دوروتی هایت

دوروتی ایرین هایت (۲۴ مارس ۱۹۱۲–۲۰ آوریل ۲۰۱۰) یک رهبر انقلابی برای جنبش حقوق مدنی بود که به دلیل مشارکت‌هایش و پیشرفت‌های ایدئولوژیک مشهور بود زیرا در حدود چهار میلیون پیرو داشت.

دوروتی‌هایت
نام هنگام تولد	دوروتی ایرین‌هایت
زادهٔ	۲۴ مارس ۱۹۱۲ ریچموند، ویرجینیا، U.S.
درگذشت	۲۰ آوریل ۲۰۱۰ (۹۸ سال) واشینگتن، دی.سی., U.S.
پیشه(ها)	Educator and social activist

هایت اغلب از شخصیت‌های برجسته‌ای یاد می‌شود، زیرا وی در جنبش‌های حقوق زنان همزمان با جنبش‌های حقوق مدنی از اهمیت زیادی برخوردار بود.^[1]

وی به‌طور خاص به موضوع زنان آفریقایی-آمریکایی از جمله بیکاری، بی‌سوادی و آگاهی از رای‌دهندگان توجه داشت.^[2] او به مدت چهل سال رئیس شورای ملی زنان سیاه‌پوست بود.^[3]

اوایل زندگی

دوروتی‌هایت در ۲۴ مارس ۱۹۱۲ در ریچموند، ویرجینیا متولدشد. هنگامی که پنج ساله بود، به همراه خانواده به رنکین، پنسیلوانیا، در حومه پیتسبورگ نقل مکان کرد، جایی که در سال ۱۹۲۹ از دبیرستان رانکین فارغ‌التحصیل شد.

وی در سال ۱۹۲۹ در کالج بارنارد پذیرفته شد، اما به محض ورود از ادامه تحصیل منع شد زیرا این مدرسه سیاست نانوشته‌ای برای پذیرش فقط دو دانش آموز سیاه‌پوست در سال داشت.^[4] وی در عوض در دانشگاه نیویورک ثبت نام کرد و در سال ۱۹۳۲ دارای مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد روانشناسی آموزشی شد.^[5] وی کار تحصیلات تکمیلی را در دانشگاه کلمبیا و دانشکده کار اجتماعی نیویورک دنبال کرد.^[6][7]

حرفه

دوروتی‌هایت با النور روزولت، ۱۹۶۰

هایت به‌طور آشکار به عنوان اولین شخص و زن شناخته می‌شود که در جریان جنبش حقوق مدنی رهبر بود تا نابرابری را برای زنان و آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار به‌طور هم‌زمان تشخیص دهد، زیرا دو نگرانی قبل از احیای قدیم به‌طور جداگانه مشاهده شده بود.^[8]

دوروتی‌هایت با رئیس مجلس ، نانسی پلوسی، ۲۰۰۹.

با شروع سال ۱۹۶۳، هایت تیمی را به نمایندگی از NCNW تشکیل داد که به سلما، آلاباما سفر می کرد و وضعیت شرایط منطقه را ارزیابی می‌کرد. گروه‌هایت از دو زن رنگین‌پوست تشکیل شده بود، هایت به همراه دکتر دوروتی فربی و دو زن سفیدپوست، کاون و شرلی اسمیت که به عنوان مدیر اجرایی کمیته ملی زنان برای حقوق شهروندی فعالیت می‌کردند. در زمان‌هایت در آنجا، او و گروهش با نوجوانان تجمع می‌کردند و در یک اجتماع کلیسایی با هدف جنبش حقوق مدنی صحبت می‌کردند.^[9]

رهبران آمریکایی از جمله بانوی اول النور روزولت مرتباً از او مشاوره می‌گرفتند. هایت رئیس‌جمهور دوایت آیزنهاور را تشویق به تفکیک مدارس و رئیس‌جمهور لیندون بی. جانسون برای تعیین زنان آفریقایی-آمریکایی در مناصب دولت کرد. در اواسط دهه ۱۹۶۰، او ستونی به نام «کلمهٔ زن» برای روزنامه هفتگی آفریقایی-آمریکایی نیویورک آمستردام نیوز نوشت.^[10]

زندگی و مرگ

طبق تجزیه و تحلیل تاریخچه خانوادگی توسط خانواده Ancestry Inc. انجام شده‌است،^[11] خط مادری هیت ریشه‌ای در بین مردم تمنه سیرالئون مدرن امروزی دارد.^[12] دوروتی‌هایت هرگز ازدواج نکرد و فرزندی نداشت. در 25 مارس ۲۰۱۰، هایت به دلایل نامشخص در بیمارستان دانشگاه هوارد در واشینگتن دی سی بستری شد. هایت حتی در مواجهه با عوارض سلامتی، اعتراض خود را ادامه داد.^[13] وی شش هفته بعد، در تاریخ 20 آوریل ۲۰۱۰، در سن ۹۸ سالگی درگذشت. مراسم تشییع جنازه وی در کلیسای جامع ملی واشینگتن در ۲۹ آوریل ۲۰۱۰ با حضور رئیس‌جمهور باراک اوباما و بانوی اول میشل اوباما، و بسیاری از افراد قابل توجه برگزار شد.^[14] وی بعداً در گورستان فورت لینکلن در کلمر مانور، مریلند به خاک سپرده شد.^[15]

