مکتبی برپایهٔ مراقبه در مذهب مهایانه بودایی From Wikipedia, the free encyclopedia
ذن (به انگلیسی: Zen) مکتبی ماهایانه در مذهب بودایی است که در دوران تانگ در چین پدیدار شده[1] و تأکید فراوانی بر تفکر لحظه به لحظه و ژرف‌نگری به ماهیت اشیا جانداران و… به وسیله تجربه مستقیم دارد. این مکتب معمولاً تعالیم خود را به صورت‌هایی از مقایسهٔ تناقضات دو چیز می‌آموزد که این دقیقاً چیزی شبیه کاریست که در آیین یین و یانگ صورت می‌پذیرد.
ذن را می‌توان مراقبه‌ای (مدتیشنی) ناظر بر چهار لایه شرح داد:
در مراقبهٔ ذن ممکن است به غیر از خیره نگری، ابزارهای دیگری مثل کوآن‌ها نیز به کار گرفته شوند. در کتاب «صدای یک دست» و «دروازهٔ بی دروازه»[2] نمونه‌هایی از این کوآن‌ها به چشم می‌خورد.
کوآن‌ها داستان، گفتگو، پرسش یا بیاناتی هستند که استادان ذن برای شاگردان خود مطرح می‌کنند تا آن‌ها را با شک بزرگی مواجه نمایند و پیشرفت آنان را بسنجند.[3] از بین مشهورترین متون ذن که مجموعه‌ای از کوآن‌های ذن در آن گنجانده شده است می‌توان به کهن نامهٔ «دروازهٔ بی دروازه» که مجموعه ای از ۴۸ کوآن ذن است و توسط استاد چینی ذن، مومون اکای در اوایل قرن ۱۳ گردآوری شده، اشاره نمود.[4]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
