هجا
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
From Wikipedia, the free encyclopedia
با هجو اشتباه نشود.
هجا یا بخش یا سیلاب (به انگلیسی: Syllable) یک یکای سازماندهنده برای رشته صداهای گفتاری است. هجا (بخش) از یک هسته (بیشتر اوقات واکه) همراه با لبههای آغازین و پایانی (معمولاً همخوانها) تشکیل میشود.
هجاها معمولاً بهعنوان واجگان «سازندهٔ قطعات» حروف شناخته میشوند. آنها میتوانند ریتم یک زبان، قواعد شعری، الگوهای تأکید و... آنرا تغییر دهند.
نحو نوشتار هجایی هزاران سال قبل از اولین حروف آغاز شد. قدیمیترین سند هجاها بر روی لوحههایی نوشته شده که مربوط به تقریباً ۲۸۰۰ سال ق. م است که در شهر سومری اور بهدست آمده. این جهش از پیکتوگرامها به سیلابها به عنوان «بزرگترین پیشرفت در تاریخ نوشتار» شناخته میشود.
یک کلمه که از یک هجای واحد تشکیل شدهاست (مانند فارس یا پارس)، یک تکهجا خوانده میشود (مثل کلمهای که یک بخشی است)؛ درحالیکه کلمهای که از دو هجا تشکیل شدهاست (مانند گربه) دوهجایی خوانده میشود (شبیه کلمهٔ دوبخشی). کلمهای که از سه هجا تشکیل شده باشد (مانند کلمهٔ نوشتار) سه هجایی خوانده میشود (شبیه کلمهٔ سه بخشی). کلمهای را که بیش از سه هجا داشته باشد چندهجایی میخوانند (مانند نمایشگاه). همچنین، این اصطلاح معمولاً برای تشریح کلماتی که بیش از دو هجا دارند بهکار میرود.[۱] کلمات یک هجایی (یک بخشی) معنادار حداکثر از چهار صدا تشکیل شدهاند که حتماً دو همخوان آنها امتدادپذیر است.
در زبان فارسی شش نوع هجا یا بخش صدایی با مقطع اصوات وجود دارد:
مانند: نه، که، دو
مانند: با، بی، بو
مانند: در، شن، خور
مانند: دور، دیر، دار
مانند: درد، چهر، برد
مانند: داشت، ریخت، پوست
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.