شاعر ایرانی From Wikipedia, the free encyclopedia
میرزا محمدکاظم صبوری ملقب به ملک الشعرا و متخلص به صبوری (۱۳۲۲-۱۲۷۰)، شاعر دوره مظفرالدین شاه قاجار بود.[1]
ملک الشعرا صبوری Saburi | |
---|---|
نام اصلی | میرزا محمد کاظم |
زاده | ۱۲۷۰ ه. ق. مشهد |
درگذشته | ۱۳۲۲ ه. ق. ۱۹۰۴ (میلادی) مشهد (بیماری وبا) |
زمینه کاری | شاعر |
ملیت | ایران |
همسر(ها) | دو بار ازدواج کرده |
فرزند(ان) | چهار پسر، یکی از آنها محمد تقی بهار |
پدر و مادر | محمدباقر |
وی فرزند میرزا محمدباقر کاشانی بود که پس از مهاجرت به خراسان به شغل حریربافی روی آورد.[2] در کتاب الذریعه، آقابزرگ تهرانی وی را از نوادگان میرزا احمد کاشانی متخلص به صبور برشمرده است.
وی پدر محمد تقی بهار بوده که پس از درگذشتش لقب ملک الشعرایی به فرزندش داده شد و در سال ۱۳۲۲ هجری قمری در سن ۵۲ سالگی در شهر مشهد بر اثر بیماری وبا درگذشت.
حسن بر روی کس اینقدر نکردهست دوام | که به روی تو بت سروقد سیماندام | |
حسن بر روی تو خود شیفته گشتهست مگر | که دراستاده بهنظّارهٔ روی تو مدام | |
ز رخ خوب تو بر حسن بسی رشک برم | که همه عمر پذیرد ز رخ خوب تو کام | |
زآن همی ترسم کز چشم بد خلق شود | به حجاب اندر آن عارض چون ماه تمام | |
دیر نامانده که تاری شود آن تافتهروی | کآفتاب است و رسیدهست کنون بر لب بام | |
تیرگی تاختنی کردن خواهد سوی تو | وز خط سبز کنون سوی تو دادهست پیام | |
نک خط سبز فراز آمد هشیار نشین | ای خط سبز تو را سبزهٔ نورسته غلام |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.