هاآرتص

هاآرتص^{[۳][۴][۵][۶][۷]} (به عبری: הָאָרֶץ‎، به معنای «سرزمین»، اشاره به سرزمین اسرائیل) است. قدیمی‌ترین روزنامه به زبان عبری چاپ اسرائیل است که از سال ۱۹۱۹ و حدود سی سال قبل از تشکیل کشور اسرائیل منتشر می‌شود. روزنامه هاآرتص به زبان عبری و زبان انگلیسی —که ترجمه مقالات و مطالب عبری روزنامه است—منتشر می‌شود. روزنامه هاآرتص به دلیل نوع دیدگاه، دارای خوانندگانی از سراسر جهان است. دفتر اصلی روزنامه هاآرتص در شهر تل‌آویو قرار دارد.

هاآرتص

هاآرتس انگلیسی، بعد از انتشار رسمی آمار انتخابات ریاست‌جمهوری ایران (۱۳۹۲)
نوع	روزنامه
قطع	برلینی
صاحب(ان) امتیاز	خانوادهٔ شُکِن (۶۰٪) م. دومونت شاوبرگ (۲۰٪) لِئُنید نِوزْلین (۲۰٪)
ناشر	عامُس شُکِن
ویراستار	آلوف بن[۱]
سردبیر مسئول	تامی لیتانی
بنیان‌گذاری	۱۹۱۹
جهت‌گیری سیاسی	لیبرالیسم، سکولاریته، چپ (گرایش سیاسی)
زبان	نسخه‌های زبان عبری و زبان انگلیسی
دفتر مرکزی	تل‌آویو، اسرائیل
شمارگان	۷۲٬۰۰۰ (آخر هفته‌ها: ۱۰۰٬۰۰۰)[۲]
وبگاه	haaretz.co.il (عبری) haaretz.com (انگلیسی)

در مقایسه با روزنامه‌های معاریو و یدیعوت احرونوت که از شمارگان بسیار بالایی برخوردار هستند، روزنامهٔ هاآرتص شمارگان پایین‌تری دارد. اما خوانندگان آن بیشتر از قشر تحصیل‌کرده جامعه اسرائیل هستند. روزنامه هاآرتص همچنین توجه بسیاری به موضوعات هنری، اجتماعی و فرهنگی دارد.^{[۸][۹][۱۰]}

دانشنامه بریتانیکا، روزنامه هاآرتص را پرنفوذترین روزنامه اسرائیلی معرفی کرده است.^[۱۱]

روزنامه هاآرتص به گرفتن مواضع چپ‌گرایانه شهرت دارد.^[۱۲]

تحلیل‌گران روزنامه هاآرتص

از تحلیل‌گران برجسته امور نظامی-امنیتی روزنامه هاآرتص، می‌توان زئیو شیف،^[۱۳] یوسی ملمن^[۱۴] آلوف بن،^[۱۵] و زوی بر-اِل^[۱۶] را نام برد.

پانویس