From Wikipedia, the free encyclopedia
همانگویی در منطق، (به یونانی: ταυτολογία) (به انگلیسی: Tautology؛ توتولوژی) گزارهای است که با هر تعبیر برای منطق گزارهها (یا تابع ارزشگذاری) همواره صادق است. اولینبار در سال ۱۹۲۱ ویتگنشتاین در رساله منطقی-فلسفی خود واژهٔ توتولوژی را بکار برد، همانگو ترجمهای از این کلمه میباشد.[1]
در سال ۱۸۰۰ امانوئل کانت در کتاب منطق خود نوشت:
«یکسانی مفاهیم در احکام تحلیلی میتواند صریح یا غیرصریح باشد. در مورد نخست گزارههای تحلیلی همانگو هستند.»
در اینجا گزارهٔ تحلیلی به صدق تحلیلی اشاره میکند، گزارهای در زبان طبیعی که تنها به سبب عباراتی که شامل آنهاست درست است.
در سال ۱۸۸۴ گوتلوب فرگه در کتاب بنیادها پیشنهاد کرد که یک حقیقت هنگامی تحلیلی است که بتواند با استفاده از منطق حاصل شود، اما میان حقیقتهای تحلیلی (که درستیشان تنها بر اساس معنی عباراتشان است) و همانگوها (گزارههای بیمحتوا) تفاوت قائل شد.
گزارههای زیر همانگو هستند:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.