سندرم بازکس
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد
سندرم بازکس (انگلیسی: Bazex syndrome) یا آکروکراتوز پارانئوپلاستیک یک بیماری جلدی است که مشخصه‌اش ضایعات شبه پسوریازیس در دست‌ها، پاها، گوش‌ها، بینی، ناخن و بافت‌های اطراف آن است، چنان‌که با درگیری ناخن ناشی از پسوریازیس قابل افتراق نیست. این بیماریِ جلدی، با کارسینوم‌های دستگاه گوارش فوقانی و سرطان‌های دستگاه تنفس در ارتباط است.[۲]: ۶۶۵
| سندرم بازکس | |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آکروکراتوز پارانئوپلاستیک بازکس و آکروکراتوز پارانئوپلاستیک)[۱] |
| تخصص | پوست‌شناسی |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
نخستین موردِ این بیماری توسط آنری گوژرو و شارل گروپر در سال ۱۹۲۲ گزارش شد.[۳][۴] حدود چهار دهه بعد در سال ۱۹۶۵، پزشک فرانسوی آندره بازکس آن را به عنوان یک سندرم پارانئوپلاستیک توصیف کرد.[۳][۵]
جستارهای وابسته
منابع
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.