شیوه‌ای از درمان بیماری‌ها و اختلالات عصبی-ماهیچه‌ای-اسکلتی From Wikipedia, the free encyclopedia
فیزیوتراپی (به انگلیسی: Physiotherapy یا Physical therapy) یا تن درمانی[1] شیوه‌ای از درمان بیماری‌ها و اختلالات عصبی-ماهیچه‌ای-اسکلتی با استفاده از تجهیزات مکانیکی، جریان‌های الکتریکی، مانورهای دستی، تمرینات ورزشی و عوامل فیزیکی دیگر است. در این روش‌ها از ورزش، نور، پرتوهای فرابنفش و فروسرخ، گرما و جریان برق استفاده می‌شود. فیزیوتراپی حیطه‌ای از پزشکی است که هدف آن پیشگیری از بیماری‌ها، درمان، توانبخشی، بالا بردن سطح سلامت و بهبود کیفیت زندگی افراد است.
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
 | این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آن‌را از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
| فیزیوتراپی | |
|---|---|
 افسران فیزیوتراپیست در همهٔ زمینه‌های درمانی و به‌عنوان فیزیوتراپیستِ رزمی، از خطوط مقدم تا بیمارستان‌ها، فعال هستند. همچنین به‌عنوان فرمانده بیمارستان‌ها و درمانگاه‌های ثابت و صحرایی مشغول هدایت واحدهای درمانی‌اند. | |
| ICD-9-CM | 93.0-93.3 |
| سرعنوان‌های موضوعی پزشکی | D026741 |
واژهٔ فیزیوتراپی از «فیزیو» (= فیزیولوژیک، جسمانی و طبیعی) و «تِراپی» (= درمان) ساخته شده‌است. در بعضی از منابع، واژهٔ اصلی‌ای که کلمهٔ «فیزیوتراپی» از آن گرفته شده‌است، physiological therapeutics ذکر شده‌است.
فیزیوتراپیست، با بررسی بیماری‌ها و تشخیص فیزیوتراپی آنها، بررسی عملکرد ریه‌ها و ظرفیت هواییِ آنها، ارزیابی حرکت مفاصل (ROM)، ارزیابی ماهیچه‌ها، ارزیابی و کنترل درد، ارزیابی مشکلات ارتوپدیک به درمان‌های مناسب آنها می‌پردازد.
بیماران می‌توانند جهت اصلاح الگوی تنفسی، بهبود کارکرد ماهیچه‌های دستگاه تنفسی و آموزش شیوه‌های مختلف تنفسی و تمرینات لازم به فیزیوتراپی مراجعه کنند.
مهم‌ترین موارد مراجعه به فیزیوتراپی عبارت‌اند از:
آرتروز، سکته‌های مغزی، کمردرد و شکستگی‌ها، دررفتگی مفاصل، اختلالاتی مانند دردهای عضلانی، اسپاسم‌های ماهیچه‌ای، انحراف در انحناهای ستون مهره‌ها، ضایعات بافت نرم مثل پیچ‌خوردگی‌ها، پارگی رباط‌ها، منیسک‌ها، فتق دیسک بین‌مهره‌ای، نرمی کشکک، کشیدگی زردپی‌ها و ماهیچه‌ها، اختلالات مادرزادی مثل دررفتگی مفصل ران، صافی کف پا، خار پاشنه، پای پرانتزی، پای ضربدری، قطع اندام‌ها به علل مختلف، خشکی مفصل شانه و آرنج تنیس‌بازان، فلج مغزی، فلج اطفال، سکتهٔ مغزی، ام اس، پارکینسون، فلج بلز، اختلالات مربوط به مفصل فکی_گیجگاهی، تومورهای دستگاه عصبی، سردردها، عدم تعادل، صدمات و ضایعات ورزشی، آرتریت‌ها، نشانگان گیلن–باره، کژگردنی، فلج ارب و بیماری‌های قلبی و تنفسی، بیماری‌های روماتیسمی مانند لوپوس، اختلالات اسکلتی-عضلانی در بیماری دیابت، سرطان‌ها، سوختگی‌ها و جراحی‌های مختلف مانند تعویض مفاصل،[2] بیماری‌های دستگاه اعصاب محیطی و مرکزی، بیماری‌های پوستی و سوختگی‌ها، درد و کنترل درد، بیماری‌های شغلی، آسیب‌های ورزشی، بیماری‌ها و اختلالات کفِ لگن در زنان و زایمان و بی‌اختیاری‌ها، سالمندان کم‌توان، حتی فیزیوتراپی حیوانات
نشان داده شده‌است هشت هفته تمرینات پیلاتس و پیلاتس در آب در افرادی که بیماری کووید ۱۹ را همراه با درگیری شدید ریوی تجربه کردند به شکل معناداری عملکرد ریوی و کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشیده‌است.[3]
اهداف فیزیوتراپی در سرطان عبارت‌اند از:
فیزیوتراپی می‌تواند نقش مراقبتی و حمایتی مناسبی برای بیماران سرطانی به‌وجود آورد. یک اصل کلی در فیزیوتراپی سرطان این است: «بیمار تا آخرین لحظهٔ زندگی به‌روی پای خود بایستد».[نیازمند منبع]
فیزیوتراپی در بیماران تنفسی شامل اصلاح الگوی تنفسی، تقویت ماهیچه‌های دستگاه تنفسی، تخلیهٔ ترشحات داخل ریه و مجاری تنفسی، همچنین تحریک رِفْلِکس سرفه و آموزش روش‌های تنفسی و تمرینات تنفسی است.
