روابط اسرائیل و روسیه

روابط اسرائیل-روسیه به روابط خارجی روابط دو جانبه بین دو کشور اسرائیل و روسیه اشاره دارد. روسیه دارای یک سفارتخانه در تل‌آویو و یک کنسولگری در حیفا است. اسرائیل دارای یک سفارتخانه در مسکو و یک سرکنسولگری در یکاترینبورگ است.

روابط اسرائیل-روسیه

اسرائیل	روسیه

روسیه از اعضای گروه چهار خاورمیانه است. اسرائیل سالهاست میزبان یهودیان روس بوده‌است. مخصوصاً در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۹۰. اسراییل و روسیه در دورهٔ جنگ سرد در دو سوی مخالف قرار داشتند. از اوایل دهه ۲۰۰۰ با انتخاب ولادیمیر پوتین حامی اسرائیل و آریل شارون که بیش از پیش حامی روسیه بود، روابط اسرائیل و روسیه به‌طور شایان توجهی بهبود یافت.

اسرائیل تا حدی روس زبان است و تنها کشور روس زبان جهان خارج از روسیه محسوب می‌شود. زبان روسی پس از زبان عبری و زبان عربی، سومین زبان پراستفاده در اسرائیل بوده و سومین گروه بزرگ روس زبانان خارج از کشورهای شوروی سابق و بزرگترین درصد روس از کل جمعیت در اسرائیل قرار دارد.^[1]

مسکو دارای بزرگترین جمعیت اسرائیلی دور از وطن است، و ۸۰٬۰۰۰ شهروند اسرائیلی به تاریخ ۲۰۱۴ در این شهر زندگی می‌کرده‌اند، که تقریباً همهٔ آن‌ها گویشوران روس زبان بوده‌اند ^[2][3]

تاریخ

اتحاد شوروی

با حمله آلمان به روسیه در ۱۹۴۱, ژوزف استالین مخالفت دیرپای خود با صهیونیسم را کنار گذاشت و سعی کرد حمایت یهودیان در سطح جهان را از تلاش جنگی شوروی بسیج کند. کمیته یهودی ضد فاشیستی در مسکو تأسیس شد. در جریان جنگ هزاران پناهنده یهودی از دست نازی‌ها گریختند و وارد اتحاد شوروی که فعالیت‌های مذهبی یهودی را نیروی تازه ای بخشیده بود و کنیسه‌های جدیدی گشوده بود شدند.^[4] استالین ظاهراً با این اعتقاد که کشور جدید سوسیالیستی خواهد بود و افول نفوذ بریتانیا در خاورمیانه سرعت خواهد داد^[5] به در اواخر ۱۹۴۴ یک یک سیاست خارجی آشکارا حامی صهیونیسم اختیار کرد.

در مه ۱۹۴۷، آندری گرومیکو قائم‌مقام وزیر امور خارجه شوروی به سازمان ملل متحد گفت شوروی از تقسیم فلسطین به یک دولت یهودی و یک دولت عرب حمایت می‌کند.^[6] اتحاد شوروی و دولت‌های اقماری در نوامبر ۱۹۴۷ به طرح سازمان ملل برای تقسیم فلسطین رای دادند.^[7] در ۱۷ مه ۱۹۴۸, سه روز پس از صدور منشور استقلال اسرائیل، شوروی‌ها رسماً اسرائیل را به رسمیت شناختند.^[8]

گلدا مئیر، سفیر اسرائیل در شوروی در جمع ۵۰۰۰۰ یهودی در نزدیکی کنیسه کورال مسکو در روز اول روش هشانا در ۱۹۴۸.

