From Wikipedia, the free encyclopedia
سیاست روسیه در چارچوب نظام نیمه‌ریاستی صورت می‌گیرد. مطابق قانون اساسی روسیه، رئیس‌جمهور روسیه رئیس دولت است و از یک سیستم چند حزبی با قدرت اجرایی که توسط دولت اعمال می‌شود، به ریاست نخست‌وزیر است که با تصویب پارلمان توسط رئیس‌جمهور منصوب می‌شود. قدرت مقننه در دو مجلس مجمع فدرال فدرال روسیه واگذار شده‌است.
 Coat of Arms of the Russian Federation | |
| نوع حکومت | فدرالیسم نظام نیمه‌ریاستی constitutional republic |
|---|---|
| قانون اساسی | قانون اساسی روسیه |
| قوه مقننه | |
| نام | Federal Assembly |
| نوع | دومجلسی |
| مجلس اعلا | |
| نام | Federation Council |
| Presiding officer | والنتینا ماتوینکو Chairwoman of the Federation Council |
| برگزیننده | Indirect elections |
| مجلس سفلا | |
| نام | دومای دولتی |
| Presiding officer | Vyacheslav Volodin Chairman of the State Duma |
| قوه مجریه | |
| رئیس کشور | |
| عنوان | فهرست رؤسای جمهور فدراسیون روسیه |
| کنونی | ولادیمیر پوتین |
| برگزیننده | Direct popular vote |
| رئیس حکومت | |
| عنوان | نخست‌وزیر روسیه |
| کنونی | دمیتری مدودف |
| برگزیننده | President |
| هیئت دولت | |
| نام | دولت روسیه |
| دولت کنونی | Dmitry Medvedev's Second Cabinet |
| رهبر | Prime Minister |
| برگزیننده | President |
| مقرها | White House |
| وزیران | 32 |
| قوه قضائیه | |
| نام | نظام قضایی روسیه |
| Constitutional Court | |
| قاضی ارشد | Valery Zorkin |
| Supreme Court | |
| قاضی ارشد | Vyacheslav Mikhailovich Lebedev |
مهمترین سند حقوقی در فدراسیون روسیه است. این قانون در همه‌پرسی روز ۱۲ دسامبر ۱۹۹۳ جایگزین قانون اساسی جمهوری فدراتیو شوروی سوسیالیستی شد که در ۱۲ آوریل ۱۹۷۸ میلادی به تصویب رسیده بود.
در این همه‌پرسی ۵۸٬۱۸۷٬۷۵۵ نفر[1] شرکت کرده و ۳۲٬۹۳۷٬۳۰ (بیش از ۵۸ درصد) نفر به آن رأی موافق دادند.[2]
در این قانون اختیارات گسترده‌ای به رئیس‌جمهور اعطا شده که این امر با سنت تاریخی تمرکز قدرت سیاسی در این کشور هماهنگ و متناسب است.
مردم روسیه در سطح فدرال، رئیس‌جمهور را به عنوان رئیس کشور و اعضای مجلس قانون‌گذاری را انتخاب می‌کنند. این مجلس یکی از دو مجلس فدرال به‌شمار می‌رود. رئیس‌جمهور را می‌توان در نهایت به مدت دو دورهٔ شش ساله انتخاب کرد. این مدت از ۲۰۰۸ به این سو از چهار سال به شش سال افزایش یافت.[3] مجلس فدرال دارای دو مجلس است: مجلس دوما که ۴۵۰ عضو دارد و هر کدام به مدت پنج سال به صورت نمایندگی تناسبی انتخاب می‌شوند[4] و شورای فدراسیون روسیه که مستقیماً توسط مردم انتخاب نمی‌شوند بلکه هر کدام از ۸۵ واحد فدرال این کشور ۲ نماینده به این شورا می‌فرستند تا در نهایت ۱۷۰ عضو در آن وجود داشته باشد.[5]
از سال ۱۹۹۰ شش انتخابات برای ریاست جمهوری و هفت انتخابات برای پارلمان برگزار شده‌است.
دولت روسیه بالاترین قدرت اجرایی در فدراسیون روسیه است. اعضای دولت روسیه شامل نخست‌وزیر، معاون نخست‌وزیر و وزرای دولت فدرال می‌باشند. بر اساس اصلاحیه سال ۱۹۹۱ قانون اساسی ۱۹۷۸ روسیه رئیس‌جمهور روسیه، رئیس شورای اجرایی این کشور بود و شورای وزیران را رهبری می‌کرد. طبق قانون اساسی فعلی روسیه، در حال حاضر رئیس‌جمهور از اعضای دولت روسیه نمی‌باشد و از قدرت اجرایی برخوردار نیست. اما رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر روسیه را تعیین می‌کند، که به‌عنوان بالاترین منصب اجرایی این کشور فعالیت می‌کند.
