مرد و اسلحه

مرد و اسلحه نمایشنامه‌ای کمدی است از جرج برنارد شاو که عنوانش برگرفته از واژگان آغازین انه‌ایدِ ویرژیل است. این عبارت به لاتین به صورت Arma virumque cano و به معنی «اسلحه‌ها و مردی که من می‌خوانم» است.^[۱]

سرباز شکلاتی
شاو در زمان تولید مرد و اسلحه
نویسنده	جرج برنارد شاو
شخصیت‌ها	Raina Petkoff Sergius Saranoff Captain Bluntschli Catherine Petkoff Major Paul Petkoff Louka Nicola
تاریخ نخستین نمایش	۲۱ آوریل ۱۸۹۴ (۱۸۹۴-04-۲۱)
جای نخستین نمایش	تئاتر پلی‌هاوس
موضوع	عشق و جنگ

این نمایشنامه نخستین بار در ۲۱ آوریل ۱۸۹۴ در تئاتر پلی‌هاوس تولید شد و در ۱۸۹۸ به عنوان بخشی از نمایشنامه‌های خوشایند منتشر شد که در مجموعهٔ آن آثار دیگری مانند کاندیدا، هرگز نمی‌توانی بگویی و مرد سرنوشت نیز وجود دارد. مرد و اسلحه نخستین دست‌آورد تجاری شاو بود به گونه ای که پس از نمایش او به بالای سن فراخوانده می‌شد و مورد تشویق تماشاگران قرار می‌گرفت.^[۲]

به فارسی

سیمین دانشور این نمایشنامه را با نام سرباز شکلاتی به فارسی درآورده است. این ترجمه نخستین بار به کارگردانی الول ساتن در اردیبهشت ۱۳۲۶ در تالار گرین روم تهران با بازی بهرام دریابیگی و محمدعلی ایثاری و صادق چوبک و نظام شفا و ملوک کریک و ایران میکل‌زاده و پری خلیلی به نمایش درآمد.

علاءالدین پازارگادی این نمایشنامه را با نام مرد و اسلحه به فارسی درآورده است.

منابع

1. Shaw, Bernard (1898). "Arms and the Man". Plays: Pleasant and Unpleasant. Vol. The Second Volume, Containing the Four Pleasant Plays. London: Grant Richards. pp. 1–76 – via Internet Archive.
2. Frezza, Daniel. "About the Playwright: George Bernard Shaw" بایگانی‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine, "Utah Shakespearean Festival," 2007. Accessed 12 February 2008. Shaw's contemporary, William Butler Yeats, was present for the performance, and rendered this quotation differently in his autobiography: "I assure the gentleman in the gallery that he and I are of exactly the same opinion, but what can we do against a whole house who are of the contrary opinion?" (Yeats, The Trembling of the Veil, book 4: The Tragic Generation, from Autobiographies, in The Collected Works of W. B. Yeats, vol. 3, ed. William H. O’Donell and Douglas N. Archibald (New York: Scribner, 1999), 221).