برای درمان بیماران قلبی بستری شامل بهبود وضعیت بیمار و نیز افزایش کارایی سامانهٔ قلبی-عروقی است.
فیزیوتراپی ریه: این درمان یکی از مقدماتی‌ترین روش‌های درمانیِ فیزیوتراپی در تاریخ این رشته بوده‌است و پایهٔ درمان فیزیوتراپی در بیماران بستری محسوب می‌شود. این درمان مجموعه‌ای از روش‌های درمانیِ مختلف است که در جهت بهبود تنفس و تخلیهٔ ترشحات به‌کار می‌رود. بیمار با این درمان از نظر اکسیژن‌رسانی وضعیت بهتری پیدا خواهد کرد.
فیزیوتراپی ریه در بیماران قلبی نیز انجام می‌شد، اما افزایش دانش درمان بیماری‌های قلبی، قلب به‌عنوان یک عضو عضلانی مدنظر فیزیوتراپی قرار گرفت و به دلیل نزدیکی و تأثیر ریه و قلب بر روی یکدیگر، فیزیوتراپی قلبی-ریوی با تأثیر فراوان به‌وجود آمد.
فیزیوتراپی قلب و ریه اکنون یکی از تخصص‌های فیزیوتراپیست‌هاست. در این روش، طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها تحت درمان فیزیوتراپی قرار می‌گیرند.
این شکل از درمان به افراد سالمند مربوط می‌شود چون فرایند پیری را پشت سر می‌گذارند. کسانی که در حوزهٔ فیزیوتراپی سالمندان تخصص دارند، مهارت‌ها و توانایی‌هایی دارند که می‌توانند اختلالات مربوط به پیری مثل آلزایمر، بی‌اختیاری ادرار، آرتروز و از دست دادن حرکت را درمان کنند. آنها برنامه‌های خاصی را برای تسکین درد، بازیابی تحرک و آسان‌تر کردن فعالیت‌های روزانه انجام می‌دهند.[4]
اگر چه دیالیز مزمن به لحاظ سطح تکنولوژی پیشرفت کرده‌است ولی این شیوهٔ درمانی یا کمک‌درمانی دارای عوارض عمومی و اختصاصی خود است که باید برای آن چاره اندیشید. عوارض استخوانی – ماهیچه‌ای یا سیستم حرکتی در این میان بارز است. فیزیوتراپی با تکیه بر درمان‌های غیر تهاجمی یا تأکید بر سیستم حرکتی بدن می‌تواند در این مسیر بیمار را یاری دهد.
فیزیوتراپی با تأکید بر بهبود عملکرد استخوانی – ماهیچه‌ای و سیستم حرکتی و همچنین با استفاده از ابزارهای غیر دارویی و تکنیک‌های دستی و ریلکسیشن و مداخلات تمرین درمانی) می‌تواند در کاهش عوارض جانبی دیالیز (تراکافت) به بیماران کمک نماید.
ارزیابی، برنامهٔ تمرین‌درمانی یا مداخلات غیر دارویی و غیر جراحی بدون عارضه و ارزیابی مجدد می‌تواند شرایط مناسبی برای بیماران دیالیزی پدیدآورد و با توسعهٔ ADL مناسب و بهبود سبک زندگی به آنها و پزشکان و خانوده بیمار کمک شایانی نماید. اگر چه هنوز نحوه تأثیر تمرین درمانی بر بهبود بیماری‌ها مشخص نشده‌است ولی Clinical Trial متعدد بر اثر بخشی روش تأکید دارد و منابع (EBM) نیز برآن اذعان دارند.
