From Wikipedia, the free encyclopedia
غلامرضا امامی (متولد ۶ شهریور ۱۳۲۵ در شهر اراک) نویسنده، مترجم، پژوهشگر و سرویراستار ایرانی است. امامی در سال ۱۳۲۵ در اراک زاده شد. او تا کنون بیش از ۷۰ عنوان اثر چاپ کرده‌است. تحصیلات خویش را به سبب کار پدر که پزشک راه‌آهن بود، در شهرهای قم، مشهد، اهواز، خرمشهر و تهران به پایان برد. از جنبه فکری، خراسانی است و از جنبه عاطفی و احساسی خوزستانی. دوران دبستان را در قم گذرانده؛ اولین معلمش محمود بروجردی بود. محبت و مهربانی بروجردی او را به کتاب و درس علاقه‌مند کرد. محمود بروجردی با پدرش دوست بود. مصادف با کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ در «مدرسه صنیع الدوله» قم مشغول به تحصیل بود. او در خانواده‌ای ملی-مذهبی رشد کرده‌است. پدرش از شیفتگان دکترمصدق بود و در راه ملی شدن صنعت نفت سختی‌های فراوانی کشید و نامه‌های بسیاری از سویدکترمصدق برای پدرش ارسال می‌شد.[4] در سال ۱۳۴۱، هنگامی که ۱۶ سال داشت نخستین کتابش با نام «ارزش تبلیغ» در مشهد به چاپ رسید و با تشویق و تأیید بسیاری از جمله استاد مطهری روبرو شد. در ایام اقامت در خرمشهر، میزبان جلال آل احمد بود و در شمار همکاران و یاران وی در کتاب در خدمت و خیانت روشنفکران درآمد و جلال آل احمد در مقدمه این کتاب از همکاری و همراهی وی نام برد. در سال ۱۳۴۸ به تهران آمده نخست در بخش فرهنگی حسینیه ارشاد به کار ویرایش پرداخت و پس از آن مدیریت «انتشارات بعثت»، «انتشارات موج» و «انتشارات پندار» را بر عهده گرفت.[5] وی از نوجوانی از دوستان نزدیک و صمیمی آیت الله طالقانی و جلال آل احمد بوده‌است.[4][6][7] او در سال ۱۳۵۰ به عنوان ویراستار در کانون پرورش فکری کودکان مشغول به کار شد. اندکی بعد و تا سال ۱۳۵۹ ریاست انتشارات کانون را بر عهده داشت. در آذر ۱۳۵۹ و با اخذ جایزه نمایشگاه جهانی لایپزیک به آلمان سفر کرد و پس از آن به ایتالیا رفت و سالهاست که مقیم ایتالیا است. امامی در زمان مدیریت انتشارات موج، آثار بسیاری از چهره‌های برجسته ایرانی از قبیل سیمین دانشور، جلال آل احمد، م-ع.سپانلو، غزاله علیزاده، احمد شاملو، حمید عنایت، رضا براهنی، جواد مجابی، مهدی سمسار، محمد قاضی، سیروس طاهباز و … را منتشر کرد. نوشته‌های فراوانی از وی دربارهٔ مسائل اجتماعی، فرهنگی و ادبی در مطبوعات ایران و دیگر کشورها منتشر شده‌است. او بیش از ۱۰ عنوان کتاب از فارسی به ایتالیایی ترجمه کرده که از آن جمله می‌توان به "آنتولوژی شعر معاصر ایران" اشاره کرد.
غلامرضا امامی | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۶ شهریور ۱۳۲۵ (۷۸ سال) |
| ملیت |  ایران |
| سال‌های فعالیت | ۱۳۴۱ (۱۶سالگی) تاکنون[1] |
| آثار | ترجمه‌ها: پینوکیو (از ایتالیایی)، بامزه در فارسی، لبخند بی لهجه، قصه‌ها، رعد (از عربی) |
| دوره | دوره تولید کتاب در توکیو به مدت یک ماه (۱۳۵۵)،[1] دوره اقامت و ترجمه در سوییس (۱۳۹۶) |
| جوایز | جایزهٔ شورای کتاب کودک، جشنوارهٔ لایپزیک (۱۹۸۱)، جشنواره ژاپن (۱۹۷۹)، جایزه برتر کتابهای کودک و نوجوان (1394)[2]،لاک پشت پرنده جشنواره گلاویژ سلیمانیه (1398)[3] |
امامی می‌گوید این کتاب تاکنون به یکصد زبان ترجمه شده‌است. ۳۴ ترجمه چینی، ۶۵ ترجمه انگلیسی و ۴۵ ترجمه آلمانی از آن وجود دارد. من نمی‌دانم در ذهن خالق آنچه گذشته‌است که متن کتابش همیشه تازه است؛ منتهی می‌توانم بگویم در این کتاب مانند زندگی و تازگی کودکان جهان، عشق، دوستی، صلح و برادری موج می‌زند؛ داستانی است که مانند قصه‌های شرقی لایه به لایه و حماسی است و حتی می‌توان آن را یک داستان مذهبی و تراژیک یاد کرد.»
او می‌گوید:پینوکیو برای اولین بار در ایران توسط صادق چوبک و بر اساس متن انگلیسی ترجمه شد و بعد از آن نیز تمامی ترجمه‌های آن از انگلیسی و فرانسوی انجام شد. البته من دوست ندارم برخی رونویسی‌ها از این ترجمه‌ها را با عنوان ترجمه یاد کنم، اما بسیاری از مترجمین ما هم با دقت این کتاب را ترجمه نکرده، بخش‌هایی را از آن حذف و بخش‌هایی را هم به آن اضافه کردند؛ به همین خاطر خوشحالیم که برای اولین بار یک ترجمه از زبان اصلی این کتاب به فارسی منتشر می‌شود.[8]
غلامرضا امامی معتقد است وفور شبکه‌های مجازی و تلویزیونی و دسترسی به اینترنت ما را از تخیل بازداشته است. امامی معتقد است عصر رادیو، عصر خوشی بود.
او می‌گوید: با آمدن تلویزیون دیدگان ما به صفحه‌ها دوخته شد. گوش و چشم‌های ما شنوا و توانا شدند، اما تخیل را از یاد بردیم.[9]
او در مورد کپی رایت و حق نشر بر این باور است که مشکل ما در ایران در حال حاضر مسئله کپی‌رایت و حق مؤلف است. ما هنوز به این مسئله بی‌تفاوتیم و بسیاری از نویسندگان و نام‌آوران و غربی و شرقی شاهد ترجمه آثارشان بدون اجازه و پرداخت حقوق در ایران هستند هرچند که برخی ناشران این مسئله را رعایت می‌کنند اما در کل این اتفاق در ایران رخ نداده و در نتیجه ناشران و جهانیان رغبتی برای توجه به ادبیات ایران ندارند.[10]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
