غفار سردابی
هنرمند برجستهٔ زیلوبافی و گنجینهٔ زندهٔ بشری این هنر است از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد
غفار سردابی (زادهٔ ۱۳۲۲ در کاشان)[۱] هنرمند برجستهٔ زیلوبافی و گنجینهٔ زندهٔ بشری این هنر است.[۲][۳][۴] وی بیش از ۶۰ سال است که به این هنر مشغول است و آثار وی در مساجد بالابازار، میدان (میرعماد) و جامع حبیب‌میرزا در کاشان، مساجدی در تهران و همچنین در مسجد حنانهٔ نجف اشرف وجود دارد.[۱]
زندگی‌نامه
غفار سردابی هنر زیلوبافی را از سن ۷ سالگی، ابتدا نزد دایی خود و سپس در کارگاه زیلوبافی غلامرضا زیلوچیان آغاز کرد و به مدت ۱۳ سال نزد استاد حسن باباحسنی و ماشالله سردابی به یادگیری این هنر پرداخت.[۵] وی به‌طور همزمان با فراگیری مهارت بافت زیلو در کارخانجات حریر و مخمل کاشان مشغول به کار شد. او پس از بازنشستگی، از سال ۱۳۸۴ به همکاری با اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کاشان پرداخت. غفار سردابی علاوه بر بهره‌گیری از طرح و رنگ‌های متداول در این هنر، به واسطه خلاقیت، ابتکار و ذوق هنری خود توانست زیلوهایی در طرح و رنگ‌های متفاوت از جمله زیلوی ۳ رنگ و ۴ رنگ تولید کند. او قادر است همزمان سه نقشه و سه سجاده را یکجا ببافد و ۲۰ نقشهٔ زیلو را در حفظ دارد که هرکدام را از حفظ، از اول تا آخر می‌بافد.[۱]
وی تاکنون برندهٔ جوایز و افتخارهای گوناگونی شده‌است که از آن میان می‌توان به نشان «همای زرین» نخستین جشنواره بین‌المللی صنایع‌دستی کشور اشاره کرد.[۲][۶] وی همچنین در چهارمین مراسم اعطای نشان مرغوبیت صنایع دستی یونسکو در تهران «مُهر اصالت یونسکو» دریافت کرد.[۷] غفار سردابی همچنین دارنده «نشان درجه دو هنری» از شورای ارزشیابی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و نیز دارای دو «نشان ملی مرغوبیت صنایع دستی» است.[۳]
جستارهای وابسته
منابع
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.