پارت
از ویکی‌واژه، دیکشنری آزاد
فارسی
ریشه‌شناسی
- پارسی باستان
آوایش
- /پارت/
صفت
پارت
- اصطلاح قومی و جغرافیایی منسوب به قبایلی از آریایی‌ها، ساکن در شمال و شمال‌شرقی ایران، خراسان.
- قبایل پارت است
- پارت یا پَهلَو (به پارسی باستان: 𐎱𐎼𐎰𐎺 پَرثَوه، به پارتی: 𐭐𐭓𐭕𐭅 پَرثَو، به پارسی میانه: 𐭯𐭫𐭮𐭥𐭡𐭥 پَهلَو، به اوستایی: 𐬞𐬆𐬭𐬆𐬚𐬡𐬍 پَرَثوی) یا پارته، یکی از مناطق تاریخی ایران باستان و یکی از ساتراپی‌های شاهنشاهی هخامنشی بود. در سنگ‌نوشته‌های هخامنشی از ایالت پارت به عنوان یکی از ساتراپی‌ها نام برده شده‌است. ایالت پارت از شمال به داها و از مشرق به هریوه (هرات امروزی) در غرب افغانستان امروزی و از جنوب به کارامانی (کارامانیا یا کرمان امروزی در جنوب ایران) و از مغرب به ایالت ماد محدود بوده‌است.نام «پارتی» ادامه‌ای از پارتی لاتین، از پارسی باستان «پارتاوا» است که خود نام‌گذاری زبان اشکانی به معنای «از پارت‌ها» است که مردمی ایرانی بودند. در زمینه عصر هلنیستی، پارت به عنوان پارتیا نیز ظاهر می‌شود. پارت در منابع پارسی میانه دوره ساسانی با نام پهلو و توسط نویسندگان اسلامی بعدی به نام پهلو یا فهله شناخته می‌شداما عمدتاً به منطقه اشکانی در غرب ایران گفته می‌شد.
- پارت در سنسکریت پارته pārth و پارص pārś به معنی پرتاب کردن است و پرتاب و پرت کردن نیز از همین ریشه است؛ و این که به یک قوم ایرانی پارت گفته شد برای این بوده که هنگام اسب سواری تیر پرتاب می کردند.
––––
برگردان‌ها
| نویسه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.