ابواسحق محمد مهتدی پسر واثق و چهاردهمین خلیفه عباسی در بغداد بود که از سال ۲۵۵ تا ۲۵۶ هجری قمری (سال ۸۶۹ تا ۸۷۰ میلادی) در سرزمین‌های اسلامی فرمان راند؛ که بعضی وی را به دادگری و نیرومندی می‌شناختند. در آغاز خلافت وی، اهل بغداد سر به شورش برداشتند و از بیعت با او سرباز زدند؛ اما مهتدی توانست این شورش‌ها را فرونشاند. علویان نیز شورش کردند، به ویژه در طبرستان، حسن بن زید علوی سر به شورش برداشت. احمد بن عیسی شیخ که پدرش ولایت فلسطین را داشت نیز شورید؛ اما تمام این شورش‌ها به تدبیر مهتدی سرکوب شد. وی در بین ترکان که در آن زمان نیرومندی بسیار به دست آورده بودند، شکاف افکند و جنگی در میان ایشان برانداخت. با توجه به این‌که شیعیان تولد آخرین امام خود را در نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری می‌دانند، باید گفت که محمد بن الحسن العسکری (امام زمان) در دوران این خلیفه متولد شد.
| مهتدی | |
|---|---|
| مهتدی | |
 | |
| چهاردهمین خلیفه عباسی | |
| سلطنت | ۸۶۹ تا ۸۷۰ |
| پیشین | معتز |
| جانشین | معتمد |
| درگذشته | ۲۱ ژوئن ۸۷۰ |
| دودمان | خلافت عباسیان |
| پدر | واثق |
مرگ
ترکان بر قتل او همداستان شدند و از این رو وی را از خلافت انداخته، شکنجه کردند، و او را در سال ۸۷۰، یک سال پس از شروع خلافتش به قتل رساندند.
منابع
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