فیزیوتراپی با ابزارهای متفاوت خود می‌تواند در بیماران نیازمند به دیالیز مداخله خود را اعمال کند و بدون عوارض دارویی سعی بر کمک به بیمار و کمک به پزشک یا در قالب یک تیم درمانی عمل نماید.
قلب تئوری‌های موجود در فیزیوتراپی مبتنی بر حرکت است یعنی شناخت فیزیولوژی و پاتولوژی حرکت از اهمیت خاصی برخوردار است و دانش پزشکی اکنون بر تأثیر حرکت بر ابعاد فیزیولوژی و آناتومی و حتی پاتولوژیک تأکید دارد. بیماران پیوندی از مشکلات خاصی که هم ناشی از عضو پیوندی است و هم ناشی از داروها می‌باشند رنج می‌برند.
پیوند کلیه یکی از مکانیسم‌های درمانی در ده‌های اخیر است که در دنیا و کشور ما به‌طور گسترده رایج شده‌است (The Best Solution for End Stage Renal Disease) و بر کار آمدی ان افزوده می‌گردد، ولی این سیستم جراحی دارای مشکلات و عوارض عام عضو پیوندی و خاص خود است (
پس از بروز مشکلات قلبی یا جرّاحی قلب؛ اغلب بیماران خود به تنهایی نیز قادر خواهند بود تا به صحنه زندگی بازگردند ولی کی و با چه میزان توانائی معلوم نیست. در تعریف برنامه جامع بازتوانی قلبی، توسط سازمان بهداشت جهانی، بر برنامه‌هایی هماهنگ و چند جانبه که سعی دارند بیماران قلب و عروق را در حداقل زمان و هزینه و ریسک، به حداکثرِ کیفیتِ زندگیِ جسمی، روحی و اجتماعی برسانند، تأکید شده‌است. فلذا همانگونه که در تعریف فوق نیز مشخص شده‌است، برنامه‌های بازتوانی با هدف بهینه‌سازی زمان، هزینه و کیفیت زندگیQuality of Life مطرح می‌گردند.
رکن هر برنامه توانبخشی قلبی، ورزش درمانی پیشرونده می‌باشد و مسئولیت تجویز، طراحی، برنامه‌ریزی و اجرایی پروتکل ورزش درمانی ایدئال و بهینه، به‌عهدهٔ فیزیوتراپیست گروه بازتوانی قلبی است.
فیزیوتراپیست هم به مفاهیم و تشخیص‌های بیماری‌های قلب و عروق و تنفس تسلط کافی دارد و هم در برنامه‌ریزی پروتکل‌های ورزشی؛ دانش، مهارت و توانائی لازم را دارا می‌باشد. او موظف استتا برنامه‌های ورزشی را با شدت، زمان، تکرار و از نوع مناسب با وضعیت بیماران قلب و عروق طراحی نموده و بیماران را تشویق به شرکت نماید. نظارت بر اجرای صحیح ورزش‌ها و مانیتورینگ بیماران تا زمانی که آنها قادر باشند به تنهائی ورزش‌ها را در پارک دنبال نمایند از وظایف گروه فیزیوتراپی است که در یک برنامهٔ هماهنگ با کمک متخصصان قلب و پرستاران انجام می‌شود.
منبع: CVPT.org
وقوع حوادث وسیع با تلفات انسانی نیاز به آمادگی قبلی و مدیریت در هنگام وقوع حادثه را دارد؛ بنابراین تمامی اعضای گروه‌های پزشکی باید آمادگی لازم جهت مقابله با وقوع حوادث پیش‌بینی نشده و عواقب آن را داشته باشند.
یکی از اعضای گروه پزشکی که از ابتدا در تمامی طول سانحه تا توانبخشی حضور مستمر دارد فیزیوتراپیست است.
حوادث غیرمترقبه به لحاظ زمانی به سه مقطع تقسیم می‌گردد که تمامی گروه‌های پزشکی باید برای آن برنامه داشته باشند.
