پیر کوری (فرانسوی: Pierre Curie؛ ۱۵ مه ۱۸۵۹ – ۱۹ آوریل ۱۹۰۶) فیزیک‌دان فرانسوی و از پیش‌گامان بلورشناسی، مغناطیس و رادیو اکتیویته بود. نوبل فیزیک در سال ۱۹۰۳ به او و همسرش ماری کوری، به پاس تحقیقات ارزنده در رادیواکتیویته، و به آنری بکرل، برای کشف آن، رسید.[1]
پیر کوری | |
|---|---|
 حدود سال ۱۹۰۶ | |
| زادهٔ | ۱۵ مهٔ ۱۸۵۹ |
| درگذشت | ۱۹ آوریل ۱۹۰۶ (۴۶ سال) |
| ملیت | فرانسوی |
| محل تحصیل | دانشگاه سوربن |
| شناخته‌شده برای | به خاطر کشف خودپرتوزایی و مطالعه پدیده‌های تابشی در کشف رونتگن |
| همسر | ماری کوری (ازدواج ۱۸۹۵) |
| فرزندان | ایرن ژولیو-کوری ایو کوری |
| جوایز |  جایزه نوبل فیزیک (۱۹۰۳) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | فیزیک |
| دانشجویان دکتری | پل لانژون آنتوان-لوئی دبیرن مارگریت پری |
| امضاء | |
 | |
پیر کوری و همسرش ماری کوری، مدت‌ها دربارهٔ خواص فیزیکی عناصر جدید تحقیق می‌کردند. آنها روشی دشوار و طاقت‌فرسا برای جداکردن رادیوم از راه تبلور مجدد در پیش گرفته‌بودند. در سال ۱۹۰۲، آنها سرانجام از یک تُن سنگ معدن اورانینیت به حدود ۰/۱ گرم کلرید رادیوم رسیدند. در سال ۱۹۱۰، ماری کوری، به رادیوم خالص فلزی رسید و در سال ۱۹۱۱ برای آن نوبل شیمی گرفت.[2][3]
پیر کوری ۱۹ آوریل ۱۹۰۶ در ۴۷ سالگی بر اثر برخورد با درشکه درگذشت.[4]
منابع
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
