From Wikipedia, the free encyclopedia
نشانههای زیروزِبَری[1][2] نوعی از علائم نگارشی هستند که بالای، زیر یا کنار یک حرف قرار میگیرد تا نحوه تلفظ آن را مشخص کند.
کاربردهای نشانههای زیروزبری:
گاه نشانههای زیروزبری برای تلفظ ضروری نیست و فقط به دلایلِ ریشهشناسی استفاده میشود، مانند اکسانِ خمیده در کلمه فرانسویِ maître. گاه برای تشخیصِ همنگاشتها از نشانههای زیروزبری استفاده میشود، مانند اکسانِ کند در کلماتِ فرانسویِ ou (یا) و où (کجا).
در خط عربی حرکات فَتحه،کَسره ضَمّه(ــَـ، ــِـ ، ــُـ ) و سکون(ــْ) یا تنوین(ـًـ، ــٍ، ـُـ ) استفاده میشود که به این امر، اِعرابگذاری[3] در نحو عربی به تغییر حرکت آخرین حرف کلمه گفته میشود[4] میگویند و از نظر تعریف و کاربرد با تعریف نشانههای زیروزبری در زبانشناسی تفاوت دارد.
و در الفبای عبری که آن نیز یک زبان سامی است از نقطهگذاری بهره میگیرند.
پارهای از نشانههای زیروزبری الفبای لاتین عبارت هستند از:
یکی از موارد کاربرد حرکات در لاتین، نویسهگردانی خطهای غیرلاتین به این خط است. برای نمونه، در نویسهگردانیِ زبان عربی به لاتین، از حروف ṣ, ṭ, ẓ, ḥ, ḍ (بهترتیب از چپ نمایانگرِ «ص»، «ط»، «ض»، «ح» و «ض») برای نشاندادن مخارج حروف ویژهٔ این زبان بهره میبرند. یا برای نشاندادن نواخت در پینیین (الفبای استانداردی برای نویسهگردانی چینی استاندارد به لاتین) از ā, á, ǎ, à استفاده میشود.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.