گستره آثار او علاوه بر شعر و داستان، زمینههای دیگری چون ترجمه، روزنامهنگاری، نقد ادبی، داستانهای کودکان و برنامهسازی رادیو را در بر میگیرد.[2][3] بهدلیل «نقدهای صریح و بیپردهاش و به دلیل اینکه هرگز خود را به گروهبندیهای ادبی رایج وابسته نکرد» آثار کیانوش با استقبال بالایی مواجه نشد.[4]
محمود کیانوش در شهریور ۱۳۱۳ در مشهد زاده شد. او در نوجوانی از سالهای دبیرستان به شعر گفتن و به نوشتن داستان کوتاه پرداخت و با تشویق آموزگار خود به این کار ادامه داد. او نخستین داستانش را به نیروی سوم فرستاد و در مسابقه داستاننویسی دانشآموزان سراسر کشور برندهٔ مقام نخست شد. کیانوش پس از پایان دورهٔ اول متوسطه وارد دانشسرای مقدماتی شد و پس از آن معلم و سپس مدیر مدرسه در یکی از روستاهای اطراف تهران شد.
او از پیشگامان شعرهای منثور آهنگین است و مجموعهٔ شعرهای آهنگینش با عنوان شکوفهٔ حیرت (۱۳۳۴–۱۳۳۸) انتشار یافتند. پس از آن مدرک کارشناسی خود را در رشتهٔ زبان و ادبیات انگلیسی در دانشگاه تهران گرفت. نخستین برگردان او به صورت کتاب، رمان «به خدایی ناشناخته» اثر جان اشتاین بک است که در سال ۱۳۳۶ منتشر شد.
محمود کیانوش، نخستین کتاب شعر خود که یک شعر بلند نیمایی بود در سال ۱۳۳۹ با نام شبستان چاپ کرد. وی به دنبال آن مجموعهٔ ساده و غمناک را منتشر کرد که گزیدهای از شعرهای او از سال ۱۳۳۴ تا ۱۳۴۱ بود. او از اعضای شورای کتاب کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز بود.[5]
کیانوش مدتی عضو هیئت تحریریه و همچنین سردبیر مجله صدف و چهار دوره هم سردبیر مجله سخن بود. او با وجود رنجوری تن و بیماری همسر، با روحی شاداب، تا پایان عمر در زمینههای گوناگون به نوشتن ادامه داد. محمود کیانوش به دو زبان فارسی و انگلیسی مینوشت. از او سه کتاب توسط یک ناشر انگلیسی منتشر شدهاست. کیانوش در لندن با همسرش پری منصوری که نویسنده و مترجم است، زندگی میکرد. آنها دو فرزند به نامهای کاوه و کتایون دارند.
کیانوش مثل ما نبود که بماند و جور بکشد. در واقع، روشنفکرانی که میخواهند فقط فکر خودشان را داشته باشند و نه به مطلقگرایی سرمایهداری وابستهاند و نه به اندیشههای چپ و نه به هیچ ایدئولوژی دیگری، زندگی کردن در اینجا برایشان خیلی سخت است.
محمود کیانوش از سال ۱۹۸۲ تا ۲۰۱۶ با نام هنری «علیزاده طوسی» با بیبیسی فارسی همکاری میکرد. شناختهشدهترین کار او در بیبیسی، نامهای از لندن بود.[5]
محمود کیانوش علاوه بر انتشار آثار فراوان ادبی، کتاب شعر و داستانهای کوتاه و بلند، از اعضای شورای کتاب کانون فکری کودکان و نوجوانان ایران بود.[5]
محمود کیانوش در ۲۳ دی ۱۳۹۹ در سن ۸۶ سالگی در لندن درگذشت. پری منصوری، همسر کیانوش که او نیز مترجم و نویسنده بود در فروردین ۱۳۹۹ در لندن و در سن ۸۵ سالگی درگذشت.[5]
شمار آثار کیانوش از ۸۰ فزونتر است. از مهمترین آثار وی میتوان این عناوین را براساس کتابخانه ملی ایران[7] نام برد:[8][9]
شعر
شبستان (۱۳۴۰) (یک شعر بلند)
ساده و غمناک (۱۳۴۱) (مجموعهٔ شعر)
شکوفهٔ حیرت (۱۳۴۳) (مجموعهٔ شعر)
شباویز (۱۳۴۴) (یک شعر بلند)
ماه و ماهی در چشمهٔ باد (۱۳۴۷) (مجموعهٔ شعر)
آبهای خسته (۱۳۴۹) (مجموعهٔ شعر)
قصیدهای برای همه (۱۳۴۹) (یک شعر بلند)
از پنجرهٔ تاجمحلّ (۱۳۵۰) (مجموعهٔ شعر، با نام مستعار پرادیپ اوما شانکار)
به انسان، امّا برای خرخاکیها، یونجهها، و کلاغها (۱۳۵۱) (مجموعهٔ شعر)
در خرگاه شب (۱۳۵۳) (مجموعهٔ غزل، هر غزل با حاشیهای مشروح. این کتاب ابتدا به مرور در هفتهنامهٔ «نیمروز» در لندن انتشار یافت)
من مردم هستم (۱۳۵۷) (یک شعر بلند)
کتاب دوستی (۱۳۶۷) (مجموعهٔ شعر)
کجاست آن صدا؟ (۱۳۷۰) (یک شعر بلند)
ناگهان انسان و زمینش (۱۳۸۱) (یک شعر بلند)
با نگاهی دیگر (۱۳۸۹) (مجموعهٔ رباعیها)
ای آفتاب ایران (۱۳۹۲) (مجموعهٔ شعر)
پرندهها و انسان (مجموعهٔ شعر، این کتاب برگردان فارسی «Of Birds and Men» است که در لندن منتشر شده بود. برگردان فارسی در سوئد انتشار یافت)