جوایز، افتخارات و مدالها

• جایزه کاندیس برای خدمات برجسته، ائتلاف ملی ۱۰۰ زن سیاه‌پوست (۱۹۸۶)^[16]
• مدال شهروندان ریاست جمهوری (۱۹۸۹)
• مدال اسپینگنر از انجمن ملی پیشرفت رنگین‌پوستان (۱۹۹۳)
• جایزه آزادی از Want Franklin Delano روزولت (۱۹۹۳)
• ورود به سالن مشاهیر ملی زنان (۱۹۹۳)
• مدال آزادی ریاست جمهوری (۱۹۹۴)^[3]
• هفتمین مدال سالانه رئیس هیئت مدیره جایزه هاینز (۲۰۰۱)^[17]
• جایزه ملی جفرسون برای بزرگترین خدمات عمومی به نفع محرومان (۲۰۰۱)^[18]
• فهرست شده در لیست Molefi Kete Asante 's از 100 بزرگترین آمریکایی‌های آفریقایی (۲۰۰۲)^[19]
• مدال طلای کنگره توسط رئیس‌جمهور جورج دبلیو بوش به نمایندگی از کنگره ایالات متحده (مصوب ۲۰۰۳، اعطا شده ۲۰۰۴)
• یکی از ۳۴ افتخار یادبود اضافی مایل در واشینگتن دی سی (۲۰۰۵)
  • به محض مرگ وی، رئیس‌جمهور باراک اوباما دستور داد پرچم‌ها را در ۲۹ آوریل ۲۰۱۰ به احترام خود در نیمه دزد پرتاب کنند.
  • در ۲۴ مارس ۲۰۱۴، در جشن ۱۰۲ سالگرد تولد، گوگل لوگوی را با پرتره خانم‌هایت در بالای معترضین به نمایش گذاشت که با تابلوهایی به راهپیمایی می‌پرداخت.^[20][21][22]

منابع

1. Grant, Lyndia (April 29, 2010). "Uncommon Height". Washington Informer.
2. "Dorothy Height". Biography.
3. Iovino, Jim (April 20, 2010). "Civil Rights Icon Dorothy Height Dies at 98". ان‌بی‌سی یونیورسال. Retrieved April 20, 2010.
4. "Civil Rights Pioneer Honor 75 years after rejection Barnard College recognizes woman the school once barred because of admission limit for blacks". Newsday. June 4, 2004. p. A22.
5. "Dorothy Height was educator and activist organizer". Post-Tribune. February 16, 2003. p. A2. Archived from the original on October 29, 2014. Retrieved April 20, 2010.
6. Dr. Dorothy I. Height: Chair and President Emerita, National Council of Negro Women بایگانی‌شده در ژوئن ۱۸, ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine, National Council of Negro Women. 75th Anniversary. Retrieved May 29, 2012.
7. "Obituaries: Dorothy Height". Fellowship New York.
8. "Dorothy I. Height". www.nps.gov. National Park Service. Retrieved 25 May 2019.
9. {{cite web |last1=Harwell |first1=Debbie |title=Wednesdays in Mississippi: Uniting Women across Regional and Racial Lines, Summer 1964 |url=Harwell, Debbie Z. "Wednesdays in Mississippi: Uniting Women Across Regional and Racial Lines, Summer 1964." The Journal of Southern History, vol. 76, no. 3, 2010, pp. 617-654.
10. Height, Dorothy. (March 20, 1965). "A Woman's World," column. New York Amsterdam News, p. 8 ff.
11. Haynes, V. Dion (September 10, 2006). "DNA test points to tribes of their past". Washington Post.
12. Dr. Height African Ancestry Reveal. در یوتیوب
13. "Norton's Black History Month Celebration Unveils Dorothy Height Post Office and Celebrates D.C.'s Congressional Protest in the Dorothy Height Tradition: Rep. Norton, Eleanor Holmes (D -DC) News Release". Congressional Documents and Publications. 22 February 2011.
14. "Dorothy Height, U.S. Civil Rights Leader, Buried". The Epoch Times. Archived from the original on September 13, 2012. Retrieved April 30, 2010.
15. "Dorothy I. Height". سازمان پارک‌های ملی. واشینگتن، دی.سی.: وزارت کشور ایالات متحده آمریکا. Retrieved March 8, 2018.
16. "CANDACE AWARD RECIPIENTS 1982-1990, Page 1". National Coalition of 100 Black Women. Archived from the original on March 14, 2003.
17. "The Heinz Awards :: Dorothy Height". www.heinzawards.net.
18. National Winners بایگانی‌شده در ۲۴ نوامبر ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine, Jefferson Awards.
19. Asante, Molefi Kete (2002). 100 Greatest African Americans: A Biographical Encyclopedia. Amherst, New York: Prometheus Books. شابک ‎۱−۵۷۳۹۲−۹۶۳−۸.
20. Kashmira Gander (March 24, 2014). "Google Doodle US marks Dorothy Irene Height's birthday". The Independent. Retrieved March 25, 2014.
21. Michael Cavna (March 24, 2014). "DOROTHY IRENE HEIGHT: 'Godmother of the civil-rights movement' was a portrait in powerful change. Google Doodle salutes her accordingly". The Washington Post. Retrieved March 25, 2014.
22. Charlotte Alter (March 24, 2014). "Google Doodle Honors Dorothy Height, Unsung Leader in Civil Rights and Women's Movements". Time. Retrieved March 25, 2014.