گلدا مئیر به عنوان سفیر اسرائیل در اتحاد شوروی منصوب شد، و دوره اش از ۲ سپتامبر ۱۹۴۸ آغاز شد و تا مارس ۱۹۴۹ ادامه داشت. او در مراسم مذهبی روش هشانا و یوم‌کیپور در کنیسه کورال مسکو شرکت کرد.^[9] به هر روی، پس از تأسیس اسرائیل، استالین در مواضع خود چرخش داد، و حامی عرب‌ها شد، رهبران کمیته یهودی ضد فاشیستی را دستگیر کرد و حملاتی را متوجه یهودیان شوروی کرد.^[10]

شوروی در ژوئن ۱۹۶۷ در اعتراض به سیاست اسرائیل در جریان جنگ شش‌روزه روابط را قطع کرد. اتحاد شوروی از دشمنان عرب اسرائیل با تسلیحات و آموزش حمایت می‌کرد و نیروهای شوروی در جریان جنگ فرسایش‌زا در مصر مستقر شدند و مکرراً با نیروهای اسرائیلی درگیر شدند.

پس از این که شوروی به خاطر جنگ شش روزه روابط دیپلماتیک با اسرائیل را قطع کرد، سفارت هلند در مسکو یک دفتر حفاظت منافع تأسیس کرد و تا برقراری مجدد روابط در اکتبر ۱۹۹۱ اسرائیل را در اتحاد شوروی نمایندگی می‌کرد.^[11]

پس از پایان اتحاد شوروی

یادمان پیروزی در نتانیا، وقف شده برای پیروزی در جنگ جهانی دوم.

Prime Minister آریل شارون and President ولادیمیر پوتین meeting in Israel

Sergei's Courtyard in Jerusalem, whose ownership was transferred from the Israeli government to Russia in 2008.

اتحاد شوروی در ۱۸ اکتبر ۱۹۹۱ روابط دیپلماتیک با اسرائیل را برقرار کرد.^[12] الکسنادر بووین روزنامه‌نگار اولین سفیر شوروی در اسرائیل پس از ۲۴ سال شد. پس از این که دو ماه بعد اتحاد شوروی فروپاشید، او به عنوان سفیر روسیه در اسرائیل به کار خود ادامه داد.

جستارهای وابسته

• تاریخ یهودیان در روسیه
• استان خودگردان یهودی
• کلیسای مریم مجدلیه

منابع

1. Putin Pledges To Protect All Ethnic Russians Anywhere, So, Where Are They? By Robert Coalson for Radio Free Europe/Radio Liberty, April 10, 2014
2. Israelis Find A Lively Jewish Niche in Moscow by Rena Greenberg - Moscow, Russia, 19 March 2014
3. Russian-born Israelis chase capitalist dreams to Moscow By Ofer Matan, 21 February 2014, Haaretz
4. Hiroaki Kuromiya (2013). Stalin. Routledge. p. 193. ISBN 978-1-317-86780-7. Archived from the original on 3 November 2021. Retrieved 16 June 2018.
5. پل جانسون، A History of the Jews (1987) p.527
6. P. Mendes (2014). Jews and the Left: The Rise and Fall of a Political Alliance. Springer. p. 107. ISBN 978-1-137-00830-5. Archived from the original on 6 May 2019. Retrieved 16 June 2018.
7. See UN General Assembly Resolution 181 بایگانی‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine Israel Ministry of Foreign Affairs
8. Philip Marshall Brown, "The Recognition of Israel," The American Journal of International Law 42#3 (1948) pp. 620–627 online بایگانی‌شده در ۱۷ مارس ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine
9. Yossi Goldstein, "Doomed to Fail: Golda Meir's Mission to Moscow (Part 1)", The Israel Journal of Foreign Affairs Vol. 5 No. 3 (September 2011), pg. 131
10. Gabriel Gorodetsky, "The Soviet Union's role in the creation of the state of Israel." Journal of Israeli History 22.1 (2003): 4–20.
11. "They did not dwell alone. The emigration from the Soviet Union. 1967 – 1990. During the representation of Israeli Interests by the Netherlands Embassy in Moscow." Summary of dissertation at the Rijksuniversiteit Groningen by Petrus Buwalda. Groningen, 1996.
12. Haberman, Clyde (19 October 1991). "Israel and Soviets Restore Full Relations". The New York Times. Archived from the original on 28 October 2018. Retrieved 16 February 2017.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Israel–Russia relations». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ ژانویه ۲۰۱۸.

پیوند به بیرون