زبان فیلیپینی

زبان فیلیپینی زبان ملی و رسمی کشور فیلیپین است. این زبان از سال ۱۹۸۷ در قانون اساسی فیلیپین به عنوان زبان رسمی این کشور برگزیده شد. فیلیپینی یک زبان آسترونزیایی است که در عمل، نسخه‌ای استاندارد شده از زبان تاگالوگ به‌شمار می‌رود، هرچند که به‌طور قانونی از آن زبان تمایز داده می‌شود. گاهی این زبان به‌طور نادرست به‌عنوان نام عمومی برای همه زبان‌های فیلیپین به‌کار می‌رود که پس از دگرگونی‌ها، گاهی به عنوان گویش‌ها منتج می‌گردد.

فیلیپینی
Wikang Filipino
بیان	[wɪˈkɐŋ ˌfi:liˈpi:no]
زبان بومی در	فیلیپین
شمار گویشوران	۴۵ میلیون  (۲۰۱۳)[۱]
تبار	آسترونزیایی مالایو-پلی‌نزیایی فیلیپینی فیلیپینی مرکزی تاگالوگ فیلیپینی
سامانه نوشتاری	لاتین (الفبای فیلیپینی) بریل فیلیپینی
وضعیت رسمی
زبان رسمی در	فیلیپین  انجمن ملل آسیای جنوب شرقی
تنظیم‌شده توسط	کمیسیون زبان فیلیپینی
کدهای زبان
ایزو ۲–۶۳۹	fil
ایزو ۳–۶۳۹	fil
گلاتولوگ	fili1244[۲]
زبان‌شناسی	31-CKA-aa
کشورهایی با بیش از ۵۰۰٬۰۰۰ گویشور   کشورهایی با ۱۰۰٬۰۰۰–۵۰۰٬۰۰۰ گویشور   رایج در جوامع کوچک‌تر
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

الفبا

خط فیلیپینی همان الفبای لاتین است که همراه با تغییراتی در این زبان به‌کار می‌رود. این الفبا از ۲۸ حرف تشکیل شده‌است که دربرگیرندهٔ مجموعهٔ کامل ۲۰ حرفی از آباکادا، الفبای تاگالوگ (شامل دونویسهٔ Ng) و ۸ حرف از الفبای اسپانیایی شامل (C, F، J، Ñ، Q, V، X و Z) است.

گویشوران

زبان فیلیپینی در مجموع در حدود ۹۰ میلیون نفر گویشور دارد که ۶۰ میلیون نفر از این تعداد، به‌عنوان زبان دوم به فیلیپینی سخن می‌گویند.