فیزیوتراپیست‌ها نیز برای این مقاطع زمانی دارای برنامه خاصی هستند:
همچنین در صورت وقوع فجایع در زمان حضور فیزیوتراپیست در بیمارستان منطقهٔ حادثه دیده، فیزیوتراپیست دارای وظایف خاصی است که باید آن را اجرا نماید، این وظایف شامل:
مداخلات درمانی در فیزیوتراپی بخش کوچکی از عملیات آن محسوب می‌شود. در فیزیوتراپی، هدف ارتقای عملکرد جسمانی بدن است. البته، با توجه به تداخل و ارتباط زیاد سیستم‌های بدن، درمان‌های فیزیوتراپی که توسط فیزیوتراپیست انجام می‌شود، مستقیم یا غیرمستقیم، باعث بهبود عملکرد دستگاه فیزیولوژیک نیز می‌شود؛ مثلاً فیزیوتراپی دستگاه تنفسی موجب بهبود درصد گازهای خون (دی‌اکسید کربن و اکسیژن) و تغییر میزان اسیدیتهٔ خون می‌شود، که به نوبهٔ خود، می‌تواند باعث بهبود سطح هشیاری گردد.
فیزیوتراپیست در این رشته به‌عنوان درمانگر شناخته می‌شود. با توجه به این‌که فیزیوتراپی درمان فیزیولوژیک و جسمانی بیماری‌هاست، کالبدشناسی و حرکت‌شناسی و فیزیولوژی حرکت از اهمیت بیشتری برخوردار است.
فیزیوتراپیِ درمانی علمی بر اساس تحصیلات عالی و بالینی با قدمت طولانی است که هم‌زمان با توسعهٔ دانش پزشکی، به یکی از ارکان درمان‌های نوین پزشکی تبدیل شده‌است.
اصلی‌ترین هنر و تخصص فیزیوتراپیست، توانایی انجام مهارت‌های دستی و حرکت‌درمانی است که در جهت پیشگیری از بسیاری از بیماری‌ها و درمان و توانبخشی افراد جامعه به کار گرفته می‌شود. خواص امواج مختلف، مانند امواج صوتی، مغناطیسی، لیزر، شاک وِیو، رادیویی و خواص درمانی آب (آب‌درمانی)، سرما و گرما و سوزن خشک به کار گرفته می‌شوند تا دستیابی به این اهداف آسان‌تر شود.
اعمال مذکور منحصراً توسط فیزیوتراپیست‌های فارغ‌التحصیل از دانشکده‌های توانبخشی انجام می‌شود که آموزش‌های علمی را طی کرده‌اند و درمان‌های بالینی را به‌خوبی فراگرفته‌اند.
دیدگاه منحصربه‌فرد فیزیوتراپیست از بیمار و شناخت ویژه‌اش از عملکرد و ساختار طبیعی بدن در کنار معاینه و ارزیابی دقیق، به وی این توانایی را می‌دهد تا بیماران را در جهت رسیدن به اهدافی مانند پیشگیری از بیماری‌ها، تطابق افراد با محیط کار، افزایش کیفیت زندگی افراد، کاهش نیاز به برخی جراحی‌ها و درمان‌های داروییِ طولانی‌مدت، که عوارضی نیز در پی دارند، سوق دهند.
تمامی روش‌های درمانی فیزیوتراپی دارای شواهد و پایهٔ علمی و تحقیقاتی است و با درمان‌هایی مانند طب فیزیکی، کایروپراکتیک، طب سنتی، ورزش‌درمانی و ماساژدرمانی کاملاً متفاوت است.
فیزیوتراپی تا سال ۱۹۴۵ میلادی به علت نبودِ فیزیوتراپیست و وجودِ فقط تکنیسین فیزیوتراپی و فعالیت در بخش‌های بازپروری و بازتوانی، قسمتی از توانبخشی بوده‌است، ولی بعد از سال ۱۹۴۵ میلادی و به‌وجود آمدن فیزیوتراپیت مدرن، شامل درمان و توانبخشی شد و بعد از سال ۲۰۰۰ میلادی با عناوین دکترای حرفه‌ای فیزیوتراپی شامل پیشگیری، درمان و توانبخشی شده‌است.
واقعیت این است که فیزیوتراپی، به خاطر دیدگاه‌های جدید خود، در حال ترک حیطهٔ توانبخشی است.[نیازمند منبع]
اکنون فیزیوتراپی به‌عنوان عضوی در انواع گروه‌های چندرشته‌ای شناخته می‌شود.
مداخله‌های درمانی که توسط فیزیوتراپیست به‌کار گرفته می‌شود:
فیزیوتراپیست تحت نظارت مستقیم مسئول فیزیوتراپی انجام وظیفه می‌کند.
تصدی سمت می‌تواند با لیسانس فیزیوتراپی (BSPT) یا فوق‌لیسانس فیزیوتراپی (MSPT) یا دکترای حرفه‌ای فیزیوتراپی (DPT)و دکترای تخصصی فیزیوتراپی (PhD) باشد.
