معماری احیاگری روسی

معماری احیاگری روسی (روسی: псевдорусский стиль) واژه کلی برای تعدادی از جنبش‌های مختلف در معماری روسی است که در ربع دوم سده ۱۹ به وجود آمد و یک ماتریس متمایز و گلچین شده از معماری روسی پتر یکم و عناصر معماری بیزانسی بود. سبک احیای روسیه در چارچوبی منافع تازه علاقه دوباره به معماری ملی به وجود آورد، که در قرن نوزدهم در اروپا ظهور کرد و این تفسیر و تألیف میراث معماری روسی است.

احیای روسی نیز مانند احیای رمانتیک در اروپای غربی از طریق علاقه علمی به آثار تاریخی این ملت به اطلاع عموم رسید. مکتب تاریخ با ناسیونالیسم مردمی و پان اسلاویسم در طول این دوره انعکاس یافت. اولین شرح مصور معماری روسی، پروژه کنت آناتول دمیدوف و طراح فرانسوی "آندره دوران" بود که در سال ۱۸۴۵ به عنوان ”آلبوم سفر زیبا و باستان‌شناسی در روسیه" در پاریس منتشر شد. لیتوگرافی دوران به حساسیت بیگانگان نسبت به دیگر آثار معماری روسی، که برخی ویژگی‌های عجیب و تحریف‌شده از خود نشان می‌دهند، خیانت می‌کند، و در حالی که آن‌ها بر روی نمایش کامل و نسبتاً دقیق قرار دارند، کتاب منتشر شده متعلق به سبک ادبیات سفر است نه تحقیقات تاریخی. تلاش برای تشخیص کرونولوژی و توسعه ساختمان روسیه با جدیت با ایوان اسنگیروف و روسیه قدیم مارتینف در بناهای معماری کلیسایی و مدنی (مسکو، ۱۸۵۱) آغاز می‌شود. دولت این تلاش را با حمایت از یک سری کتاب قطور منتشر کرد که به چاپ رسید و آثار باستانی و تزئینی هنر را به نمایش می‌گذاشت. در این زمان جامعه باستان‌شناسی مسکو به تحقیق در این زمینه مبادرت ورزید. مجموعه‌ای از کنفرانس‌های پیش رو از آغاز به کار گذاشته شد و گزارش‌های آن شامل مطالعات مربوط به معماری دوره‌های " روس " و اوایل مسکو بود. شاید مهم‌ترین دستاورد این انجمن، انتشار کتاب " پو پو " بود. آکادمی هنرهای زیبای سن‌پترزبورگ، تحقیق را از وی‌وی سوسلو، به صورت دو اثر چند جلدی، به صورت دو جلدی به کار گرفت. ون نوسترن رینهولد در نیویورک ۱۹۹۲ با کاربرد اصول و مبانی تاریخی اثبات گرا، تاریخ معماری روسی به‌طور محکم توسط زمان انتشار این جلد قطعی از هنر روسی که توسط ایگور چودینوف ویرایش شده‌است، بنا نهاده شده‌است.

نمونه‌های سبک ن‌او روسی