نخست‌وزیر روسیه رسماً دومین فرد قدرتمند در ساختار سیاسی روسیه است که طبق ماده ۲۴ قانون اساسی فدرال ریاست دولت روسیه را به عهده دارد. با توجه به نقش مرکزی رئیس‌جمهور در ساختار سیاسی روسیه فعالیت‌های قوه مجریه (از جمله نخست‌وزیر) به میزان قابل توجهی تحت تأثیر وی قرار دارد.
سیاست دولت روسیه در روابط خارجی تعامل با دیگر کشورها و سایر مردمان ملل دیگر می‌باشد. این سرفصل سیاست خارجی روسیه پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی از سال ۱۹۹۱ می‌باشد. پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی، سیاست خارجی روسیه به دنبال روابط نزدیک تر با ایالات متحده آمریکا و جهان غرب بوده‌است.[6]
ریاست جمهوری ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور فعلی این کشور یکبار از ژانویه ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸ و مجدداً از سال ۲۰۱۲ ریاست جمهوری را بعهده گرفته‌است. او در امور بین‌الملل، بیانیه‌های عمومی را در رابطه با سیاست خارجی ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی به‌طور چشمگیری افزایش داد. همچنین در فوریه ۲۰۰۷، در همایش امنیتی مونیخ در مورد سیاست امنیتی، اوضاع تسلط انحصاری ایالات متحده در روابط جهانی را مورد انتقاد قرار داد و به این مسئله اشاره کرد که ایالات متحده آمریکا فشار بالایی بدون استفاده از نیروی نظامی در روابط بین‌الملل ایجاد می‌کند که در نتیجه هیچ‌کس احساس امنیت نمی‌کند زیرا هیچ‌کس احساس نمی‌کند که قوانین بین‌المللی مانند یک دیوار سنگی از آنها محافظت می‌کند و چنین سیاستی باعث شروع و تحریک یک مسابقه تسلیحاتی می‌شود.[7][8]
به تمام نهادهای قضایی، در فدراسیون روسیه اشاره دارد. پس از فروپاشی شوروی در دسامبر ۱۹۹۱، فدراسیون روسیه بزرگ‌ترین کشوری است که پس از این فروپاشی به وجود آمده‌است. دو سال بعد و در دسامبر ۱۹۹۳ همه‌پرسی برگزار شد و یک قانون اساسی جدید به تصویب رسید.
در دوره ریاست جمهوری بوریس یلتسین، وی ۴۶ معاهده مشترک در زمینه تقسیم قدرت با موضوعات مختلف روسیه امضا کرد[9] که از ۱۵ فوریه ۱۹۹۴ با تاتارستان آغاز شد و در ۱۶ ژوئن ۱۹۹۸ با مسکو پایان یافت،[10] به آنها استقلال بیشتری داد. به گفته نخست‌وزیر ویکتور چرنومیردین، دولت قصد داشت توافق‌های مشترک قدرت با همه ۸۹ موضوع روسیه را امضا کند.[11] پس از انتخاب ولادیمیر پوتین در ۲۶ مارس ۲۰۰۰ و اصلاحات بعدی او از سیستم فدرال، معاهدات تقسیم قدرت شروع به لغو شد. در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۷، پیمان تقسیم قدرت تاتارستان منقضی شد و این موضوع آخرین موضوعی بود که استقلال خود را از دست داد.[12]
مجموعه درگیری نظامی میان فدراسیون روسیه و جمهوری چچن ایچکریا که از دسامبر ۱۹۹۴ تا اوت ۱۹۹۶ در جریان بود. بعد از درگیری‌های اولیه سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۵ و نبرد خونین گروزنی نیروهای فدرال روسی تلاش کردند تا کنترل خود را بر مناطق کوهستانی چچن بیشتر کنند اما با وجود برتری نظامی روس‌ها از نظر تعداد نیروی انسانی، نیروی هوایی و آتش توپخانه ای، توسط چریک‌های چچنی مجبور به عقب‌نشینی شدند. این اقدام باعث تضعیف جدی روحیه نیروهای فدرال شد و نارضایتی عمومی مردم روسیه را در پی داشت به طوری که بوریس یلتسین، رئیس‌جمهور روسیه، مجبور به اعلام آتش‌بس شد و در سال ۱۹۹۶ معاهده صلح روسیه-چچن را امضا کرد.
روسیه در سازمان‌ها و گروه‌های زیر حضور فعال دارد:[13]
همچنین روسیه در سازمان‌های زیر عضویت داشته یا از بنیان‌گذاران آن است:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg){kind=small}