کلینیک‌های خصوصی، مراکز ورزشی، مراکز صنعتی، خانه‌ها، مدارس، بیمارستان‌ها، مراکز و کلینیک‌های سالمندی، پادگان‌های نظامی و محل نگهداری ناتوانان جسمی.
بخش‌های فیزیوتراپی و کلینیک‌های فیزیوتراپی دارای یک مسئول هستند که باید پاسخگوی بیمار و خدمات ارائه شده و مشکلات قانونی باشند. این عنوان (در ایران) فقط متعلق به فارغ‌التحصیلان فیزیوتراپی در تمامی مقاطع به شرط داشت مدرک پایهٔ کارشناسی (لیسانس) است.
در ایالات متحدهٔ آمریکا، هندوستان، پاکستان، استرالیا[6] و بسیاری کشورهای دیگر به‌عنوان دکترای حرفه‌ای DPT[7] با تخصص‌های مربوط طراحی گشته‌است. در سامانه‌های اروپایی این رشته به صورت مقاطع PhD ,MPT ,MSc و BS طراحی شده‌است و در ایران در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و پی‌اچ‌دی، طراحی گشته‌است.
با گسترش دانش فیزیوتراپی اکنون فیزیوتراپی دارای بیش از بیست تخصص مختلف است. دوره‌های مستری تخصصی تبدیل به دوره‌های رزیدنتی شده‌اند که در ابتدا آمریکا و سپس هند و بقیه کشورها رزیدنتی فیزیوتراپی را در تخصص‌های فیزیوتراپی قلب و ریه، فیزیوتراپی ارتوپدی، فیزیوتراپی مانوال تراپی و بسیاری از تخصص‌های دیگر راه‌اندازی کرده‌اند.[8]
سرعت گسترش فیزیوتراپی در حجم و محتوی به قدری سریع بوده‌است که اکنون بیش از ده فلوشیپ برای فیزیوتراپی به وجود آمده‌است و دانشگاه‌های پزشکی آمریکا در ابتدا و سپس هند شروع کرده‌است و به سرعت گسترش می‌یابد.[8]
| دکتری حرفه‌ای | دستیاری و تخصص | فلوشیپ |
|---|---|---|
| ۴ تا ۶ سال | ۹ تا ۳۶ ماه | ۶ تا ۳۶ |
در سال ۱۸۹۵ میلادی هم‌زمان با شیوع فلج اطفال در انگلستان، گروهی پزشک آمریکایی از این کشور بازدید کردند.
این گروه با شیوه‌ای درمانی برخورد کردند که شامل ماساژ، تمرین درمانی، گرم کردن و… بود. این شیوهٔ درمانی به فیزیوتراپی معروف بود. این پزشکان این شیوه درمانی را پس از بازگشت در سامانه‌های درمانی خود به‌کار گرفتند و سپس گروهی به نام جامعهٔ پزشکان فیزیوتراپی آمریکا (Physiotherapy Physician society) را به‌وجود آوردند که اعضای آن به ۳۰۰۰۰ پزشک می‌رسید. این انجمن بعدها به انجمن فیزیوتراپی و رادیولوژی تغییر نام و سپس دوباره منفک شد.
در ۱۹۱۳ گروهی جراح نظامی در ایالت پنسیلوانیا دستیارانی به عنوان Practitioner به‌کار گرفتند و به این گروه آموزش‌های فیزیوتراپی را دادند و مدارک علمی به آنها واگذار شد. این گروهPractitioner در جنگ اول جهانی قوام بیشتری یافت و در سال ۱۹۲۱ میلادی انجمن فیزیوتراپی آمریکا(APTA) را راه‌اندازی نمودند. در سال ۱۹۲۶ میلادی مراکز معتبر آموزش فیزیوتراپی در آمریکا تعیین گشت؛ و در سال ۱۹۲۸ میلادی شورای فیزیوتراپی در انجمن پزشکی آمریکا راه‌اندازی شد. در سال ۱۹۳۵ میلادی قوانین اخلاق حرفه‌ای برای این گروه Practitioner تعیین شد. در سال‌های جنگ دوم جهانی فیزیوتراپی در آمریکا قدرت بیشتری یافت.
پرل هاربر بندری در مجمع الجزایر هاوایی است. معروفیت این بندر به موضوع حمله ارتش ژاپن به پایگاه دریایی ایالات متحده آمریکا در ۷ دسامبر ۱۹۴۱ بر می‌گردد. در پی این حمله آمریکا وارد جنگ جهانی دوم شد. در حمله هوایی ژاپنی‌ها ناوگان اقیانوس آرام آمریکا از جمله ۷ رزمناو نابود شدند.
