فلفل صورتی

فلفل صورتی (به انگلیسی false pepper - pink pepper^[۱]) درختی زینتی و همیشه‌سبز است. فلفل‌صورتی، ارتباطی به فلفل واقعی ندارد. این گیاه در زبان فرانسه به "توت صورتی" و "رزخلیج" هم مشهور است. میوهٔ رسیدهٔ این گیاه، خشک و صورتی رنگ است. از آنجا که شکل و اندازهٔ میوه این گیاه، مشابه فلفل واقعی است، در بازار بنام فلفل‌صورتی عرضه می‌شود^[۲]. این گیاه از خانواده پسته‌ایان است. این میوه ممکن است حساسیت‌زا باشد.^[۳]

فلفل صورتی

فلفل‌صورتی متمایز از فلفل واقعی

فلفل‌صورتی سبک و اغلب توخالی است و نسبت به فلفل، بیشتر معطر است. این میوه تندی سبکتر از فلفل را با طعم مرکبات دارد.

فلفل‌صورتی میوه درخت فلفل برزیلی

درخت فلفل برزیلی، از سرده شینوس بوده و در نام‌گذاری دوتائی، تربین‌تیفولیا شینوس (به انگلیسی: Schinus terebinthifolius) خوانده می‌شود و به نام رزخلیج هم شناخته می‌شود. این گونهٔ شینوس درختچه است.

فلفل‌صورتی میوه درخت فلفل پروئی

درخت فلفل پروئی از سرده شینوس است. در نام‌گذاری دوتائی، مول شینوس (به انگلیسی: Schinus_ molle) خوانده می‌شود^[۲]. بلندی این درخت ۱۰–۵ متر است. این گونهٔ شینوس، بزرگ‌ترین انواع آن است و طولانی‌ترین طول عمر را دارد.

توزیع جغرافیایی

فلفل‌صورتی گیاه بومی شمال آمریکای لاتین، کوه‌های آند در پرو است و در کشورهای برزیل، آرژانتین و شیلی مرکزی نیز می‌روید. این گیاه قابلیت آن را دارد که اگر در هرجای دنیا کشت شود، اهلی گردد. گونه وحشی این گیاه در برخی ایالت‌های کشور آمریکا می‌روید.

کاربرد

• از این گیاه به عنوان ادویه استفاده می‌شود که عطر، طعم و رنگ خوبی دارد.
• درخت گونهٔ مول_شینوس چوب بسیار محکمی دارد و از آن برای ساختن زین استفاده می‌شود.

هشدار سازمان غذا و دارو

در سال ۱۹۸۲، کشور آمریکا ورود فلفل‌صورتی را ممنوع اعلام‌کرد. گفته می‌شد که دراثر خوردن میوه این گیاه، فرد دچار تورم پلک‌ها و سوءهاضمه می‌شود، مشابه اثر پیچک سمی آمریکایی. درمقابل، کشور فرانسه اعلام کرد درصورت رعایت شرایط تجویزشدهٔ کشت، میوه این گیاه قابل خوردن خواهدبود.^[۴] در حال حاضر، ممنوعیتی برای واردکردن این گیاه وجود ندارد. اما برچسب تأیید سلامت آمریکا را ندارد.^[۵]