نظامی ایرانی From Wikipedia, the free encyclopedia
ارتشبد غلامعلی اویسی (زاده ۱۲۹۷ – درگذشته ۱۸ بهمن ۱۳۶۲) ارتشبد نیروی زمینی شاهنشاهی و فرمانده آن نیرو طی سالهای ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۷ بود. وی در سال ۱۳۴۸ فرماندهی ژاندارمری ایران را نیز بر عهده داشت. اویسی فرماندار نظامی تهران در زمان تظاهرات ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ بود.[۱]
غلامعلی اویسی | |
|---|---|
 | |
| وزیر کار و امور اجتماعی | |
| پادشاه | محمدرضا پهلوی |
| نخست‌وزیر | غلامرضا ازهاری |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۲۹۷ فردو، قم، ایران |
| درگذشته | ۱۸ بهمن ۱۳۶۲ پاریس، فرانسه |
| ملیت | ایران |
| پیشه | نظامی سیاستمدار |
| خدمات نظامی | |
| خدمت/شاخه | ارتش شاهنشاهی ایران |
| درجه | ارتشبد |
| فرمانده | ژاندارمری کل کشورنیروی زمینی شاهنشاهی ایرانفرماندار نظامی تهران |
اویسی در دولت نظامی ارتشبد ازهاری که از ۱۵ آبان تا ۱۱ دی ۱۳۵۷ به طول انجامید، وزیر کار و امور اجتماعی بود.[۲]
وی نهایتاً در ۱۴ دی‌ماه ۱۳۵۷ تقاضای بازنشستگی کرد و بنابر اخبار منتشره در مطبوعات، برای معالجه به خارج از کشور رفت[۳] و حدود ۵ سال بعد، در بهمن‌ماه ۱۳۶۲ توسط گروه لبنانی جهاد اسلامی، به رهبری عماد مغنیه، در پاریس ترور شد.
ارتشبد اویسی سال ۱۲۹۷ خورشیدی در روستای فردوی قم به دنیا آمد. او در سال ۱۳۱۵ دوره شش ساله دبیرستان نظام مرکز و در سال ۱۳۱۷ دوره دانشکده افسری را به پایان رساند. اویسی درسال‌های ۱۳۱۷ تا ۱۳۳۱ در مشاغل گوناگون نظامی (فرماندهی گروهان و گردان و آموزشگاه گروهبانی لشکر ۲، ریاست شعبه بازرسی دژبان مرکز و فرماندهی هنگ ۵۲ دژبان) قرار داشت و در سال ۱۳۳۲ فرمانده هنگ ۱۶ تیپ کازرون بود. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ اویسی به در یافت نشان درجه ۲ رستاخیز نایل شد و به تدریج ترقی وی نیز در هرم دیوانسالاری نظامی آغاز شد. او پس از طی دوره دانشگاه جنگ در تهران و دوره ستاد و فرماندهی در آمریکا در سال ۱۳۳۹ به ریاست ستاد گارد و در سال ۱۳۴۱ به فرماندهی لشکر یک گارد رسید.
او در سال ۱۳۴۸ فرماندهی ژاندارمری کل کشور و در سال ۱۳۵۱ فرماندهی نیروی زمینی ارتش را به عهده داشت. اویسی در جریان انقلاب اسلامی از جمله هنگام کشتار ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ بار دیگر در سمت فرماندار نظامی تهران قرار گرفت و به علت موقعیتش در راس نیروی زمینی فرمانداری نظامی سایر شهرها را نیز زیر کنترل داشت.
اویسی در ۱۳۴۱ به فرماندهی لشکر یک گارد رسید و در همین سمت بود که به عنوان فرماندار نظامی تهران به سرکوب قیام‌کنندگان تظاهرات ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ دست زد.
اویسی در جریان انقلاب بار دیگر عهده‌دار سمت فرماندار نظامی تهران و حومه شد. وی عامل کشتار ۱۷ شهریور تهران شناخته شد و به علت موقعیتش در رأس نیروی زمینی، فرمانداری نظامی سایر شهرها را نیز تحت کنترل داشت. او کمی بعد از تظاهرات ۱۷ شهریور به محمد باهری گفته بوده است که شلیک به معترضان و کشتار آنها از سوی مجاهدان و فلسطینی ها بوده که به نام سربازان ارتش تمام شد.[۴]
او در ۱۴ دی ۱۳۵۷ پس از ۴۲ سال خدمت، به بهانه معالجه تقاضای بازنشستگی نمود و رهسپار پاریس شده به شبکه‌ای پیوست که با همراهی بهرام آریانا، اشرف پهلوی، رضا پهلوی و علی امینی سرگرم طرح نقشه کودتا در ایران بودند. آنها اقدام به تشکیل «ارتش آزادیبخش ایران» کردند. در چهارچوب این ارتش یک گروه نظامی در ترکیه پشت مرزهای ایران، و یک گروه نیز در آن سوی مرزهای عراق تدارک دیده شدند.
بنا به ادعای پرویز خسروانی قائم مقام اویسی در «ارتش آزادیبخش ایران» واقع در عراق، آنها فرصت های خوبی برای نجات ایران داشتند که با تعلل اویسی از بین رفت.بنا به روایت خسروانی، اویسی در پاسخ به اعتراض او درباره تعلل گفته است: کارتر اجازه نمی دهد.خسروانی همچنین مدعی شده است زمانی که قصد خروج از عراق و پیوستن به شاه را داشته است اویسی تلاش داشته جلوی او را بگیرید و به او گفته: راه ما از راه شاه جداست.[۵]
نام ارتشبد غلامعلی اویسی با ذکر مبلغ دویست و هشتاد میلیون تومان در بین خارج کنندگان ارز بود که به‌طور ناگهانی از کشور خارج شد[۶]
غلامعلی اویسی در ۱۸ بهمن ۱۳۶۲ در پاریس به همراه برادرش غلامحسین با شلیک گلوله به سر ترور شد. گروه لبنانی جهاد اسلامی، به رهبری عماد مغنیه مسئولیت این عملیات را برعهده گرفت.[۱][۷]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
