر مناطق ارمنستان ، ایبری قفقاز و اران( آلبانی قفقاز) پس از تصرف آنها در جنگ با امپراتوری های ساسانی و روم شرقی در قرن هفتم میلادی اطلاق می کردند. اگرچه خلفا در ابتدا به یک بزرگ زاده ارمنی اجازه دادند در ازای خراج و وفاداری ارمنیان در هنگام جنگ، در ارمنستان فرمانداری کند، خلیفه عبدالملک بن مروان حاکمیت مستقیم اعراب را در منطقه به ریاست یک امیر به مرکزیت شهر دوین برپا ساخت. ارمنیه نامی است که در کتاب‌های تاریخی مسلمانان برای منطقه‌ای بین کورا و دریای خزر، در کنار آران و آذربایجان آمده‌است. این منطقه اکنون بخشی از جمهوری آذربایجان و ارمنستان و گرجستان است.