عَطّاری‌ها (دواکده) داروخانه و عطرفروشی‌های سده‌های میانه در جهان اسلام بوده‌اند که امروزه نیز ارزش داروشناسی خود را بیشتر بر پایهٔ ادویه و داروهای طب سنتی و گیاهی نگه داشته‌اند. از آنجا که گیاهان دارویی دارای عطر (بوی) ویژهٔ خود هستند این داروخانه‌ها به عطّاری شهرت یافته‌اند.

این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. (نوامبر ۲۰۱۳)

در ایران حدود ۸۰۰۰ گونه گیاهی موجود است که از این تعداد ۲۳۰۰ گونه جزء گیاهان معطر و دارویی هستند و از این تعداد ۴۵۰ گونه در عطاری‌های ایران به فروش می‌رسد.^[۱] محصولات عطاری می‌توانند به عنوان طعم دهنده غذا مورد مصرف قرار بگیرند و در روند بهبود رژیم غذایی خانواده نقش داشته باشند.

عطاری‌ها (دواکده )ها خروار خر و مثقال فروش هستند. کارمندان دولت و پزشکان متخصص طب سنتی ایرانی معتقدند که تجویز دارو توسط دواکده‌ها (عطارها) شرعاً و قانوناً جرم، و حرام است. غافل از اینکه تا قبل از تأسیس سلامتکده‌های طب سنتی، همین عطاری‌ها و عطارهای با وجدان و با سواد بودند که پرچم طب ایرانی را بالا نگه داشته بودند.

عطاری ریشه در طب سنتی و درمانی دارد که از زمان های بسیار دور از طب گیاهی و گیاهان درمانی برای درمان امراض استفاده میشده. در زمان حال این عطاری ها به صورت فروشگاه های بزرگ و مغازه به فعالیت خود ادامه داده اند و حتی بسیاری از آن ها به عنوان عطاری آنلاین و به صورت اینترنتی خدمات ارائه میکنند.^[۲]

در اصل عطاری ها عرضه کننده گیاهان درمانی و ادویه جات هستند.