در سال ۱۹۴۱ امداد و فوریت‌های پزشکی به واحدهای درسی فیزیوتراپیست‌ها افزوده شد. حسب اتفاق چند روز قبل از حمله سراسری ژاپن به بندر نظامی پرل هاربر تعدادی از فیزیوتراپیست‌های آشنا با اصول امداد در این بندر مستقر شده بودند.
بعد از بمباران شدید این تعداد محدود فیزیوتراپیست با معجونی از اصول ارتوپدی، فیزیوتراپی، توانبخشی و اورژانس‌های پزشکی اقداماتی را انجام دادند که در زمان خود زبانزد شد.
این اتفاق AMA (انجمن پزشکی آمریکا) را مجبور به پذیرش فیزیوتراپیست‌ها و حقوق آنها کرد.
در سال ۱۳۵۱ هجری شمسی حق تأسیس کلینیک‌های فیزیوتراپی از فیزیوتراپیست‌ها سلب گشت و در ۲ مرداد ۱۳۷۸ این حق دوباره به فیزیوتراپیست‌ها برگردانده شد و به این مناسبت روز ۲ مرداد روز فیزیوتراپی در ایران نام گرفته و در آن مراسم برگزار می‌گردد. البته فیزیوتراپی دارای روز بین‌المللی نیز هست که برابر است با ۱۷ شهریور (۸ سپتامبر) که در کشورهای مختلف این روز گرامی داشته می‌شود.[9]
سید محسن هاشمی ریاست قبلی انجمن فیزیوتراپی ایران و متعلق به اولین گروه دانش‌آموختگان فیزیوتراپی خارج از کشور (انگلستان) است که بعد از اخذ دوره مدرسی در دانمارک در دانشکده علوم توانبخشی تهران تدریس کردند. وی ریاست دانشکده علوم توانبخشی تهران را نیز در تصدی داشتند.
وی در سال ۱۳۵۳ خورشیدی مسئول کلینیک فیزیوتراپی بازی‌های آسیایی و در سال ۱۳۵۵ فیزیوتراپیست تیم ملی فوتبال ایران بودند.
او تا اردیبهشت سال ۱۳۸۷ ریاست انجمن فیزیوتراپی را به عهده داشت. همچنین گروه درمانی توان درمان یکی از اولین و مجربترین گروه متخصصین فیزیوتراپی در ایران می‌باشند که به صورت کاملاً علمی و گروهی خدمات تخصصی در فیزیوتراپی را در ایران ارائه می‌دهند که در سایت توان درمان امکان مشاهده فیلم‌های آموزشی و متون فیزیوتراپی و روش‌های درمانی و همچنین ورزش‌های تخصصی در حوزه ستون مهره‌ها در دسترسی هستند.
ساختار آموزشی فیزیوتراپی در ایران علی‌رغم قدمت آن به صورت گروه‌های فیزیوتراپی می‌باشد.
آموزش فیزیوتراپی در ابتدا (۱۳۴۴) به صورت مدرسه (Physiotherapy school) بوده‌است که بعدها در ۱۳۵۰ این مدرسه تبدیل به انستیتو و سپس تبدیل به مؤسسه توانبخشی می‌گردد.
ساختار اداری و تشکیلاتی گروه‌های فیزیوتراپی به حدی کوچک و محدود است که در توسعه دانش فیزیوتراپی نقش منفی داشته‌است. این محدودیت‌ها منجر به محدودیت دانش و آموزشی گشته‌است و لاجرم باعث عدم توسعه فیزیوتراپی در ابعاد علمی و عملیاتی در ایران گشته‌است.
امروزه در دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران، ایران، شهید بهشتی، شیراز، اهواز، تبریز، بابل، اصفهان، شهرکرد و همچنین دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی گروه‌های فیزیوتراپی وجود دارند و این رشته تدریس می‌شود.
WCPT یک سازمان غیرانتفاعی[10] با ۱۰۱ کشور عضو که وظایف زیر را انجام می‌دهد:
WCPT هر ۴ سال یک بار در یکی از کشورهای عضو، کنگره بین‌المللی و مجمع عمومی خود را تشکیل و در ابعاد علمی و مسائل مربوط به فیزیوتراپی بر قرار می‌کند که در کنار ارائه مقالات علمی با رای‌گیری در مجمع عمومی آیین‌نامه‌های گوناگونی را به تصویب می‌رساند. در این مجمع رئیس و اعضای هیئت مدیره برای ۴ سال انتخاب می‌شوند.
