سوینگ (سبک اجرای جاز)

در موسیقی، اصطلاح «سویینگ» (swing)، دو استفاده اصلی دارد، یکی از آن‌ها جهت توصیف کیفیتی جلو برنده یا «احساسی» از ضرب‌آهنگ است، بخصوص هنگامی که موسیقی پاسخ جسمی را برانگیزد، همچون ضرب پا یا تکان دادن سر. این حس را در زبان انگلیسی «groove» (شیار) نامیده شده و به «shuffle» (درهم آمیختگی) نیز شناخته می‌شود.

استفاده دیگری از این اصطلاح «swung note(s)» (نوت‌های سوانگ) و «swung rhythm» (ریتم سوانگ) است که این مورد هم به‌طور خاص جهت اشاره به فنی (که اغلب مرتبط با جاز است، اما در سایر ژانرها نیز به کار رفته‌است) به کار می‌رود که دربرگیرندهٔ طویل‌سازی و کوتاه‌سازی متناوب اولین و دومین نوت‌های پیاپی در دو بخش از قسمت‌های پالس (pulse-divisions) یک ضرب است.

برای مطالعه بیشتر

• Floyd, Samuel A. Jr. (1991). "Ring Shout! Literary Studies, Historical Studies, and Black Music Inquiry". Black Music Research Journal. 11 (2): 265–268. doi:10.2307/779269. JSTOR 779269. Featuring a socio-musicological description of swing in African American music.
• Rubin, Dave (1996). Art of the Shuffle. ISBN 0-7935-4206-5. An exploration of shuffle, boogie, and swing rhythms for guitar.
• Clark, Mike; Paul, Jackson (1992). Rhythm Combination. ISBN 0-7119-8049-7.
• Prögler, J. A. (1995). "Searching for Swing. Participatory Discrepancies in the Jazz Rhythm Section". Ethnomusicology. 39 (1): 21–54. doi:10.2307/852199. JSTOR 852199.
• Butterfield, Matthew W. "Why Do Jazz Musicians Swing Their Eighth Notes?" (PDF). Yale University.