رضا انزابینژاد، (زادهٔ ۱۰ بهمن ۱۳۱۵، تبریز - درگذشتهٔ ۴ اسفند ۱۳۹۱، مشهد) استاد دانشگاه، پژوهشگر ادبی، مؤلف و مصحح متون کهن بود.[1][2]
اطلاعات اجمالی رضا انزابینژادرضا انزابینژاد, زادهٔ ...
رضا انزابینژاد رضا انزابینژاد |
---|
زادهٔ | ۱۰ بهمن ۱۳۱۵
|
---|
درگذشت | ۴ اسفند ۱۳۹۱ (۷۶ سال)
|
---|
آرامگاه | آرامگاه خواجه ربیع[1] |
---|
ملیت | ایرانی |
---|
تحصیلات | دکتری زبان و ادبیات فارسی |
---|
محل تحصیل | دانشگاه تهران |
---|
پیشه(ها) | استاد دانشگاه و پژوهشگر ادبی |
---|
همسر | وجیهه برنجی |
---|
فرزندان | زیبا، نیما، نازلی |
---|
بستن
رضا انزابینژاد، استاد بازنشستهٔ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد است. از او دهها عنوان کتاب و مقاله در زمینهٔ شرح و تصحیح و ترجمه و … به یادگار ماندهاست.[3]
انزابینژاد به مدّت هفتسال سردبیر مجلهٔ دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد بود. او همچنین یکی از اعضای قطب علمی فردوسیشناسی بود.[4]
کتاب «چون من در این دیار» (جشننامهٔ استاد دکتر رضا انزابینژاد) در سال ۱۳۸۹ به همّت تنی چند از استادان زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی منتشر شدهاست.[5]
در سال ۱۳۳۵ موفق به اخذ دیپلم ادبی در زادگاهش گردید. دوران تحصیل خود را تا مقطع کارشناسی ارشد در تبریز سپری کرد و در سال ۱۳۳۸ از دانشسرای تبریز فارغالتحصیل شد.
در سال ۱۳۴۷ در دانشگاه سوربن فرانسه برای تحصیل در مقطع دکتری رشته زبان و ادبیات عربی پذیرفته شد اما آن را ناتمام، رها کرد.
سرانجام در سال ۱۳۵۱ برای تحصیل در مقطع دکتری دانشگاه تهران پذیرفته شد و همچنین تدریس خود را در دانشگاه تبریز آغاز کرد. وی هفده سال عضو گروه دانشگاه تبریز بود و سرانجام در سال ۱۳۶۶ به مشهد رفته و عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی شد و تا پایان فعالیت علمی خود در آنجا ماند.[6]
- تصحیح و شرح دستورالوزاره
- تصحیح و شرح مقامات حمیدی
- تصحیح و شرح منطقالطیر
- ترجمهٔ ثِمارالقلوب فی المضافِ و المنسوب
- تألیف فرهنگ لغات عامیانه، با همکاری منصور ثروت[7]
- ۱۳۱۵: (دهم بهمن) تولّد در تبریز
- ۱۳۲۱–۲۸: تحصیل در دبستان همام تبریزی
- ۱۳۲۸–۳۵: تحصیل در دبیرستان منصور تبریز
- ۱۳۳۵: اخذ دیپلم ادبی
- ۱۳۳۵–۳۸: تحصیل در دانشسرای عالی تبریز
- ۱۳۳۸: اخذ مدرک لیسانس و استخدام در وزارت فرهنگ
- ۱۳۳۸–۴۳: تدریس در شهر گناباد
- ۱۳۴۳: مهاجرت به نیشابور
- ۱۳۴۳–۴۹: تدریس در شهر نیشابور
- ۱۳۴۵: (تیرماه) ازدواج با خانم وجیهه برنجی
- ۱۳۴۶: تولّد نخستین فرزند (زیبا)
- ۱۳۴۸: سفر به فرانسه و ورود به مقطع دکتری رشتهٔ زبان و ادبیات عرب در دانشگاه سوربون
- ۱۳۴۹: بازگشت به ایران و ورود به دورهٔ فوقلیسانس رشتهٔ ادبیات فارسی در دانشگاه تبریز
- ۱۳۵۰: تولّد دومین فرزند (نیما)
- ۱۳۵۱: اتمام دورهٔ فوقلیسانس و ورود به دورهٔ دکتری دانشگاه تهران
- ۱۳۵۱–۵۶: تحصیل در دورهٔ دکتری دانشگاه تهران
- ۱۳۵۲: انتقال از آموزش و پرورش به دانشگاه تبریز به عنوان مربی گروه زبان و ادبیات فارسی
- ۱۳۵۵: تولّد سومین فرزند (نازلی)
- ۱۳۵۶: اخذ مدرک دکتری زبان و ادبیات فارسی
- ۱۳۶۴–۶۶: عضویت در کمیتهٔ برنامهریزی زبان و ادبیات فارسی شورای عالی برنامهریزی وزارت فرهنگ و آموزش عالی
- ۱۳۶۶: (خردادماه) ارتقا به مرتبهٔ دانشیاری زبان و ادبیات فارسی
- ۱۳۶۷: انتقال به دانشگاه فردوسی
- ۱۳۶۸–۷۳: نمایندهٔ دانشکدهٔ ادبیات در شورای انتشارات دانشگاه فردوسی
- ۱۳۷۱: اعزام به دانشگاه مختومقلی (ترکمنستان) برای تدریس زبان فارسی
- ۱۳۷۲–۷۳: تدریس زبان و ادبیات فارسی در کیف (اوکراین) و سفر به مسکو
- ۱۳۷۳: (اسفندماه) ارتقا به مرتبهٔ استادی زبان و ادبیات فارسی
- ۱۳۷۳–۷۶: سردبیری مجلهٔ دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی
- ۱۳۷۳: احراز رتبهٔ نخست مجلهٔ دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی در میان نشریات دانشگاهی به سردبیری دکتر انزابینژاد از سوی فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی
- ۱۳۷۶: (اردیبهشت) بازنشستگی از دانشگاه فردوسی
- ۱۳۷۶: دریافت جایزهٔ جشنوارهٔ فردوسی برای ترجمهٔ کتاب الرائد
- ۱۳۷۶: (دیماه) لغو بازنشستگی از سوی وزارت علوم
- ۱۳۷۹–۸۳: سردبیری مجلهٔ دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی برای بار دوم
- ۱۳۸۲: (فروردینماه) بازنشستگی از دانشگاه فردوسی مشهد
- ۱۳۸۳: دریافت لوح تقدیر از سوی کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی و حامیان نسخ خطی به مناسبت احراز رتبهٔ برگزیده برای مجلهٔ دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد
- ۱۳۸۴–۸۸: عضویت در قطب علمی فردوسیشناسی و ادبیات خراسان دانشگاه فردوسی[8]