فیلیپین مشترک‌المنافع

فیلیپین مشترک‌المنافع در طی دوره میان‌دوجنگ و جنگ جهانی دوم، به غیر از سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ که فیلیپین تحت اشغال کشور ژاپن درآمد و دولت در تبعید مشترک‌المنافع فیلیپین به استرالیا نقل مکان کرد، ارگان اداری حاکم فیلیپین بود.

فلیپین مشترک‌المنافع Commonwealth de Filipinas (زبان اسپانیایی در فیلیپین) Komonwelt ng Pilipinas Malasariling Pamahalaan ng Pilipinas (زبان تاگالوگ) فیلیپین مشترک‌المنافع
۱۹۳۵–۱۹۴۲ 1942–1945: دولت در تبعید ۱۹۴۵–۱۹۴۶
پرچم فیلیپین نشان ملی
سرود: سرود ملی فیلیپین  ("Lupang Hinirang")
محل فیلیپین در جنوب شرق آسیا.
وضعیت	مشترک‌المنافع و تحت‌الحمایه ایالات متحده آمریکا (۱۹۳۵–۱۹۴۶) دولت در تبعید (۱۹۴۲–۱۹۴۵)
پایتخت	مانیل[الف]
زبان(های) رسمی	زبان انگلیسی زبان اسپانیایی در فیلیپین[۱][۲]
زبان ملی	زبان تاگالوگ[۳]
حکومت	قدرت‌سپاری نظام ریاستی جمهوری قلمروی وابسته
رئیس‌جمهور
• ۱۹۳۵–۱۹۴۴	مانوئل کوئزون
• ۱۹۴۴–۱۹۴۶	سرجیو اوسمنیا
• ۱۹۴۶	مانوئل روکساس
کمیسر ارشد
• ۱۹۳۵–۱۹۳۷	فرانک مورفی
• ۱۹۳۷–۱۹۳۹	Paul V. McNutt
• ۱۹۳۹–۱۹۴۲	Francis Bowes Sayre
• ۱۹۴۲–۱۹۴۵ (در تبعید)	Harold L. Ickes
• ۱۹۴۵–۱۹۴۶	Paul V. McNutt
معاون اول
• ۱۹۳۵–۱۹۴۴	سرجیو اوسمنیا
• ۱۹۴۶	الپیدیو کوئیرینو
قوه مقننه	مجلس ملی(۱۹۳۵–۱۹۴۱) کنگره (۱۹۴۵–۱۹۴۶)
دوره تاریخی	دوره میان‌دوجنگ، جنگ جهانی دوم
• قانون تایدینگ-مک‌دافی	نوامبر ۱۵ ۱۹۳۵
• دولت در تبعید	۱۲ مارس ۱۹۴۲
• بازپس‌گیری	۲۷ فوریه ۱۹۴۵
• استقلال	ژوئیه ۴, ۱۹۴۶
• پیمان مانیل	۲۲ اکتبر ۱۹۴۶
مساحت
۱۹۳۹	۳۴۳٬۳۸۵٫۱ کیلومتر مربع (۱۳۲٬۵۸۱٫۷ مایل مربع)
جمعیت
• ۱۹۳۹	۱۶٬۰۰۰٬۳۰۳
واحد پول	پزو فیلیپین
جهت رانندگی	چپ (قبل از ۱۹۴۵) راست (بعد از ۱۹۴۵)
پیشین پسین ۱۹۳۵: Insular Government of the Philippine Islands ۱۹۴۵: Second Philippine Republic ۱۹۴۲: Philippine Executive Commission ۱۹۴۶: Third Philippine Republic
امروز بخشی از	فیلیپین
Capital held by enemy forces between December 24, 1941 and February 27, 1945. Temporary capitals were Corregidor Island از دسامبر ۲۴, ۱۹۴۱; Iloilo City از فوریه ۲۲, ۱۹۴۲; باکلود از فوریه ۲۶; Buenos Aires, Bago City from February 27; Oroquieta from March 19; بوکیدنون از مارس ۲۳; دولت تبعید در ملبورن، استرالیا, in April; دولت در تبعید در واشینگتن، دی.سی.، از مه ۱۳, ۱۹۴۲ تا اکتبر ۱۹۴۴; تاکلوبان از اکتبر ۲۰, ۱۹۴۴.

جستارهای وابسته

• تاریخ فیلیپین

منابع

1. 1935 Constitution, Article XIII, section 3 "The National Assembly shall take steps toward the development and adoption of a common national language based on one of the existing native languages. Until otherwise provided by law, English and Spanish shall continue as official languages."
2. Mair, Christian (2003). The politics of English as a world language: new horizons in postcolonial cultural studies. هلند: Rodopi. pp. 479–82. ISBN 978-90-420-0876-2. Retrieved February 17, 2011. 497 pp.
   Roger M. Thompson (January 1, 2003). Filipino English and Taglish: Language Switching from Multiple Perspectives. John Benjamins Publishing. pp. 27–29. ISBN 90-272-4891-5. Retrieved April 15, 2017.
   Christian Mair (January 1, 2003). The Politics of English as a World Language: New Horizons in Postcolonial Cultural Studies. Rodopi. p. 480. ISBN 90-420-0876-8. Retrieved April 15, 2017.
   Antonio L. Rappa; Lionel Wee Hock An (February 23, 2006). Language Policy and Modernity in Southeast Asia: Malaysia, the Philippines, Singapore, and Thailand. Springer Science & Business Media. p. 68. ISBN 978-1-4020-4510-3. Retrieved April 15, 2017.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Commonwealth of the Philippines». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ مه ۲۰۲۱.