مصوبات در مجمع عمومی شامل آیین‌نامه‌های حرفه‌ای، تعاریف، مفاهیم، شرح وظایف، اصول اخلاقی، حقوق بیمار، آموزش، درمان، و… است.[11]
کنفدراسیون جهانی فیزیوتراپی حق انجمن‌های عضو را در ایجاد خط مشی‌های ملی که اجازه کار تخصصی در جایی که چنین فعالیتی به نفع جامعه و حرفه آنها قلمداد شده و سبب ارتقای استانداردهای فیزیوتراپی می‌شود، را به رسمیت می‌شناسد.
گسترش دانش سریع‌تر از هر زمان ادامه دارد. به‌خصوص در حیطه پزشکی این امر اهمیت بیشتری می‌یابد. موضوعاتی از قبیل تشخیص، تصمیم‌گیری بالینی، ارتباط با بیمار، ارزیابی، آمار تجهیزات مصرفی پزشکی، عملکرد حوزه‌های پاراکلینیک و بسیاری از این‌گونه مطالب در این حیطه می‌گنجد. این مقاله سعی بر آن دارد تا در خصوص استفاده اجتناب ناپذیر پزشکی از راه دور و امکاناتی که ابزارهای ارتباطی جدید برای فیزیوتراپی می‌گشاید مطالبی را بیان نماید.
فیزیوتراپی مجموعه اعمال درمانی است که شامل:برآورد، تشخیص، طرح درمان، مداخله درمانی و ارزیابی است که منجر به مداخلات فیزیوتراپی شامل: تمرین درمانی، مدالیته‌ها و توصیه‌هایی می‌شود و در خطوط سه‌گانه بهداشتی، درمانی و توانبخشی کاربرد دارد. حیطه فیزیوتراپی اکنون تمامی بیماری مانند: استخوانی و عضلانی، قلبی و عروقی، ریوی، نورولوژی و تقریباً تمامی گروه‌های بیماری‌ها را در بر می‌گیرد.
سرعت فیزیوتراپی در تولید دانش و همچنین میزان حضور و کنترل در خطوط درمانی سه‌گانه به حدی بالا رفته‌است که لاجرم فیزیوتراپیست‌ها باید عنوان دکترای حرفه‌ای(DPT) برای خود انتخاب نمایند و این تابلو جدید لزوم استفاده از IT و تله مدیسین را در فیزیوتراپی گریزناپذیر می‌نماید.
در خاتمه باید گفت:به‌طور اصولی فیزیوتراپی با وظایف آن در این هزاره نمی‌تواند جدا از عملیات Web Base و تله‌مدیسین باشد، ابزاری که فیزیوتراپی برای عملیات به آن نیاز روزمره و غیرقابل انکار دارد[13][14][15][16]
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی در حقیقت از پیوند عملیات بازتوانی جراحان به‌خصوص ارتوپدها و درمان‌های فیزیکی پزشکان فیزیوتراپی که اکنون وجود ندارند و متخصصین سلامت جسمانی که بازهم اکنون وجود ندارند به وجود آمد؛ یعنی بر سه رکن اصلی:
اکنون تئوری مداخله درمانی حرکت بسیار پر رنگ شده‌است و اگر چه هنوز قادر به کشف بسیاری از علل نیستسم ولی قادریم در یک Clinical Trial تأثیرات مثبت آن را مشاهده کنیم. حرکت درمانی اکنون برای فشار خون، دیابت، مشکلات بیوشیمی خون تجویز می‌گردد.
امروز کودکان، نوجوانان و جوانان به علت ارتقاء بهداشت کمتر از عوارض عفونی رنج می‌برند. اینک فراوانی توزیع بیماری در این گروه‌های سنی بیشتر به سمت عوارض استخوانی-عضلانی می‌باشد. در این گروه سنی صدمات و تروماهای مختلف ناشی از ورزش یا بازی نیز زیاد دیده می‌شوند؛ لذا یکی از مکان‌هایی که فیزیوتراپیست‌ها در آن حضور یافته‌اند مدارس و دانشگاه‌ها می‌باشد.
فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند:
فیزیوتراپیست‌ها با آناتومی و ارگونومی بدن آشنا هستند. اینان همچنین با اصول حرکت‌شناسی، تمرین درمانی، فیزیولوژی و پاتوفیزیولوژی حرکت آشنایی دارند.
