پیمان اوترخت

پیمان اوترخت (انگلیسی: Treaty of Utrecht) یا پیمان اوترخت مجموعه‌ای از قراردادهای میان دول اروپائی در قرن ۱۷ بود که به جهت پایان دادن به جنگ جانشینی اسپانیا بین لوئی چهاردهم پادشاه فرانسه و نوه‌اش فلیپه پنجم پادشاه اسپانیا از یک سو و کشورهای اتحاد بزرگ از سویی دیگر، در تاریخ ۱۱ آوریل ۱۷۱۳ منعقد گردید.

صلح اوترخت

چاپ اول معاهده اوترخت در سال ۱۷۱۳ بین بریتانیای کبیر و اسپانیا به زبان اسپانیایی (سمت چپ) و نسخه بعدی به زبان لاتین و انگلیسی.
مفاد	پایان جنگ‌های جانشینی اسپانیا
تاریخ امضا	۱۷۱۳–۱۷۱۵
مکان امضا	اوترخت, جمهوری هلند
امضاکنندگان	لوئی چهاردهم، پادشاه فرانسه فلیپه پنجم، پادشاه اسپانیا آن، ملکه بریتانیای کبیر کارل ششم، امپراتور مقدس روم فریدریش ویلهلم یکم، پادشاه پروس ژواو پنجم، پادشاه پرتغال جمهوری هلند ویکتور آمادئوس دوم
زبان‌ها	هلندی انگلیسی فرانسوی آلمانی لاتین پرتغالی اسپانیایی
ویکی‌نبشته
[[wikisource:پیمان صلح و دوستی اوترخت بین اسپانیا و بریتانیا}|پیمان صلح و دوستی اوترخت بین اسپانیا و بریتانیا]] پیمان صلح و دوستی اوترخت بین فرانسه و بریتانیا}

این قرارداد که به تأیید کشورهای اسپانیا، بریتانیای کبیر، فرانسه، پرتغال، و جمهوری هلند رسید پایانی بر جاه‌طلبی‌های لوئی چهاردهم و سودای فرانسه برای تسلط بر اروپا بود و سیستم روابط بین‌المللی اروپا را بر پایه توازن قوا حفظ کرد.

مفاد پیمان

اروپا در ۱۷۰۱

فرانسه هر آنچه را که قبلاً در مذاکرات مقدماتی وعده داده بود به انگلستان سپرد، از جمله حق انحصاری فروش و تهیه برده که لکه ننگ آن زمان بود. دشمنان دیرین بر حقوق گمرکی واردات به توافق رسیدند. هلندی‌ها شهرهای لیل، ار، و بتون را به فرانسه پس می‌دادند، ولی در عوض کنترل سراسر هلند را، تا زمانی که صلح با امپراتوری منعقد شود، در دست گرفتند. حکمران باواریا نیز قرار شد که شارلروا، لوکزامبورگ، و نامور را در دست بگیرد. نیس را هم به دوک ساووا برگرداندند. فیلیپ پنجم اسپانیا و آمریکا را نگاه داشت و سرانجام قبول کرد (۱۳ ژوئیه) که جبل طارق و مینورکا را به انگلستان واگذار کند. اوژن دو ساووا به جنگ شدیدتری علیه انگلستان، که جداگانه صلح را امضا کرده بود، ادامه داد. اما خزانه امپراتوری تهی شده بود، تعداد سپاهیانش به چهل هزار نفر تقلیل یافته بود و ویلار با یکصد و بیست هزار مرد جنگی به سوئیس پیشروی می‌کرد. سرانجام، پیشنهاد لوئی چهاردهم را برای ملاقات با ویلار و مذاکره در خصوص شرایط صلح پذیرفت. فرانسه، طبق معاهده راشتات، (۶ مارس ۱۷۱۴)، آلزاس و استراسبورگ را پس گرفت و، در عوض، قسمت‌های ساحل راست راین را که متصرف شده بود به امپراتور بازگردانید و به تسلط اتریش، به جای اسپانیا در ایتالیا و بلژیک رضایت داد.

اروپای غربی در ۱۷۱۴

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Treaty of Utrecht». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۶.

پیوند به بیرون