فعل

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /فِعْل/

اسم

فعل

1. عمل، رفتار.

مصدر فعل متعدی

1. انجام دادن، رفتار کردن.
2. کلمه‌ای که دلالت بر انجام کار یا وقوع حالتی در یکی از زمان‌ها می‌کند.

---

برگردان‌ها

آلمانی: Zeitwort انگلیسی: verb ایتالیایی: verbo فرانسوی: verbe ایتالیایی: verbo atto action act wist verbalization verbal noun tense stood shall semiosis linking verb knew intransitive interplay interactive interaction gotten gerund do adverb woven wore woke were verbify trodden transitive took throve threw swollen swam

stuck strode stolen staid sprung spoken spat smote slunk slung shorn shook rang pluperfect modal auxiliary lit left led leant interactive mode interaction point inflection hung hove ground grew got gone flung flew did can not borne

being be bade won vying verbalize trod taught stank spake slew sent saw said ipso facto interactive query deverbative been bad allomorph tying told tacet stunk stung strung spun spelt soul sold shalt sank ran met lost

منابع

• فرهنگ لغت معین