پیتر استراوسن

سِر پیتر فردریک استراوسن (به انگلیسی: Peter Fredrick Strawson) (۲۰۰۶–۱۹۱۹)، که معمولاً از او به صورتِ پی. اف. استراسن یاد می‌شود، فیلسوفی بریتانیایی و استاد دانشگاه آکسفورد بود. شهرت اولیهٔ استراوسن بابت نقد او (۱۹۵۰) بر نظریهٔ وصف‌های راسل بود. مقالهٔ او با عنوان «آزادی و انزجار» (۱۹۶۲) از آثار کلاسیک در بحث جبرگرایی و اختیار است.

پیتر استراوسن
زادهٔ	۲۳ نوامبر ۱۹۱۹ ایلینگ، West London
درگذشت	۱۳ فوریهٔ ۲۰۰۶ (۸۶ سال) London
محل تحصیل	St John's College, Oxford
دوره	فلسفه معاصر
حیطه	فلسفه غربی
مکتب	فلسفه تحلیلی
علایق اصلی	فلسفه زبان • فلسفه ذهن
ایده‌های چشمگیر	Ordinary language philosophy, the distinction between sortal and characterising universals
تأثیرگرفته از لودویگ ویتگنشتاین، ایمانوئل کانت، جان لانگشاو آستین، برتراند راسل، آلفرد جی آیر، گیلبرت رایل
تأثیرگذار بر دیوید لوئیس (فیلسوف)، Ted Honderich، کالین مکگین، Arda Denkel, Ramchandra Gandhi, Martin Hollis, Robert Hanna، کیت دانلان، Joshua Knobe، جان سرل، پیر بوردیو

آثار

• On referring (1950), Mind, 59: 320-344.
• (with H.P. Grice) (1956) In defense of a dogma. The Philosophical Review, 65: 141-158).
• (1959) Individuals. Methuen.
• (1962) Freedom and resentment. Proceedings of the British Academy, 48: 1-25
• (1966) The Bounds of Sense. Methuen.

دربارهٔ استراوسن

• L.E. Hahn, ed. (1998). The Philosophy of P.F. Strawson. Open Court.
• Paul Snowdon (2015). Peter Fredrick Strawson. Stanford Encylopedia of Phlosophy.