جزء ارکان نماز از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد
سجده در واژه به معنی سر برزمین نهادن[1] و پیشانی بر زمین نهادن[2] و در عمل حرکتی برای قرار دادن بدن در ژست دمرو برای نشان دادن احترام یا مطیع‌بودن است.
در میان دین اسلام سجده مخصوص خدا و برای پرستش اوست و سجده برای غیر او جایز نیست. در اسلام سجده عبادت محسوب شده و یکی از ارکان نماز می‌باشد.
قرآن سجده را از زمان آدم مرسوم می‌داند و اسلام حقیقت آن را مخصوص خدا دانسته و سجده برای غیر خدا را به واسطه اشتباه در مصداق حقیقی می‌داند.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.