سهل بن هارون (۷۵۸–۸۳۰م) شاعر و نویسندهٔ ایرانی[1] در سدهٔ دوم هجری بود. پس از برکناری برمکیان، او صاحب دیوان هارون‌الرشید شد. در درگیری‌های میان مأمون و امین عزلت گزید. هنگامی که مأمون به بغداد درآمد، سال ۲۰۴ق، او را خازن بیت الحکمه منصوب نمود (کتابدار). سهل بن هارون، شیعی متعزلی شعوبی و شاعری حکیم خوش‌معاشرت بوده است. اما به بخل نیز شهرت یافت. در نگارش، مترسل و بلیغ‌نویس بود. آثاری از او به جای مانده است «ثعلة و عفرة»، «الاخوان»، «المخزومی و الهُذلیة»، «الوامق و العذراء»، «المسائل»، «تدبیر المُلک و السیاسة». جاحظ در آثار خود به‌ویژه در البیان و التبیین اشارات بسیاری به آثار او داشته است.[2][3][4]
سهل بن هارون | |
|---|---|
| زادهٔ | ۷۵۸م/۱۴۰ق |
| درگذشت | ۸۳۰م/ ۲۱۵ق |
| پیشه | شاعر |
| سبک | دورهٔ اول عباسی |
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