در محیط‌های صنعتی ارگونومی ریشهٔ فعالیت‌های جسمانی است. در این‌گونه محیط‌ها فراوانی صدمات استخوانی – ماهیچه‌ای به چشم می‌خورد.
خیلی از این کارگران با توجه به صدمات موجود در محیط کار مجبور به ترک محیط کار خود می‌شوند. گاهی نیز مجبور به استراحت و درمان خارج از محیط کاری هستند.
فراوانی این‌گونه عوارض به حدی می‌باشد که منافع اقتصادی کارفرمایان آنها را مجبور به استقرار فیزیوتراپیست و تجهیزات مربوط در محل‌های کاری کرده‌است، تا ضمن نظارت بر فعالیت جسمانی کارگران از پیشامدهای استخوانی عضلانی جلوگیری کرده و در صورت وقوع این‌گونه صدمات در همان محل کار درمانی مناسب ارائه شود و کارگر نیز کمتر مجبور به خروج از محل کار خود شود یا در خواست استعلاجی کند. چیزی که کارگران نیز به‌علت حفظ استانداردهای فیزیکی و ارگونومی و سلامت خود خواستار آن هستند.
تصور سایکو سوماتیک (Psycho - Somatic) فقط شمای یک‌طرفه از سمت روان و مغز به سمت بدن نیست، بلکه بدن نیز بر عملکرد مغز و روان تأثیر متقابل دارد.
بیماری‌های روان به‌طور معمول بر عمل کرد جسمانی مؤثر می‌باشند و جسم عوارض بیماری روانی را بروز می‌دهد. در دپرشن (Depression)این بسیار مشهود است.
اینجاست که فیزیوتراپیست می‌تواند با تمرین درمانی ضمن فراهم کردن فعالیت مناسب جسمانی بیمار روانی، عوارض جسمی را کاهش داده و با دادن اطلاعات ورودی مناسب به مغز حداکثر فعالیت ممکن ذهنی را به‌دست‌آورد.
اینجاست که فیزیوتراپیست کلاسیک تبدیل به درمان‌گری تخصصی برای بیماران روانی می‌گردد تا عوارض بیماری را در جسم و روان کاهش دهد.[17]
دانش فیزیوتراپیست‌ها بر اساس فیزیولوژی و پاتوفیزیولوژی حرکت است. مفهوم حرکت در علوم نظامی یعنی دینامیک بودن نیروی رزمی است.
قسمت دیگری از دانش فیزیوتراپی کنترل درد با استفاده از روش‌های غیر دارویی است که مفهوم آن در علوم نظامی یعنی حفظ هشیاری نیروی رزمی است.
فیزیوتراپیست‌ها تأکید بر راه‌اندازی(Out of Bed)دارند، در علوم نظامی این مفهوم برگشت رزمنده به عرصه نبرد است.
فیزیوتراپیست‌ها دارای دانش برخورد با ضایعات ورزشی هستند که در صدمات جنگی به وفور وجود دارد.
فیزیوتراپیست‌ها دارای دانش تروماتولوژی در زمینه‌های ارتوپدی، نورولوژی، قلب و عروق می‌باشند، که این درمان گران را تبدیل به عناصری ماهر در غربالگری بیماران و مدیریت انتقال مجروحان و مدیریت مسیر درمانی کرده‌است.
فیزیوتراپیست در اردوهای نظامی می‌تواند تمرینات بدنی جنگجویان را نظارت و مدیریت نماید و قبل از عملیات با تکنیک‌های اختصاصی مانند taping از میزان آسیب در حین نبرد بکاهد.
فیزیوتراپیست با دانش بیومکانیک و کینزیولوژِی و ارگونومیک خود می‌تواند در زمان طراحی لباس یا ابزارهای نظامی ره گشا باشد.
اینک در خطوط جنگی، افسران فیزیوتراپیست حضور یافته و اقدام به غربالگری مجروحان کرده، نسبت به ادامه عملیات سربازان تصمیم گرفته ویا آنها را در صورت شدت جراحات به عقب کشیده به پزشکان و جراحان در درمانگاه‌ها و بیمارستان‌ها ارجاع داده و تا پایان بهبودی و راه‌اندازی آنها را همراهی می‌کنند.
حرکت دیگر یک مداخلهٔ درمانی شناخته می‌شود که دانش آن در نزد فیزیوتراپی موجود است و تحرک برای بیماران و پزشکان از اولویت خاصی برخوردار شده‌است و فیزیوتراپیست‌ها به عنوان یک عضو تیم‌های چندرشته‌ای در درمان بیماران از دیدگاه خود شراکت می‌کند.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
