نورواستروئید

نورواستروئیدها (به انگلیسی: Neurosteroid) که به عنوان استروئیدهای فعال عصبی (به انگلیسی: Neuroactive steroids) نیز شناخته می‌شوند، استروئیدهای درون‌زاد یا برون‌زادی هستند که به سرعت تحریک‌پذیری نورون‌ها را از طریق تعامل با کانال یونی وابسته به لیگاند و سایر گیرنده‌های سطح سلولی تغییر می‌دهند.^[۱][۲] اصطلاح نورواستروئید توسط فیزیولوژیست فرانسوی اتین-امیل بالیو ابداع شد و به استروئیدهای سنتز شده در مغز اشاره دارد.^[۳][۴] اصطلاح استروئید فعال عصبی به استروئیدهایی گفته می‌شود که می‌توانند در مغز سنتز شوند یا توسط یک غده درون‌ریز سنتز شده و سپس از طریق جریان خون به مغز رسیده و بر عملکرد مغز تأثیر می‌گذارند.^[۵] اصطلاح استروئیدهای عصبی برای اولین بار در سال ۱۹۹۲ توسط استیون پل و رابرت پردی ابداع شد. برخی از این استروئیدها علاوه بر آثارشان بر روی گیرنده‌های غشای عصبی، ممکن است از طریق گیرنده‌های هورمون استروئیدی هسته‌ای نیز بر بیان ژن تأثیر بگذارند. نورواستروئیدها طیف گسترده‌ای از کاربردهای بالینی بالقوه از آرام بخش تا درمان صرع^[۶] و آسیب مغزی تروماتیک دارند.^[۷][۸] گاناکسولون، آنالوگِ سنتزیِ نورواستروئیدِ درون زادِ آلوپرگنانولون، برای درمان صرع تحت بررسیست.^[۹]