رشیدی سمرقندی

ابومحمد بن محمد رشیدی سمرقندی^[1] شاعر ایرانی پارسی گوی قرن ۶ ه‍.ق فرارود و از مردم سمرقند بود. القاب وی سیدالشعرا^[2] و تاج الشعرا^[3] می‌باشند. رضاقلی‌خان هدایت نام وی را «ارشدی» آورده و گفته نام وی ابومحمد است.^[4] عوفی دربارهٔ وی گفته که وی چندین تصنیف سروده و چندین کتاب تألیف کرده و زینت نامه یکی از نتایج خاطر اوست. هدایت هم منظومه ای به نام مهر و وفا را از منظومه‌های وی دانسته.

منابع

1. لباب الالباب، ج۲، ص۱۷۶.
2. چهارمقاله نظامی عروضی، ص۴۶
3. «حواشی تاریخ بیهقی» سعید نفیسی ج۳
4. «مجمع‌الفصحاء» رضاقلی‌خان، ج۱ ص۸۷